Teksty » Przekład Mariawitów - Nowy Testament » Ewangelia Łukasza » Rozdział 23
«  Ewangelia Łukasza 22 Ewangelia Łukasza 23 Ewangelia Łukasza 24  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Tedy powstawszy wszystko ono mnóstwo, wiedli Go do Piłata. [2] »I poczęli na Niego skarżyć, mówiąc: Tegośmy znaleźli burzącego naród nasz, i zakazującego dawać dani cesarzowi i powiadającego, że On jest Chrystusem królem. [3] »Tedy Piłat pytał Go, mówiąc: Ty jesteś król Żydowski? A On odpowiadając, rzekł: Ty mówisz. [4] »I rzekł Piłat do książąt kapłańskich i starszych i do tłuszczy: Ja żadnej winy nie znajduję w tym człowieku. [5] »Ale oni tem więcej się silili, mówiąc: Wzruszył lud, nauczając po wszystkiem Żydowstwie, począwszy od Galilei aż dotąd. [6] »A gdy Piłat usłyszał o Galilei, pytał, czyby był człowiekiem z Galilei. [7] »I gdy się dowiedział, że był z pod władzy Herodowej, odesłał Go do Heroda, który też był w one dni w Jeruzalem. [8] »A Herod ujrzawszy Jezusa, uradował się bardzo, bo oddawna pragnął Go widzieć, przeto że wiele o Nim słyszał i spodziewał się widzieć jaki dziw od Niego uczyniony. [9] »I pytał Go wielu słowami. A On mu nic nie odpowiedział. [10] »Stali tedy książęta kapłańscy i nauczyciele Zakonni, usilnie nań skarżąc. [11] »Ale wzgardził Nim Herod wraz z wojskiem swojem i naśmiewał się z Niego oblókłszy Go w białą szatę i odesłał Go do Piłata. [12] »I stali się przyjaciółmi Piłat z Herodem w on dzień, bo przedtem byli sobie nieprzyjaciółmi. [13] »A Piłat wezwawszy książąt kapłańskich i urzędników i lud, [14] »rzekł do nich: Przywiedliście mi tego człowieka, jakoby lud odwracał, a oto ja pytając go przed wami, nie znalazłem w tym człowieku żadnej winy z tych, o które go oskarżacie. [15] »Ale ani Herod, bom was był odesłał do niego, a oto nic godnego śmierci nie stało się mu. [16] »A przeto skarawszy go, wypuszczę. [17] »A musiał był im wypuścić jednego na dzień święty. [18] »I zakrzyknąwszy społem wszystka tłuszcza, rzekła: Strać tego, a wypuść nam Barabasza. [19] »A ten był dla jednego rozruchu uczynionego w mieście i dla mężobójstwa wsadzony do ciemnicy. [20] »A Piłat znowu mówił do nich, chcąc wypuścić Jezusa. [21] »Ale oni tem bardziej wołali mówiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go. [22] »A on jeszcze po raz trzeci rzekł do nich: Cóż tedy złego ten uczynił? Żadnej przyczyny śmierci w nim nie znajduję; skarzę go tedy i wypuszczę. [23] »Ale oni nalegali wielkimi głosami, żądając, aby był ukrzyżowany. I wzmagały się głosy ich i książąt kapłańskich. [24] »I przysądził Piłat, aby się stało zadość żądaniu ich. [25] »I wypuścił im tego, który był dla rozruchu i mężobójstwa wsadzony do ciemnicy, o którego prosili, a Jezusa podał na wolę ich. [26] »A gdy Go wiedli, pojmali niejakiego Szymona Cyrenejczyka idącego ze wsi i włożyli na niego krzyż, aby niósł za Jezusem. [27] »I szła za Nim wielka rzesza ludu i niewiast, które płakały i lamentowały nad Nim. [28] »A obróciwszy się do nich Jezus, rzekł: Córki Jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną, ale płaczcie same nad sobą i nad synami waszymi. [29] »Albowiem oto przyjdą dni, w które będą mówić: Błogosławione niepłodne i żywoty, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły. [30] »Wtedy poczną mówić górom: padnijcie na nas, – i pagórkom: przykryjcie