Teksty » Przekład Mariawitów - Nowy Testament » Dzieje Apostolskie » Rozdział 15
«  Dzieje Apostolskie 14 Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A niektórzy wyszedłszy z Judei, nauczali braci: Że jeśli się nie będziecie obrzezywać według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. [2] »Gdy się tedy stał niemały rozruch, bo im Paweł i Barnaba zaprzeczali, stanęło na tem, aby Paweł i Barnaba i niektórzy z innych szli do Apostołów i do Starszych do Jeruzalem z tem pytaniem. [3] »Tedy oni będąc odprowadzeni od Kościoła, szli przez Fenicyę i Samaryę opowiadając o nawróceniu pogan, i uczynili wielką radość wszystkiej braci. [4] »A gdy przyszli do Jeruzalem, byli przyjęci od Kościoła, i od Apostołów, i od Starszych, oznajmiając im, jako wiele dobrego Bóg uczynił z nimi. [5] »Tedy powstali niektórzy z sekty Faryzeuszów, którzy wierzyli mówiąc: Że ich potrzeba obrzezywać i rozkazać im, aby zachowali Zakon Mojżeszowy. [6] »Zebrali się tedy Apostołowie i Starsi, aby w to słowo wejrzeli. [7] »A gdy było wielkie między nimi rozprawianie, wstawszy Piotr, rzekł do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że od dawnych dni obrał Bóg między nami, aby z ust moich poganie słuchali słowa Ewangelii i uwierzyli. [8] »A Bóg, Który zna serca, świadectwo wydał, dając im Ducha Świętego, jako i nam; [9] »i żadnej różnicy nie uczynił między nami a nimi, wiarą oczyszczając serca ich. [10] »Teraz tedy czemu kusicie Boga, chcąc włożyć jarzmo na szyję uczniów, którego ani my, ani ojcowie nasi nie mogliśmy nosić? [11] »Ale wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni, tak jako i oni. [12] »I umilkło wszystko mnóstwo i słuchało Barnabę i Pawła, którzy opowiadali, jako wielkie Bóg uczynił znaki i cuda między poganami przez nich. [13] »A gdy oni umilkli, odpowiedział Jakób, mówiąc: Mężowie bracia, posłuchajcie mię. [14] »Szymon opowiedział, w jaki sposób Bóg począł nawiedzać pogan, aby z nich wybrał lud dla Imienia Swego. [15] »I z tem się zgadzają słowa proroków, jako jest napisane: [16] »Potem się wrócę i znowu zbuduję przybytek Dawidowy, który upadł, i rozwalenie jego znowu zbuduję i podniosę go, [17] »aby inni ludzie szukali Pana, i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest Imię Moje, mówi Pan, Który te rzeczy czyni. [18] »Wiadoma jest Panu od wieku sprawa Jego. [19] »Przeto tak ja sądzę, aby nie czyniono trudności tym, którzy się z pogan nawracają do Boga, [20] »ale żeby napisać do nich: aby się powściągali od splugawienia przez bałwanów, i od nieczystości, i od zaduszonego, i od krwi. [21] »Albowiem Mojżesz od dawnych czasów ma w każdem mieście tych, którzy go opowiadają w bożnicach, gdzie go na każdy Szabat czytają. [22] »– Tedy spodobało się Apostołom i Starszym ze wszystkim Kościołem wybrać z pomiędzy siebie mężów i posłać do Antyochii z Pawłem i Barnabą Judę, którego zwano Barsabą, i Sylę, mężów przedniejszych między braćmi, [23] »tak napisawszy przez ręce ich: Apostołowie i Starsi bracia tym, którzy są w Antyochii, i w Syryi, i w Cylicyi, braciom z pogan pozdrowienie. [24] »Ponieważeśmy słyszeli, że niektórzy z nas wyszedłszy, zatrwożyli was słowami, zwodząc dusze wasze, a którymeśmy tego nie poruczyli, [25] »– podobało się nam w jedno zebranym wybrać mężów i posłać do was z najmilszymi naszymi Barnabą i Pawłem, [26] »ludźmi tymi, którzy wydali dusze swoje dla Imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa. [27] »Posłaliśmy tedy Judę i Sylę, którzy też wam to samo ustnie słowami powiedzą. [28] »Albowiem zdało się tak Duchowi Świętemu i nam, abyśmy na was nic więcej nie kładli cięższego, jedno te potrzebne rzeczy: [29] »abyście się powstrzymywali od rzeczy, które ofiarowano bałwanom, i od krwi, i od zaduszonego, i od nieczystości, których to rzeczy się strzegąc, dobrze uczynicie. Miejcie się dobrze. [30] »– A tak oni odprawieni przyszli do Antyochii i zgromadziwszy mnóstwo, oddali list, [31] »który gdy przeczytali, uradowali się z pocieszenia. [32] »A Juda i Sylas, że też byli prorokami, wielu słowami cieszyli braci i utwierdzali. [33] »A gdy pomieszkali tam pewien czas, puścili ich bracia z pokojem do tych, którzy ich byli posłali. [34] »Ale widziało się Syli tam zostać. Tedy Juda sam poszedł do Jeruzalem. [35] »A Paweł i Barnaba mieszkali w Antyochii, nauczając i opowiadając z wielu innymi słowo Pańskie. [36] »A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Wróciwszy się, nawiedźmy braci po wszystkich miastach, w którycheśmy kazali słowo Pańskie, jako się mają. [37] »Tedy Barnaba chciał z sobą wziąć i Jana, którego zwano Markiem. [38] »Ale Paweł prosił, aby go nie brał, jako tego, który był odszedł od nich z Pamfilii i nie chodził z nimi na sprawę, do której byli posłani. [39] »Stała się tedy niezgoda, tak że się z sobą rozeszli, i Barnaba wziąwszy z sobą Marka, płynął okrętem do Cypru, [40] »a Paweł obrawszy sobie Sylę, poszedł dalej, poruczony łasce Bożej od braci. [41] »I chodził po Syryi i Cylicyi, utwierdzając Kościoły, przykazując, aby przestrzegali przykazania Apostołów i Starszych. 
«  Dzieje Apostolskie 14 Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16  »


 Źródło tekstu: Polona - Skany Nowego Testamentu z 1921 rokuOpis prezentowanego tekstu: "Nowy Testament po polsku, czyli święta Pana Naszego Jezusa Chrystusa Ewangelia, tł. bp. Jan M. Michał Kowalski, Płock 1921". Tłumaczenie z łacińskiej Wulgaty z uwzględnieniem tekstu greckiego. Pierwsze wydanie Pisma św. Nowego Testamentu, przetłumaczone przez bpa Kowalskiego. Do tekstu Nowego Testamentu wprowadzono poprawki wymienione na końcu wydania drukowanego/skanów. Opracowanie tekstu i przygotowanie modułu: BibliePolskie.pl w roku 100-tnej rocznicy wydania.