Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Potem widziałem, a oto drzwi otworzone w Niebie, i głos pierwszy, którym słyszał, jakoby trąby mówiącej ze mną, rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma dziać potem.
[2] »I natychmiast byłem w zachwyceniu ducha: i oto postawiona była Stolica w Niebie, a na Stolicy siedział Jeden.
[3] »A Ten, Który siedział, podobny był na wejrzenie kamieniowi jaspisowi i sardynowi. A wokoło tej Stolicy była tęcza, na wejrzenie podobna szmaragdowi.
[4] »A naokoło Stolicy było dwadzieścia i cztery stolic, a na stolicach siedziało dwudziestu i czterech starszych, obleczonych w szaty białe, a na ich głowach – korony złote.
[5] »I od onej Stolicy wychodziły błyskawice i gromy i głosy; i było przed Stolicą siedem lamp gorejących, któremi są siedem Duchów Bożych.
[6] »I przed Stolicą było morze szklanne, podobne kryształowi, a w pośrodku Stolicy i wokoło Stolicy czworo zwierząt pełnych oczu z przodu i z tyłu.
[7] »A zwierzę pierwsze – podobne lwowi, a wtóre zwierzę podobne cielcowi, a trzecie zwierzę miało oblicze jako człowieka, a czwarte zwierzę podobne orłowi latającemu.
[8] »I każde z czworga zwierząt miało po sześć skrzydeł, a wokoło i wewnątrz pełne były oczu; i ani we dnie, ani w nocy nie miały odpoczynku, mówiąc: Święty, Święty, Święty Pan Bóg Wszechmogący, Który był, i Który jest, i Który ma przyjść.
[9] »A gdy one zwierzęta dawały chwałę i cześć i dziękczynienie Temu, Który siedział na Stolicy, Który żyje na wieki wieków,
[10] »wtedy dwadzieścia i czterej starsi upadali przed Tym, Który siedział na Stolicy, i kłaniali się Żyjącemu na wieki wieków, i miotali korony swe przed Stolicą, mówiąc:
[11] »Godzien jesteś, Ty, Panie Boże nasz, wziąć chwałę, i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystkie rzeczy i według woli Twojej wszystkie istnieją i zostały stworzone.