Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Tedy przyszli do niego Doktorowie z Jeruzalem i Faryzeuszowie mówiąc:
[2] »Czemu uczniowie twoi przestępują ustawę starszych? Albowiem nie umywają ręku swych, gdy chleb jedzą.
[3] »A on odpowiadając rzekł im: Czemuż też wy przestępujecie rozkazanie Boże dla ustawy waszej? Albowiem Bóg mówił.
[4] »Czcij ojca i matkę. I ktoby złorzeczył ojcu albo matce, śmiercią niechaj umrze.
[5] »A wy powiadacie: Ktobykolwiek rzekł ojcu albo matce: Dar którykolwiek jest ze mnie, tobie się w pożytek obrócił: i nie będzie czcił ojca swego albo matki swojej.
[6] »I skaziliście rozkazanie Boże dla ustawy waszej.
[7] »Obłudnicy, dobrze o was prorokował Izajasz, mówiąc:
[8] »Ten lud czci mię wargami: ale serce ich daleko jest odemnie.
[9] »Lecz darmo mię chwalą, ucząc nauk i ustaw ludzkich.
[10] »A wezwawszy do siebie rzeszy, rzekł im: Słuchajcie a rozumiejcie.
[11] »Nie to co wchodzi w usta, pokala człowieka: ale co wychodzi z ust, to pokala człowieka.
[12] »Tedy przystąpiwszy uczniowie jego rzekli mu: Wiesz, iż Faryzeuszowie, usłyszawszy to słowo zgorszyli się?
[13] »A on odpowiadając rzekł: Wszelkie szczepienie, którego nie szczepił Ojciec mój niebieski, wykorzenione będzie.
[14] »Zaniechajcież ich: sąć ślepi, i wodzowie ślepych. A ślepy jeśliby ślepego prowadził, obadwa w dół wpadną.
[15] »A Piotr odpowiadając rzekł mu: Wyłóż nam to podobieństwo.
[16] »A on rzekł: Jeszczeż i wy bez wyrozumienia jesteście?
[17] »Nie rozumiecie, iż wszystko co wchodzi w usta do żołądka idzie, i do wychodu się wyrzuca?
[18] »Ale które rzeczy z ust wychodzą, z serca pochodzą, a one pokalają człowieka.
[19] »Albowiem z serca pochodzą złe myśli, mężobójstwa, porubstwa, kradziestwa, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.
[20] »Ted są które pokalają człowieka. Ale jeść nie umytemi rękoma człowieka nie pokala.
[21] »A wyszedłszy Jezus ztamtąd, odszedł w strony Tyru i Sydonu.
[22] »A oto niewiasta Chananejska wyszedłszy z onych krajów zawołała, mówiąc mu: Zmiłuj się nademną, Panie, Synu Dawidów: córkę moję srodze djabeł morduje.
[23] »A on nie odpowiedział jej słowa. A przystąpiwszy uczniowie jego prosili go mówiąc: Odpraw ją: bo woła za nami.
[24] »A on odpowiadając rzekł: Nie jestem posłan jeno do owiec, które zginęły z domu Izraelskiego.
[25] »A ona przyszedłszy pokłoniła mu się mówiąc: Panie ratuj mię!
[26] »A on odpowiadając rzekł: Nie dobra jest brać chleb synowski a miotać psom.
[27] »A ona rzekła: I owszem Panie: Bo i szczenięta jedzą odrobiny, które padają z stołu panów swoich.
[28] »Tedy odpowiadając Jezus, rzekł jej: O niewiasto! wielka jest wiara twoja: niechaj ci się stanie jak chcesz. I ozdrowiała córka jej od onej godziny.
[29] »A Jezus poszedłszy ztamtąd, przyszedł nad morze Galilejskie: a wstąpiwszy na górę siedział tam.
[30] »I przyszły do niego wielkie rzesze, mając z sobą nieme, ślepe, chrome, ułomne, i inszych wiele: i porzucali je u nóg jego, i uzdrowił je.
[31] »Tak iż się rzesze dziwowały widząc nieme mówiące, chrome chodzące, ślepe widzące: i wielbili Boga Izraelskiego.
[32] »A Jezus przyzwawszy uczniów swoich, rzekł: Żal mi tej rzeszy: albowiem już trzy dni trwają przy mnie, a nie mają, coby jedli: a nie chcę ich opuścić głodnych, aby nie ustali w drodze.
[33] »I rzekli mu uczniowie: Zkądże tedy dostaniem tak wiele chleba na pustyni, abyśmy tak wielką rzeszę nakarmili.
[34] »I rzekł im Jezus: Wiele macie chleba! A oni rzekli Siedmioro, i trochę rybek.
[35] »I rozkazał rzeszom sieść na ziemi.
[36] »A wziąwszy one siedmioro chleba i ryby dzięki uczyniwszy złamał, i dał uczniom swoim, a uczniowie rozdawali ludziom.
[37] »I jedli wszyscy i najedli się: zebrali co zbywało ułomków siedm koszów pełnych.
[38] »A było tych którzy jedli cztery tysiące mężów, oprócz dziatek i niewiast.
[39] »A rozpuściwszy rzesze wstąpił w łódź: i przyszedł do krajów Magedańskich.