Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I znowu począł uczyć przy morzu. I zebrała się do Niego rzesza wielka, tak że wszedłszy do łodzi, siedział na morzu, a wszystka rzesza była przy morzu, na ziemi.
[2] »I nauczał ich wiele przez przypowieści i mówił im w nauce Swojej: Słuchajcie:
[3] »Oto ten który sieje, wyszedł siać.
[4] »A gdy siał, jedno padło podle drogi, i ptaki niebieskie przyszły i zjadły je.
[5] »A drugie padło na opoczyste, gdzie nie miało wiele ziemi; i natychmiast wzeszło, ponieważ nie miało głębokiej ziemi,
[6] »a gdy słońce wzeszło, wygorzało i dlatego że nie miało korzenia, uschło.
[7] »A inne padło w ciernie; i urosły ciernie i zadusiły je, i nie dało owocu.
[8] »A inne padło na ziemię dobrą i wydało owoc wschodzący i rosnący: i jedno przynosiło trzydzieści, drugie sześćdziesiąt, a inne sto.
[9] »I mówił: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.
[10] »A gdy sam tylko był, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, Dwunastu, o przypowieść.
[11] »I mówił im: Wam dane jest poznać tajemnice Królestwa Bożego, ale tym, którzy na stronie są, wszystko dzieje się w przypowieściach,
[12] »aby patrząc patrzyli, a nie widzieli; i słysząc słyszeli, a nie zrozumieli, żeby się snać nie nawrócili, i nie były im odpuszczone grzechy ich.
[13] »I rzekł im: Nie rozumiecie tej przypowieści, a jakoż zrozumiecie wszystkie przypowieści?
[14] »Siewcą jest Ten, Który Słowo sieje.
[15] »A tymi, którzy są podle drogi, gdzie się rozsiewa słowo, są ci, którzy gdy je usłyszą, natychmiast przychodzi szatan i zabiera im to słowo, które jest wsiane w serca ich.
[16] »Podobnie też tymi, którzy na opoczystych bywają posiani, są ci, którzy gdy usłyszą słowo, natychmiast je z radością przyjmują,
[17] »ale nie mają korzenia w sobie, lecz są doczesnymi, i potem gdy przyjdzie ucisk i prześladowanie dla słowa, natychmiast się gorszą.
[18] »I są inni, którzy między ciernie są posiani: są to ci, którzy słuchają słowa,
[19] »ale pieczołowania świata i omamienie bogactw i pożądliwości innych rzeczy, wszedłszy (w nich), zaduszają słowo, i staje się bez pożytku.
[20] »A tymi, którzy na dobrą ziemię są posiani, są ci, którzy słuchają słowa i przyjmują je i przynoszą owoc: jedno trzydzieści, drugie sześćdziesiąt, a inne sto.
[21] »I mówił im: Izali pochodzi świeca poto, żeby ją stawiano pod korcem, albo pod łożem? Izali nie poto, żeby była na świeczniku postawiona?
[22] »Albowiem nic niema tajemnego, coby się wyjawić nie miało, ani się nie stało nic ukrytem, ale żeby na jaw wyszło.
[23] »Jeśli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.
[24] »I mówił im: Patrzcież, czego słuchacie: jaką miarą mierzyć będziecie, taką i wam będzie odmierzone i będzie wam przydane.
[25] »Albowiem kto ma, będzie mu dane; a kto nie ma i to co ma, będzie odjęte od niego.
[26] »I mówił: Królestwo Boże tak jest, jako gdyby człowiek wrzucił nasienie w ziemię,
[27] »i spałby i wstawał w nocy i we dnie, a nasienieby wschodziło i rosło, gdy on nie wie.
[28] »Bo ziemia sama z siebie owoc rodzi: naprzód trawę, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie.
[29] »A gdy się dostoi zboże, wnet zapuści sierp, bo przyszło żniwo.
[30] »I mówił jeszcze: Komóż uczynimy podobnem Królestwo Boże i któremu podobieństwu przyrównamy je?
[31] »(Jest ono) jako ziarno gorczyczne, które gdy sieją w ziemię, mniejsze jest od wszystkich nasion, które są na ziemi;
[32] »a gdy będzie wsiane, wzrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i czyni wielkie gałęzie, tak że pod cienieni jego mogą mieszkać ptaki niebieskie.
[33] »I przez wiele takowych przypowieści mówił do nich słowo, o ile mogli słuchać.
[34] »A oprócz przypowieści nie mówił im, a uczniom Swoim na osobności wszystko wykładał.
[35] »I mówił im w on dzień, gdy już nastał wieczór: Przeprawmy się na drugą stronę.
[36] »I rozpuściwszy rzeszę, wzięli Go tak jak był w łodzi; i inne łodzie były z Nim.
[37] »I stała się nawałność wielka z wiatru, i fale wlewały w łódkę, tak że się łódź napełniała.
[38] »A On był na tyle łodzi, śpiąc na wezgłowiu. I obudzili Go i mówili Mu: Nauczycielu, nie obchodzi Cię, że giniemy?
[39] »A obudziwszy się zagroził wiatrowi i rzekł morzu: Milcz, zamilknij. I przestał wiatr, i stała się cisza wielka.
[40] »I rzekł im: Czemużeście bojaźliwi? Jeszczeż nie macie wiary?
[41] »I przelękli się bojaźnią wielką i mówili jeden do drugiego: Któż, mniemasz, jest ten, że i wiatr i morze są mu posłuszne?