Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I rzekł Wiekuisty do Abrama: – Wyjdź sobie z ziemi twej i z miejsca pobytu twego i z domu ojca twego do ziemi, którą wskażę tobie.
[2] »A uczynię cię narodem wielkim i pobłogosławię cię i wywyższę imię twoje i będziesz błogosławieństwem.
[3] »I pobłogosławię błogosławiących ciebie, a przeklinającego cię przeklnę, i będą się tobą błogosławiły wszystkie plemiona ziemi.
[4] »Więc wyszedł Abram, jak powiedział mu Wiekuisty, i poszedł z nim Lot. A Abram miał siedemdziesiąt lat i pięć lat przy wyjściu jego z Charanu.
[5] »Tedy zabrał Abram Saraj, żonę swą, i Lota, syna brata swego, i cały dobytek ich, który nabyli, i osoby, które zjednali sobie w Charanie, i wyruszyli, aby postąpić ku ziemi Kanaan, i przybyli do ziemi Kanaan.
[6] »I przebył Abram ziemię tę, aż do miejscowości Szchem, aż do dąbrowy More. A Kanaanejczyk był wówczas w kraju.
[7] »I objawił się Wiekuisty Abramowi i rzekł: – Potomstwu twemu oddam ziemię tę. Więc zbudował tam ołtarz Wiekuistemu, który objawił się mu.
[8] »I odszedł stamtąd ku wzgórzu na wschód od Bet-El i rozbił namiot swój: Bet-El od morza (t.j. od zachodu) a Haaj od wschodu, i zbudował tam ołtarz Wiekuistemu i głosił imię Wiekuistego (modlił się jawnie).
[9] »I wędrował Abram, idąc i postępując ku południowi.
[10] »Lecz nastał głód w kraju, więc zestąpił Abram do Micraim, aby pobyć tamże, gdyż ciężki był głód w kraju.
[11] »I stało się, gdy zbliżał się, by przybyć do Micraim, iż rzekł do Saraj żony swej: – Otóż wiem, iż niewiastą pięknego wejrzenia jesteś.
[12] »A stanie się, gdy ujrzą cię Micrejczycy, tedy powiedzą: – Żona to jego! I zabiją mnie a ciebie zostawią przy życiu.
[13] »Powiedzże, iżeś siostrą moją, aby mi się dobrze działo gwoli tobie i aby żyła dusza moja dla ciebie.
[14] »I stało się, gdy przybył Abram do Micraim, że ujrzeli Micrejczycy ową niewiastę, iż piękna była bardzo.
[15] »A ujrzeli ją książęta faraona i chwalili wobec faraona, tedy zabrano niewiastę ową do domu faraona.
[16] »Zaś Abramowi czyniono dobrze gwoli niej i dostały się mu owce i woły i osły i sługi i służebnice i oślice i wielbłądy.
[17] »Ale raził Wiekuisty faraona klęskami wielkimi i dom jego z powodu Saraj, żony Abrama.
[18] »Więc wezwał faraon Abrama i rzekł: – Czemuż to uczyniłeś mi? Czemu nie powiedziałeś mi, że żoną twoją ona jest?
[19] »Czemu powiedziałeś: – Siostra to moja, więc wziąłem ją sobie za żonę? Lecz teraz oto żona twoja, zabierz ją i idź!
[20] »I nakazał dlań faraon mężom, aby odprowadzili go i żonę jego i wszystko, co było jego.