Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
[2] »Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
[3] »Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
[4] »Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
[5] »Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
[6] »Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
[7] »Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
[8] »Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
[9] »Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
[10] »Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
[11] »Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
[12] »Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
[13] »Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
[14] »Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
[15] »Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
[16] »A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
[17] »Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
[18] »Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
[19] »Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
[20] »Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
[21] »Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
[22] »Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
[23] »Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
[24] »Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
[25] »Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
[26] »Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
[27] »Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
[28] »Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
[29] »Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
[30] »Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
[31] »Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.