Teksty » Przekład Mariawitów - Nowy Testament » Ewangelia Łukasza » Rozdział 13
«  Ewangelia Łukasza 12 Ewangelia Łukasza 13 Ewangelia Łukasza 14  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A byli natenczas niektórzy, co przyszli i oznajmili Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z ofiarami ich. [2] »A odpowiadając Jezus, rzekł im: Mniemacie, że ci Galilejczycy nad wszystkich innych Galilejczyków byli grzeszniejszymi, że takowe rzeczy ucierpieli? [3] »Powiadam wam, że nie. Ale jeśli pokuty mieć nie będziecie, wszyscy podobnie poginiecie. [4] »Jako też oni osiemnastu, na których upadła wieża w Syloe i zabiła ich. Mniemacie, by i oni winniejszymi byli niźli wszyscy ludzie, którzy w Jeruzalem mieszkają? [5] »Powiadam wam, że nie. Ale jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy podobnie zginiecie. [6] »I mówił to podobieństwo: Miał niektóry figowe drzewo wsadzone w winnicy swojej, i przyszedł szukając na niem owocu, i nie znalazł. [7] »Tedy rzekł do winogrodnika: Oto już trzy lata przychodzę, szukając owocu na tej fidze, a nie znajduję: wytnijże ją, bo i pocóż ziemię zajmuje? [8] »A on odpowiadając, rzekł mu: Panie, zaniechaj jej jeszcze na ten rok, aż ją okopię i obłożę nawozem, [9] »a może wyda owoc, a jeśliby nie, potem ją wytniesz. [10] »I był nauczając w bożnicy ich w Szabaty. [11] »I oto niewiasta, która miała ducha niemocy przez osiemnaście lat, i była skurczona i nie mogła żadną miarą w górę spojrzeć. [12] »A gdy ujrzał ją Jezus, przyzwał ją do Siebie i rzekł jej: Niewiasto, opuściła cię niemoc twoja. [13] »I włożył na nią ręce Swoje, i natychmiast podniosła się w górę i chwaliła Boga. [14] »A odpowiadając arcybożnik, rozgniewawszy się, że Jezus w Szabat uzdrawiał, rzekł do rzeszy: Sześć dni jest, w których należy działać, w te przeto przychodźcie i bywajcie uzdrawiani, a nie w dzień Sobotni. [15] »A odpowiadając mu Pan, rzekł: Obłudnicy, izali każdy z was w Szabat nie odwiązuje wołu swego albo osła od żłobu i nie wiedzie go poić? [16] »A tej córki Abrahamowej, którą był związał szatan oto osiemnaście lat, izali nie było potrzeba rozwiązać od tych więzów w dzień Sobotni? [17] »A gdy to mówił, wstydzili się wszyscy przeciwnicy Jego, a wszystek lud radował się ze wszystkiego, co się chwalebnie działo od Niego. [18] »Mówił przeto: Komu podobne jest Królestwo Niebieskie i do czego je przyrównam? [19] »Podobne jest ziarnu gorczycznemu, które wziąwszy człowiek, wsiał w ogrodzie swoim, i urosło i stało się drzewem wielkiem, tak że ptaki niebieskie odpoczywały na gałęziach jego. [20] »I powtóre rzekł: Komuż podobnem uczynię Królestwo Boże? [21] »Podobne jest kwasowi, który wziąwszy niewiasta zakryła we trzy miary mąki, ażby się wszystko zakwasiło. [22] »I chodził po miastach i miasteczkach, nauczając i idąc drogą do Jeruzalem. [23] »I rzekł Mu niektóry: Panie, podobno mało jest tych, którzy bywają zbawieni? A On rzekł im: [24] »Usiłujcie wnijść przez ciasną furtkę, albowiem powiadam wam, że wielu ich będą się starali wnijść, a nie będą mogli. [25] »A gdy Gospodarz wnijdzie i zamknie drzwi, wtedy poczniecie stać na dworze i kołatać we drzwi, mówiąc: Panie, Panie, otwórz nam. A On odpowiadając, rzecze wam: Nie znam was, skądbyście byli. [26] »Wtedy poczniecie mówić: Jadaliśmy w obecności Twojej i pili, i nauczałeś na ulicach naszych. [27] »A On wam rzecze: Nie znam was, skądbyście byli; odstąpcie ode Mnie wszyscy czyniciele nieprawości. [28] »Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, i Izaaka, i Jakóba i wszystkich proroków w Królestwie Bożem, a was precz wyrzuconych. [29] »I przyjdą od wschodu słońca i od zachodu, i od północy i od południa, i usiądą w Królestwie Bożem. [30] »I oto są ostatni, którzy będą pierwszymi; i są pierwsi, którzy będą ostatnimi. [31] »W tenże dzień przystąpili niektórzy z Faryzeuszów, mówiąc Mu: Wynijdź i odejdź stąd, bo Cię Herod chce zabić. [32] »I rzekł im: Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wyganiam dyabelstwa i sprawuję uzdrawiania dziś i jutro, a trzeciego dnia koniec mieć będę. [33] »Wszakoż potrzeba, abym dziś, jutro i po jutrze szedł, bo nie godzi się, aby prorok gdzieindziej zginął jedno w Jeruzalem. [34] »Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani, ilekroć chciałem zgromadzić synów twoich, jako ptak gniazdo swe pod skrzydła, a nie chciałoś. [35] »Oto zostanie wam dom wasz pusty. A powiadam wam, że Mię nie ujrzycie, aż przyjdzie czas, kiedy rzeczecie: Błogosławiony, Który idzie w Imię Pańskie. 
«  Ewangelia Łukasza 12 Ewangelia Łukasza 13 Ewangelia Łukasza 14  »


 Źródło tekstu: Polona - Skany Nowego Testamentu z 1921 rokuOpis prezentowanego tekstu: "Nowy Testament po polsku, czyli święta Pana Naszego Jezusa Chrystusa Ewangelia, tł. bp. Jan M. Michał Kowalski, Płock 1921". Tłumaczenie z łacińskiej Wulgaty z uwzględnieniem tekstu greckiego. Pierwsze wydanie Pisma św. Nowego Testamentu, przetłumaczone przez bpa Kowalskiego. Do tekstu Nowego Testamentu wprowadzono poprawki wymienione na końcu wydania drukowanego/skanów. Opracowanie tekstu i przygotowanie modułu: BibliePolskie.pl w roku 100-tnej rocznicy wydania.