Cantate Domino canticum novum. Nowy Monarsze możnemu Rym zacznicie niebieskiemu; On Sam, jako Bóg prawdziwy, Niepodobne czyni dziwy. Ręką to swą tylko sprawił, Że nas z niewólstwa wybawił; Jego to moc, Jego siła Niewysłowiona sprawiła. Okazał, co może bojem, Wojując za ludem swojem; Dał znać, jako sprawiedliwym, Mszcząc się złych spraw na złośliwym. Zyścił się w słowie zacnemu Domowi Izrahelskiemu; Dobrodziejstwo Jego wielkie Oglądały kraje wszelkie. Panu kwoli, wielka ziemi, Śpiewaj z mieszkańcy swojemi; Panu kwoli w lutnie grajcie, I kornet z trąbą sprzągajcie. Niechaj zagrzmi morze słone I dusze w morzu zrodzone; Niech się krąg ziemski raduje, I co się na nim najduje. Niech przed Pańską oblicznością Rzeki kleszczą, niech z radością Góry Pana przywitają: Czasy wdzięczne nadchadzają. Idzie, idzie Bóg prawdziwy, Idzie sędzia sprawiedliwy; Ten świat prawnie będzie sądził, A lud wedle prawdy rządził.
|