Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Albowiem Zakon, mając tylko cień przyszłych dóbr, a nie samo wyobrażenie rzeczy, na każdy rok jednemi i temi samemi ofiarami, które się ofiarują bez przestanku, nigdy nie może przystępujących uczynić doskonałymi.
[2] »Inaczej bowiem przestaliby je ofiarować, dlatego że będąc raz oczyszczonymi, już nie poczuwaliby się w sumieniu do żadnego grzechu chwalcy Boży.
[3] »Ale w nich na każdy rok bywa przypominanie grzechów.
[4] »Bo to jest rzecz niepodobna, aby krwią koźlą albo wołową miały być zgładzone grzechy.
[5] »Przeto wchodząc na świat, mówi: Nie chciałeś bitej ofiary i daru, aleś Mi zgotował ciało.
[6] »Całopalne ofiary i te, co za grzechy, nie podobały Ci się,
[7] »tedym rzekł: Oto idę: na początku Ksiąg napisane jest o Mnie: Abym czynił, Boże, wolę Twoją.
[8] »– Mówiąc tedy wyżej: Żeś ofiar bitych, i darowanych, i całopalnych, i zagrzesznych nie chciał, ani Ci się nie podobają te, które podług Zakonu bywają ofiarowane,
[9] »tedym rzekł: Otóż idę, abym uczynił, Boże, wolę Twoją, – znosi tem pierwszy (Testament), aby ustanowił drugi.
[10] »I w tej to Woli jesteśmy poświęceni przez ofiarowanie Ciała Jezusa Chrystusa, które się raz stało.
[11] »Nadto tam zawsze w pogotowiu jest każdy Kapłan, który na każdy dzień sprawuje służbę (Bożą) i często ofiaruje te same ofiary, które nigdy nie mogą zgładzić grzechów;
[12] »ale Ten, jeden tylko raz ofiarowawszy Ofiarę za grzechy, siedzi wiecznie na prawicy Bożej,
[13] »odtychmiast czekając, aż będą położeni nieprzyjaciele Jego za podnóżek nogom Jego.
[14] »Albowiem jedną Ofiarą doskonałymi uczynił na wieki tych, których poświęcił.
[15] »A świadczy nam o tem i Duch Święty. Bo potem gdy powiedział:
[16] »Ale Testament, który sporządzę dla nich po onych dniach, mówi Pan (ten będzie): Dam Zakon Mój do serc ich i napiszę go w ich myślach,
[17] »i na grzechy ich i na nieprawości ich nie będę już więcej pamiętał.
[18] »A gdzie już jest odpuszczenie grzechów, tam już niema ofiary za grzech.
[19] »Mając tedy, bracia, tę ufność, że wnijdziemy do Świątnicy przez Krew Chrystusową
[20] »tą drogą, którą On nam zaczął, nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez Ciało Swoje,
[21] »mając też i Kapłana Wielkiego nad Domem Bożym,
[22] »przystąpmy z prawdziwem sercem, z zupełną wiarą, pokropione mając serca od złego sumienia,
[23] »a ciało obmyte czystą wodą, trzymajmy się wyznania nadziei naszej nie chwiejącego się, bo wierny jest Ten, Który obiecał,
[24] »i patrzmy jedni na drugich ku pobudzaniu się do miłości i dobrych uczynków,
[25] »nie opuszczając zgromadzenia naszego, jako niektórzy mają zwyczaj, ale się pocieszając nawzajem, i to tem więcej, im więcej będziecie widzieć przybliżający się on dzień.
[26] »Bo jeślibyśmy rozmyślnie grzeszyli po otrzymaniu znajomości prawdy, to już nie jest (nam) zostawiona ofiara za grzechy,
[27] »ale niejakie oczekiwanie straszliwego sądu i żar ognia, który ma pożreć przeciwników.
[28] »Jeśli kto złamał Zakon Mojżeszowy, bez żadnego miłosierdzia za świadectwem dwóch albo trzech (świadków) umiera.
[29] »Co tedy mniemacie, czy nie na daleko cięższą karę zasługuje ten, kto Syna Bożego podeptał i Krew Testamentu, przez którą poświęcony został, za pospolitą miał i Duchowi łaski zelżywość uczynił?
[30] »Bo wiemy, kto to powiedział: Mnie pomsta, i Ja odwetuję. I znowu: Że będzie sądził Pan lud Swój.
[31] »Straszna jest rzecz wpaść w ręce Boga żywego.
[32] »Wspomnijcie sobie jedno na pierwsze dni, w które będąc oświeceni, wytrzymaliście wielki bój utrapień:
[33] »z jednej strony, gdyście się dziwowiskiem stali w urąganiu i uciskach; a z drugiej, gdyście bywali towarzyszami tych, którzy w takiem utrapieniu byli.
[34] »Boście i więźniom współczuli i rozszarpanie dóbr waszych przyjmowaliście z radością, wiedząc, że macie lepszą i trwalszą majętność.
[35] »Przeto nie traćcie ufności waszej, która ma wielką zapłatę.
[36] »Cierpliwość bowiem jest wam koniecznie potrzebna, abyście wolę Bożą czyniąc, otrzymali to, co jest wam obiecane.
[37] »Bo jeszcze nieco, maluczko, a Ten, Który ma przyjść, przyjdzie i nie omieszka.
[38] »A sprawiedliwy Mój z wiary żyje, a jeśliby się kto schraniał, nie będzie się podobał duszy Mojej.
[39] »Ale my nie jesteśmy synowie schraniania się ku zatraceniu, ale wiary ku znalezieniu duszy.