Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A wąż był chytrzejszy nad wszelkie zwierza polne, które stworzył Wiekuisty, Bóg. I ozwał się do niewiasty: – Czyliż powiedział Bóg: – Nie jedzcie z żadnego drzewa ogrodu!
[2] »Tedy rzekła niewiasta do węża: – Z owocu drzew ogrodu jeść możemy.
[3] »Tylko z owocu drzewa, które w środku, rzekł Bóg: – Nie jedzcie z niego, ani dotknijcie go, abyście nie pomarli.
[4] »Więc ozwał się wąż do niewiasty: – Umrzeć, nie pomrzecie;
[5] »ale wie Bóg, że w dniu, w którym jeść będziecie z niego, roztworzą się oczy wasze i staniecie się, jakby Bóg, poznawającymi dobre i złe.
[6] »A widząc niewiasta, że smaczne jest drzewo do spożycia i że urocze jest dla ócz i ponętne drzewo, by zmądrzeć, tedy wzięła z owocu jego i jadła i podała też mężowi przy niej i on jadł.
[7] »Tedy rozwarły się oczy obojgu im i poznali, że są nadzy. Więc spletli liście figowe i zrobili sobie zasłony.
[8] »Wtem usłyszeli głos Wiekuistego, Boga, rozlegający się po ogrodzie z chłodem dnia, tedy skrył się człowiek i żona jego przed obliczem Wiekuistego, Boga, pośród drzew ogrodu.
[9] »Więc wezwał Wiekuisty, Bóg, Adama i rzekł do niego: – Gdzieżeś!?
[10] »A on odrzekł: – Głos Twój słyszałem w ogrodzie i zląkłem się, bo jestem nagi, więc schowałem się.
[11] »Tedy rzekł: – Któż powiedział tobie, że nagi jesteś? Czyż z drzewa, o którym nakazałem ci, abyś nie jadł z niego, – jadłeś?
[12] »A odrzekł Adam: – Niewiasta, którą dodałeś mi, ona to dała mi z drzewa i jadłem.
[13] »I rzekł Wiekuisty, Bóg, do niewiasty: – Czemu to uczyniłaś? A odrzekła niewiasta: – Wąż omamił mnie i jadłam.
[14] »Tedy rzekł Wiekuisty, Bóg, do węża: – Żeś uczynił to, przeklętym bądź między wszelkim bydłem i między wszelkim zwierzem polnym! Na brzuchu swym pełzać będziesz i proch łykać przez wszystkie dni istnienia twego.
[15] »I nienawiść wzniecę między tobą a niewiastą i między potomstwem twoim a potomstwem jej; ono nacierać będzie na głowę twą, a ty nacierać będziesz na piętę jego.
[16] »Do niewiasty rzekł: – Bardzo pomnożę cierpienia twe i ciężarność twą; w bólach rodzić będziesz dzieci, a ku mężowi pożądanie twe; lecz on panować będzie nad tobą.
[17] »A do Adama rzekł: – Iżeś usłuchał głosu żony twej i jadł z drzewa, o którym przykazałem ci, mówiąc: „Nie jedz z niego”, przeklętą niech będzie ziemia gwoli tobie. W znoju będziesz żywił się z niej przez wszystkie dni żywota twego.
[18] »A cierń i oset będzie rodzić tobie i będziesz pożywał ziele polne.
[19] »W pocie oblicza swego będziesz pożywał chleb, aż wrócisz do ziemi, bo z niej zostałeś wzięty, gdyż prochem jesteś i do prochu wrócisz
[20] »I nazwał Adam imię żony swej Chawa (Ewa), gdyż ona stała się matką wszystkich żyjących (ludzi).
[21] »I sprawił Wiekuisty, Bóg, Adamowi i żonie jego odzież skórzaną i odział ich.
[22] »I rzekł Wiekuisty, Bóg: – Oto człowiek stał się, jak jeden z nas, w poznawaniu dobrego i złego. A teraz, aby nie sięgnął ręką swą i wziął także z drzewa żywota i spożył a żył na wieki,
[23] »tedy wysłał go Wiekuisty, Bóg, z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której wzięty został.
[24] »I wygnał człowieka i postawił na wschód od ogrodu Eden Cherubinów i ostrze miecza krążącego dla strzeżenia drogi do drzewa żywota.