nas. [31] »Bo jeśli to na zielonem drzewie czynią, to cóż się stanie z suchem? [32] »A wiedziono też i innych dwóch złoczyńców z Nim na śmierć. [33] »A gdy przyszli na miejsce, które zowią Trupiej głowy, tam Go ukrzyżowali; i łotrów, jednego po prawej, a drugiego po lewej ręce. [34] »A Jezus mówił: Ojcze, odpuść im, boć nie wiedzą co czynią. A dzieląc się szatami Jego, rzucili losy. [35] »I stał lud przypatrując się. I naśmiewali się z Niego książęta wraz z nimi, mówiąc: Innych wybawiał, niechże się też sam wybawi, jeśli to jest Chrystus Boży, wybrany. [36] »Naigrawali się też z Niego i żołnierze, przystępując i ocet Mu podając [37] »i mówiąc: Jeśliś ty jest Król Żydowski, wybawże się sam. [38] »A był też położony nad Nim napis po grecku, po łacinie i po żydowsku: Ten jest Król Żydowski. [39] »Także jeden z onych łotrów, którzy wisieli, bluźnił przeciwko Niemu mówiąc: Jeśliś ty jest Chrystus, wybawże samego siebie i nas. [40] »A odpowiadając drugi, gromił go mówiąc: Ani ty się Boga nie boisz, chociażeś tej samej kaźni podległ. [41] »A myć zaiste sprawiedliwie, boć godną zapłatę za uczynki nasze odnosimy, ale ten nic złego nie uczynił. [42] »I mówił do Jezusa: Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do Królestwa Twego. [43] »A Jezus rzekł mu: Zaprawdę, powiadam ci, dziś ze Mną będziesz w Raju. [44] »A było jakoby o szóstej godzinie, i stały się ciemności po wszystkiej ziemi, aż do dziewiątej godziny. [45] »I zaćmiło się słońce, i zasłona kościelna rozdarła się na poły. [46] »A Jezus wołając głosem wielkim, rzekł: Ojcze, w ręce Twoje polecam ducha Mojego. I te słowa mówiąc, oddał ducha. [47] »A widząc setnik, co się działo, chwalił Boga mówiąc: Prawdziwie ten człowiek był sprawiedliwy. [48] »I wszystka tłuszcza tych ludzi, którzy się tam byli pospołu zeszli patrzeć na to, widząc co się działo, bijąc się w piersi swoje, wracali do domów. [49] »Stali też tam wszyscy znajomi Jego zdaleka i niewiasty, które były przyszły za Nim z Galilei, patrząc na to. [50] »A oto mąż, imieniem Józef, który był członkiem Rady, mąż dobry i sprawiedliwy, [51] »– a ten był nie przyzwolił na radę i uczynki ich, – z Arymathei, miasta Judzkiej ziemi, który też i sam oczekiwał Królestwa Bożego, [52] »ten przyszedł do Piłata i prosił o Ciało Jezusowe. [53] »I zdjąwszy Je, obwinął w prześcieradło i położył Je w grobie wykowanym (w skale), w którym jeszcze nigdy nikogo nie położono. [54] »A był dzień Przygotowania i Szabat świtał. [55] »A idąc za Nim one niewiasty, które były z Nim przyszły z Galilei, widziały grób i jako było położone Ciało Jego. [56] »I wróciwszy się, nagotowały ziół wonnych i maści; ale w Szabat zachowały pokój według przykazania. 
«  Ewangelia Łukasza 22 Ewangelia Łukasza 23 Ewangelia Łukasza 24  »


 Źródło tekstu: Polona - Skany Nowego Testamentu z 1921 rokuOpis prezentowanego tekstu: "Nowy Testament po polsku, czyli święta Pana Naszego Jezusa Chrystusa Ewangelia, tł. bp. Jan M. Michał Kowalski, Płock 1921". Tłumaczenie z łacińskiej Wulgaty z uwzględnieniem tekstu greckiego. Pierwsze wydanie Pisma św. Nowego Testamentu, przetłumaczone przez bpa Kowalskiego. Do tekstu Nowego Testamentu wprowadzono poprawki wymienione na końcu wydania drukowanego/skanów. Opracowanie tekstu i przygotowanie modułu: BibliePolskie.pl w roku 100-tnej rocznicy wydania.