Teksty » Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 25
«  Księga Przysłów 24 Księga Przysłów 25 Księga Przysłów 26  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Teć są przypowieści Salomonowe, które zebrali mężowie Ezechyjasza, króla Judzkiego. [2] »Sława to Boża, taić sprawę; ale sława królów, wywiadywać się rzeczy. [3] »Wysokość niebios, i głębokość ziemi, i serce królów nie są doścignione. [4] »Odejm zużelicę od srebra, a wynijdzie odlewającemu naczynie kosztowne. [5] »Odejm niezbożnika od oblicza królewskiego, a umocni się w sprawiedliwości stolica jego. [6] »Nie udawaj się za zacnego przed królem, a na miejscu wielmożnych nie stawaj; [7] »Bo lepiej jest, iż ci rzeką: Postąp sam: a niżeliby cię zniżyć miano przed księciem; co widują oczy twoje. [8] »Nie pokwapiaj się do swaru, byś snać na ostatek nie wiedział, co masz czynić, gdyby cię zawstydził bliźni twój. [9] »Prowadź do końca sprawę swoję z przyjacielem twoim, a tajemnicy drugiego nie objawiaj; [10] »By cię snać nie zelżył ten, co cię słucha, a niesława twoja zostałaby na tobie. [11] »Jakie jest jabłko złote z wyrzezaniem srebrnem, takieć jest słowo do rzeczy powiedziane. [12] »Ten, który mądrze napomina, jest u tego, co słucha, jako nausznica złota, i klejnot z szczerego złota. [13] »Jako zimno śnieżne czasu żniwa: tak poseł wierny tym, którzy go posyłają; bo dusze panów swych ochładza. [14] »Człowiek, który się chlubi darem zmyślonym, jest jako wiatr i obłoki bez deszczu. [15] »Książę cierpliwością bywa zmiękczony, a język łagodny kości łamie. [16] »Znajdzieszli miód, jedzże, ileć potrzeba, by snać objadłszy się go nie zwrócił. [17] »Powściągnij nogę twoję od domu bliźniego twego, by snać będąc ciebie syt, nie miał cię w nienawiści. [18] »Każdy, kto mówi fałszywe świadectwo przeciw bliźniemu swemu, jest jako młot, i miecz, i strzała ostra. [19] »Ufność w człowieku przewrotnym jest w dzień ucisku jako ząb wyłamany i noga wywiniona. [20] »Jako ten, który zewłoczy odzienie czasu zimy, albo leje ocet na saletrę, taki jest ten, który śpiewa pieśni sercu smutnemu. [21] »Jeźliżeby łaknął ten, co cię nienawidzi, nakarm go chlebem; a jeźliby pragnął, daj mu się napić wody; [22] »Bo węgle rozpalone zgromadzisz na głowę jego, a Pan ci nagrodzi. [23] »Jako wiatr północny deszcz przynosi: tak przynosi twarz gniewliwą język uszczypliwy. [24] »Lepiej mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym. [25] »Jako woda chłodna duszy pragnącej: tak wieść dobra z ziemi dalekiej. [26] »Jako źródło nogami pomącone, albo zdrój zepsuty: tak sprawiedliwy, który upada przed niezbożnym. [27] »Jako jeść wiele miodu nie jest rzecz dobra: tak szukanie własnej sławy jest niesławne. [28] »Mąż, który nie ma mocy nad duchem swoim, jest jako miasto rozwalone bez muru. 
«  Księga Przysłów 24 Księga Przysłów 25 Księga Przysłów 26  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.