Teksty » Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 7
«  Księga Przysłów 6 Księga Przysłów 7 Księga Przysłów 8  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie. [2] »Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych. [3] »Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego. [4] »Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj, [5] »Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa. [6] »Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał; [7] »I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego, [8] »Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej. [9] »Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku. [10] »A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca, [11] »Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej; [12] »Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca; [13] »I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu: [14] »Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje. [15] »Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię. [16] »Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi. [17] »Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem. [18] »Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością. [19] »Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką. [20] »Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego. [21] »I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go. [22] »Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa. [23] »I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego. [24] »Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich. [25] »Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej. [26] »Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej. [27] »Dom jej jest jako drogi piekielne, wiodące do gmachów śmierci. 
«  Księga Przysłów 6 Księga Przysłów 7 Księga Przysłów 8  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.