BibliePolskie.pl - Tłumaczenia ksiąg biblijnych na język polski

Teksty » Biblia Gdańska » Księga Psalmów » Rozdział 18

Księga Psalmów 18

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł: Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja! [2] Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja. [3] Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony. [4] Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię. [5] Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci. [6] W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego. [7] Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego. [8] Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego. [9] Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego. [10] A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych. [11] Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków. [12] Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste. [13] I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste. [14] Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich. [15] I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich. [16] Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich. [17] Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię. [18] Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją. [19] Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował. [20] Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi. [21] Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego. [22] Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie. [23] Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej. [24] Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego. [25] Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz. [26] Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz; [27] Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz. [28] Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje. [29] Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur. [30] Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają. [31] Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego? [32] On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję. [33] Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię. [34] Ćwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi. [35] Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię. [36] Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje. [37] Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił. [38] Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje. [39] Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię. [40] Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił. [41] Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał. [42] I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich. [43] Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi. [44] Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali. [45] Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich. [46] Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego. [47] Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody. [48] Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię. [49] Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu. [50] Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki.

« Księga Psalmów 17

Księga Psalmów 18

Księga Psalmów 19 »

Źródło tekstu: Źródło tekstu: Wikisource. Opis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.