Teksty » Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 16
«  Księga Przysłów 15 Księga Przysłów 16 Księga Przysłów 17  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka. [2] »Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca. [3] »Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje. [4] »Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły. [5] »Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty. [6] »Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego. [7] »Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi. [8] »Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych. [9] »Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego. [10] »Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego. [11] »Waga i szale są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego. [12] »Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa. [13] »Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują. [14] »Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go. [15] »W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym. [16] »Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra. [17] »Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej. [18] »Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha. [19] »Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi. [20] »Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest. [21] »Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki. [22] »Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem. [23] »Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki. [24] »Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom. [25] »Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej pewna droga na śmierć. [26] »Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego. [27] »Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogień pałający. [28] »Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół. [29] »Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą. [30] »Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe. [31] »Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości. [32] »Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta. [33] »Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego. 
«  Księga Przysłów 15 Księga Przysłów 16 Księga Przysłów 17  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.