Teksty » Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 15
«  Księga Przysłów 14 Księga Przysłów 15 Księga Przysłów 16  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Odpowiedź łagodna uśmierza gniew; ale słowa przykre wzruszają popędliwość. [2] »Język mądrych zdobi umiejętność; ale usta głupich wywierają głupstwo. [3] »Na każdem miejscu oczy Pańskie upatrują złe i dobre. [4] »Zdrowy język jest drzewo żywota; ale przewrotność z niego jest jako zdruzgotanie od wiatru. [5] »Głupi gardzi karaniem ojca swego; ale kto przyjmuje napomnienie, stanie się ostrożnym. [6] »W domu sprawiedliwego jest dostatek wielki; ale w dochodach niepobożnego zamięszanie. [7] »Wargi mądrych sieją umiejętność; ale serce głupich nie tak. [8] »Ofiara niepobożnych jest obrzydliwością Panu; ale modlitwa szczerych podoba mu się. [9] »Obrzydliwością Panu jest droga bezbożnego, ale tego, co idzie za sprawiedliwością, miłuje. [10] »Karanie srogie należy temu, co opuszcza drogę; a kto ma w nienawiści karność, umrze. [11] »Piekło i zatracenie są przed Panem; jakoż daleko więcej serca synów ludzkich. [12] »Naśmiewca nie miłuje tego, który go karze, ani do mądrych przychodzi. [13] »Serce wesołe uwesela twarz; ale dla żałości serca duch strapiony bywa. [14] »Serce rozumne szuka umiejętności; ale usta głupich karmią się głupstwem [15] »Wszystkie dni ubogiego są złe; ale kto jest wesołego serca, ma gody ustawiczne. [16] »Lepsza jest trocha w bojaźni Pańskiej, niżeli skarb wielki z kłopotem. [17] »Lepszy jest pokarm z jarzyny, gdzie jest miłość, niżeli z karmnego wołu, gdzie jest nienawiść. [18] »Mąż gniewliwy wszczyna swary; ale nierychły do gniewu uśmierza zwady. [19] »Droga leniwego jest jako płot cierniowy, ale ścieszka szczerych jest równa. [20] »Syn mądry uwesela ojca; ale głupi człowiek lekce waży matkę swoję. [21] »Głupstwo jest weselem głupiemu, ale człowiek roztropny prostuje drogę swoję. [22] »Gdzie niemasz rady, rozsypują się myśli; ale w mnóstwie radców ostoją się. [23] »Weseli się człowiek z odpowiedzi ust swoich: bo słowo według czasu wyrzeczone, o jako jest dobre! [24] »Drogę żywota rozumny ma ku górze, aby się uchronił piekła głębokiego. [25] »Pan wywróci dom pysznych; ale wdowy granicę utwierdzi. [26] »Myśli złego są obrzydliwością Panu! ale powieści czystych są przyjemne. [27] »Kto chciwie naśladuje łakomstwa, zamięszanie czyni w domu swoim; ale kto ma w nienawiści dary, będzie żył. [28] »Serce sprawiedliwego przemyśliwa, co ma mówić; ale usta niepobożnych wywierają złe rzeczy. [29] »Dalekim jest Pan od niepobożnych; ale modlitwę sprawiedliwych wysłuchiwa. [30] »Światłość oczów uwesela serce, a wieść dobra tuczy kości. [31] »Ucho, które słucha karności żywota, w pośrodku mądrych mieszkać będzie. [32] »Kto uchodzi ćwiczenia, zaniedbywa duszy swojej; ale kto przyjmuje karanie, ma rozum. [33] »Bojaźń Pańska jest ćwiczenie się w mądrości, a sławę uprzedza poniżenie. 
«  Księga Przysłów 14 Księga Przysłów 15 Księga Przysłów 16  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.