Teksty » Biblia Gdańska » Księga Psalmów » Rozdział 102
«  Księga Psalmów 101 Księga Psalmów 102 Księga Psalmów 103  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. (102:2) Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie. [2] »(102:3) Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj. [3] »(102:4) Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są. [4] »(102:5) Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego. [5] »(102:6) Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego. [6] »(102:7) Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach. [7] »(102:8) Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu. [8] »(102:9) Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię. [9] »(102:10) Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami, [10] »(102:11) Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię. [11] »(102:12) Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł; [12] »(102:13) Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu. [13] »(102:14) Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony. [14] »(102:15) Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się; [15] »(102:16) Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej; [16] »(102:17) Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej; [17] »(102:18) Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich. [18] »(102:19) To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana, [19] »(102:20) Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał; [20] »(102:21) Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych; [21] »(102:22) Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie, [22] »(102:23) Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu. [23] »(102:24) Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich; [24] »(102:25) Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje. [25] »(102:26) I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich. [26] »(102:27) One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą. [27] »(102:28) Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. [28] »(102:29) Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą. 
«  Księga Psalmów 101 Księga Psalmów 102 Księga Psalmów 103  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.