Teksty » Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 19
«  Księga Przysłów 18 Księga Przysłów 19 Księga Przysłów 20  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim. [2] »Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się. [3] »Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego. [4] »Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa. [5] »Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie. [6] »Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu. [7] »Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich. [8] »Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego. [9] »Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie. [10] »Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami. [11] »Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo. [12] »Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie. [13] »Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach. [14] »Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana. [15] »Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła. [16] »Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie. [17] »Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda. [18] »Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja. [19] »Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz. [20] »Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym. [21] »Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi. [22] »Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy. [23] »Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście. [24] »Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej. [25] »Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność. [26] »Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania. [27] »Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych. [28] »Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość. [29] »Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich. 
«  Księga Przysłów 18 Księga Przysłów 19 Księga Przysłów 20  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.