Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Dlatego też, pomijając pierwsze zasady nauki Chrystusa, przejdźmy do pełnej wiedzy, zamiast zakładać znowu fundament (przez naukę) o pokucie za uczynki martwe, o wierze w Boga,
[2] »o chrzcie i wkładaniu rąk, o zmartwychwstaniu i sądzie wiecznym.
[3] »Tak właśnie uczynimy, jeśli Bóg pozwoli.
[4] »Nie podobna bowiem, aby ci, którzy raz zostali oświeceni, zakosztowali daru niebiańskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego,
[5] »zakosztowawszy słodyczy słowa Bożego i mocy przyszłego wieku,
[6] »kiedy odpadną, dali się odnowić znowu przez pokutę, oni, którzy po raz wtóry krzyżują w sobie Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko.
[7] »Bo ziemia, która często pije spadający na nią deszcz i rodzi rośliny użyteczne dla tych, którzy ją uprawiają – doznaje błogosławieństwa od Boga.
[8] »Ale ta, która rodzi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przekleństwa, a kresem jej – spalenie.
[9] »Jednak chociaż tak mówimy, po was, najmilsi, spodziewamy się czegoś lepszego i bliższego zbawienia.
[10] »Wszak Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o pracy waszej i miłości, którą okazaliście dla imienia jego, kiedy służyliście świętym, a i teraz jeszcze służycie.
[11] »Pragniemy, ażeby każdy z was z taką samą gorliwością przechował pełnię nadziei aż do końca,
[12] »abyście nie zgnuśnieli, ale stali się naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczą obietnice.
[13] »Gdy bowiem Bóg Abrahamowi dawał obietnicę, nie mając nikogo większego nad siebie, na którego by mógł przysiąc, poprzysiągł na siebie samego,
[14] »mówiąc:
Zaprawdę ubłogosławię ciebie i rozmnożę szczodrze. [15] »A ten, ponieważ oczekiwał tak cierpliwie, osiągnął to, co mu obiecano.
[16] »Bo ludzie przysięgają na większego (od siebie), a wszelki ich spór kończy się przysięgą na potwierdzenie.
[17] »Przeto i Bóg, chcąc dziedzicom obietnicy tym mocniej okazać niewzruszoność postanowienia swego, dołączył przysięgę,
[18] »abyśmy w dwóch rzeczach nieodmiennych, w których Bóg skłamać nie może, doznali krzepiącej pociechy.
[19] »My, którzy trzymamy się jej jako bezpiecznej i pewnej kotwicy duszy naszej w tym szukaliśmy oparcia, aby uchwycić daną nam nadzieję, przenikającą aż poza zasłonę,
[20] »dokąd wyprzedzając nas wstąpił Jezus stawszy się arcykapłanem na wieki według porządku Melchizedecha.