Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Paweł, z woli Bożej Apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz brat, do kościoła Bożego w Koryncie wraz ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai.
[2] »Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa.
[3] »Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,
[4] »który nas pociesza w każdym utrapieniu naszym, abyśmy i my pocieszać mogli tą pociechą, której sami doznajemy od Boga tych, którzy znajdują się w jakiejkolwiek udręce.
[5] »Bo tak jak liczne są w nas cierpienia Chrystusowe, tak też przez Chrystusa obfita jest pociecha nasza.
[6] »Jeżeli doznajemy utrapień, to dla waszej pociechy i zbawienia, jeśli się radujemy, to i dla waszego pocieszenia, dzięki któremu wytrwale znosicie te same cierpienia, jakie są i naszym udziałem.
[7] »A nadzieja nasza o was jest mocna, bo wiemy, że jak jesteście uczestnikami utrapienia, tak też będziecie uczestnikami pociechy.
[8] »Nie chcemy bowiem, bracia, abyście nie wiedzieli o utrapieniu naszym, jakie nas spotkało w Azji; jak ponad wszelką miarę i ponad siły udręczeni byliśmy, tak że już nawet zwątpiliśmy w ocalenie życia.
[9] »Aleśmy w samych sobie znaleźli odpowiedź na śmierć, aby nie na sobie polegać, lecz na Bogu, który wskrzesza umarłych,
[10] »który wybawił nas i wybawia od nieuchronnej śmierci. W nim też pokładamy nadzieję, że i nadal wybawiać nas będzie
[11] »z waszą pomocą w modlitwie za nas, aby za dar otrzymany dla wielu, wielu też za nas dzięki czyniło.
[12] »Chlubą naszą jest świadectwo naszego sumienia, żeśmy w prostocie serca i szczerości Bożej i nie w mądrości cielesnej, ale w łasce Bożej postępowali na tym świecie, a zwłaszcza wśród was.
[13] »Bo nic innego nie piszemy wam jak tylko to, co czytacie i o czym dobrze wiecie. A mam nadzieję, że i w pełni zrozumiecie,
[14] »jak już po części jesteście przekonani, że jesteśmy chlubą waszą, tak jak wy naszą w dzień Pana naszego Jezusa.
[15] »W tej nadziei zamierzałem wpierw przybyć do was, abyście drugą łaskę otrzymali.
[16] »I od was, wyruszyć do Macedonii, i znowu z Macedonii wrócić do was, abyście mi towarzyszyli do Judei.
[17] »Gdy więc tak zamierzałem, czym postępował lekkomyślnie? Albo czy to, co zamierzam, według ciała zamierzam, aby u mnie było i „tak” i „nie”?
[18] »Ależ świadkiem jest Bóg, że w mowie naszej do was nie ma „tak” i „nie”.
[19] »Albowiem Syn Boży, Jezus Chrystus, który przez nas, tj. przeze mnie, Sylwana i Tymoteusza, był wam głoszony, nie był „tak” i „nie”, ale w nim było tylko „tak”.
[20] »Bo ile tylko jest obietnic Bożych, wszystkie się w nim stały „tak”, dlatego też przez niego należy się Bogu „Amen” ku chwale (Bożej) dzięki nam.
[21] »A tym, co nas utwierdza z wami w Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg.
[22] »On też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha w serca nasze.
[23] »Ja tedy Boga wzywam jako świadka (wobec) duszy mojej, że aby was oszczędzić, nie przybyłem ponownie do Koryntu.
[24] »Nie jakobyśmy chcieli panować nad wiarą waszą, ale żeśmy przyczynili się do wesela waszego: wiarą bowiem stoicie.