Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Na sześć tedy dni przed Paschą przyszedł Jezus do Bethanii, gdzie był Łazarz umarł, którego wskrzesił Jezus.
[2] »I nagotowali Mu tam wieczerzę, a Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, którzy z Nim spoczywali u stołu.
[3] »Wtedy Marya wzięła funt olejku spikanardowego, drogiego, i namaściła nogi Jezusa i utarła nogi Jego włosami swemi, i napełniony został dom wonnością onego olejku.
[4] »Rzekł wtedy jeden z uczniów jego, Judasz syn Szymona, Iskaryota, który Go miał wydać:
[5] »Czemu tego olejku nie sprzedano za trzysta denarów i nie rozdano ubogim?
[6] »A to mówił nie żeby miał staranie o ubogich, ale że był złodziejem i mając mieszki, co wrzucano zabierał.
[7] »Rzekł tedy Jezus: Dozwólcie jej, aby na dzień pogrzebu mojego to zachowała.
[8] »Albowiem ubogich zawsze macie z sobą, ale Mnie nie zawsze mieć będziecie.
[9] »Dowiedziała się tedy wielka rzesza Żydów, że tam jest, i przyszli nietylko dla Jezusa, ale żeby i Łazarza widzieli, którego wskrzesił z umarłych.
[10] »A książęta kapłańscy umyślili, aby i Łazarza zabić,
[11] »bo wielu Żydów dla niego odchodziło i wierzyli w Jezusa.
[12] »A nazajutrz wielka rzesza, która się była zeszła na dzień święty, usłyszawszy, że idzie Jezus do Jeruzalem,
[13] »wzięli różdżki palmowe i wyszli naprzeciwko Niego i wołali: Zbaw nas, Błogosławiony, Który jedzie w Imię Pańskie, Król Izraelski.
[14] »A nalazłszy Jezus osiełka, wsiadł na niego, tak jako napisane jest:
[15] »Nie bój się, córko Syońska, oto Król twój jedzie do ciebie, siedząc na oślątku.
[16] »Tego z początku nie zrozumieli byli uczniowie Jego, ale kiedy Jezus został uwielbiony, wtedy wspomnieli, że to było napisane o Nim i że, to Mu uczynili.
[17] »Świadczyła tedy rzesza, która była z Nim, gdy Łazarza wezwał z grobu i wskrzesił go z martwych.
[18] »Przeto też i wyszła naprzeciw Niemu rzesza, ponieważ słyszała, że uczynił ten cud.
[19] »Mówili tedy Faryzeusze jeden do drugiego: Widzicie, że nic nie polepszamy. Oto wszystek świat za Nim poszedł.
[20] »A byli niektórzy pogańscy ludzie między tymi, którzy byli przyszli, aby dać chwałę Bogu w dzień święty.
[21] »Ci tedy przystąpili do Filipa, który był z Bethsaidy Galilejskiej, i prosili go mówiąc: Panie, chcemy Jezusa widzieć.
[22] »Przyszedłszy Filip, powiedział to Andrzejowi, a Andrzej znowu i Filip powiedzieli Jezusowi.
[23] »A Jezus im odpowiedział, mówiąc: Przyszła godzina, aby był wsławiony Syn Człowieczy.
[24] »Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, jeśli ziarno pszeniczne upadłszy na ziemię, nie obumrze, samo tylko zostaje, ale jeśli obumrze, owoc wielki przynosi.
[25] »Kto miłuje duszę swą, straci ją; a kto nienawidzi duszy swojej na tym świecie, ku żywotowi wiecznemu jej strzeże.
[26] »Jeśli Mi kto służy, niechaj za Mną idzie, tedy gdzie Ja jestem, tam i sługa Mój będzie. Jeśli Mi kto będzie służył, uczci go Ojciec Mój.
[27] »Teraz dusza Moja zatrwożona jest. I cóż mam rzec: Ojcze, wybaw Mię od tej godziny? Ale dlategom przyszedł na tę godzinę.
[28] »Ojcze, wsław Imię Twoje. I wtem przyszedł głos z Nieba mówiący: I wsławiłem i jeszcze wsławię.
[29] »Ona tedy rzesza, która stała i słyszała, mówiła, że zagrzmiało. A drudzy mówili: Anioł do Niego mówił.
[30] »Ale odpowiedział Jezus i rzekł: Nie dla Mnie ten głos przyszedł, ale dla was.
[31] »Teraz jest sąd tego świata, teraz książę tego świata będzie precz wyrzucony.
[32] »A Ja jeśli będę podwyższony od ziemi, wszystko pociągnę do Siebie.
[33] »A to mówił, oznajmiając, jaką śmiercią miał umrzeć.
[34] »Odpowiedziała Mu rzesza: Myśmy słyszeli z Zakonu, że Chrystus trwa na wieki, a jakoż ty powiadasz, że ma być podwyższony Syn Człowieczy? Któryż to jest syn człowieczy?
[35] »Rzekł im tedy Jezus: Jeszcze mały czas jest Światłość w was. Chodźcie, póki Światłość macie, aby was ciemności nie ogarnęły; a kto chodzi w ciemności, nie wie, dokąd idzie.
[36] »Póki Światłość macie, wierzcie w Światłość, abyście byli synami Światłości. To powiedział Jezus; i szedł, i skrył się przed nimi.
[37] »A gdy tak wielkie cuda czynił wobec nich, nie wierzyli w Niego,
[38] »aby się ziściły słowa Izaijasza proroka, które mówił: Panie, i któż uwierzył temu, cośmy słyszeli? I ramię Pańskie komu zostało objawione?
[39] »Dlatego nie mogli wierzyć, że powiedział jeszcze Izaijasz:
[40] »Zaślepił oczy ich i zatwardził serce ich, aby oczyma nie widzieli i sercem nie zrozumieli i nie nawrócili się, abym ich nie uzdrowił.
[41] »To powiedział Izaijasz, kiedy widział chwałę Jego i mówił o Nim.
[42] »A wszakoż i z książąt wielu uwierzyło w Niego, ale dla Faryzeuszów nie wyznawali, aby nie byli z bożnic wyrzuceni.
[43] »Albowiem więcej umiłowali chwałę ludzką, niż chwałę Bożą.
[44] »A Jezus zawołał i rzekł: Kto we Mnie wierzy, nie we Mnie wierzy, ale w Tego, Który Mię posłał.
[45] »I kto Mnie widzi, widzi i Tego, Który Mię posłał.
[46] »Ja, Światłość, przyszedłem na świat, żeby każdy, kto we Mnie wierzy, w ciemności nie mieszkał.
[47] »A jeśliby kto słuchał słów Moich, a nie strzegł ich, Ja go nie sądzę bom nie przyszedł, żebym sądził świat, ale żebym zbawił świat.
[48] »Kto Mną gardzi i nie przyjmuje słów Moich, ma Tego, Który go będzie sądził: słowa, którem Ja mówił, te go będą sądzić w ostateczny dzień.
[49] »Bom Ja Sam od Siebie nic nie mówił, ale Ten, Który Mię posłał, Ojciec. On Mi dał rozkazanie, cobym miał opowiadać i co mówić.
[50] »A wiem, że rozkazanie Jego jest żywot wieczny. A przeto, co Ja mówię, jako Mi Ojciec powiedział, tak mówię.