Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z greckiego » 1 List do Koryntian » Rozdział 14
«  1 List do Koryntian 13 1 List do Koryntian 14 1 List do Koryntian 15  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Starajcie się o miłość, ubiegajcie się o dary Ducha, a najbardziej o dar proroctwa. [2] »Albowiem kto mówi językiem, nie ludziom mówi, ale Bogu. Nikt go bowiem nie pojmuje, a on mocą Ducha rzeczy tajemne wygłasza. [3] »A kto prorokuje, przemawia do ludzi dla ich zbudowania, napomnienia, pocieszenia. [4] »Kto mówi językiem, samego siebie buduje, ale kto prorokuje, buduje Kościół Boży. [5] »Chciałbym, abyście wszyscy mówili językami, lecz jeszcze bardziej, abyście prorokowali. Bo większy jest ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami, chyba żeby jednocześnie tłumaczył, aby Kościół tym się budował. [6] »A teraz, bracia, kiedy do was przybędę, a będę mówił językami, jakąż z tego odniesiecie korzyść, jeśli do was nie przemówię albo z objawienia, albo z umiejętności, albo z proroctwa, albo z nauki? [7] »Bo przecież nawet przedmioty martwe wydające dźwięk, jak flet czy cytra, gdyby nie wydawały tonów wyraźnych, skądże będzie wiadome, co się nuci na flecie albo na cytrze? [8] »Albo też, gdyby surma bojowa brzmiała głosem niepewnym, któż na wojnę gotować się będzie? [9] »Tak i wy, jeśli językiem w zrozumiały sposób nie przemówicie, jakże kto zrozumie, co się mówi? Na wiatr mówić będziecie. [10] »Wszakże tyle jest na świecie rozmaitych języków, a nie masz żadnego bez słów. [11] »Jeśli więc nie będę wiedział, co znaczy słowo, dla tego, który mówi, będę barbarzyńcą, i ten co mówi, będzie dla mnie barbarzyńcą. [12] »Tak i wy, skoro ubiegacie się o dary Ducha, starajcie się posiąść w pełni te, które służą zbudowaniu Kościoła. [13] »I dlatego kto mówi językiem, niechaj się modli, aby to mógł tłumaczyć. [14] »Bo jeśli modlę się językiem, duch mój się modli, lecz rozum mój pozostaje bez pożytku. [15] »Cóż tedy? Modlić się będę duchem, modlić się będę i rozumem, będę śpiewał duchem, będę śpiewał i rozumem. [16] »Zresztą, jeśli wygłaszasz błogosławieństwa w duchu, jakże będący przy tym prostaczek powie „Amen” na twoje błogosławieństwo? Wszak nie wie, co mówisz. [17] »Dziękczynienie swoje wprawdzie czynisz dobrze, ale drugi się nie buduje. [18] »Dzięki czynię Bogu mojemu, że mówię językami więcej od was wszystkich. [19] »Ale w Kościele wolę powiedzieć pięć słów rozumem swoim, abym i innych nauczył, niż słów dziesięć tysięcy językiem (niezrozumiałym). [20] »Bracia, nie stawajcie się dziećmi w pojmowaniu, ale w złości bądźcie niemowlętami, a umysłem bądźcie doskonałymi. [21] »W Zakonie napisane jest: Będę mówił do ludu tego za pośrednictwem ludzi obcojęzycznych i obcymi usty, a i tak mię nie usłuchają, mówi Pan. [22] »Przeto języki nie są znakiem dla wiernych, ale dla pogan, a proroctwa nie dla pogan, ale dla wiernych. [23] »Jeśli się więc zgromadzi społem cały Kościół i wszyscy mówią (różnymi) językami, a wejdą jacyś prostaczkowie lub poganie, czyż nie powiedzą, żeście oszaleli? [24] »Lecz jeżeli wszyscy prorokują, a wejdzie jakiś poganin lub prostaczek, wszyscy poczną go przekonywać i osądzać, [25] »ujawniając skrytości serca jego, aż on, upadłszy na twarz, złoży pokłon Bogu i wyzna, że prawdziwie Bóg jest w was. [26] »Cóż więc, bracia? Gdy się schodzicie, każdy z was wnosi albo dar wygłaszania hymnów, albo dar nauki, dar objawienia, dar języków lub dar ich tłumaczenia: wszystko niech będzie dla zbudowania. [27] »Jeśli kto mówi językiem, to niech mówi dwóch lub co najwyżej trzech, i to kolejno, a jeden niech tłumaczy. [28] »A gdyby tłumacza nie było, niech milczy w Kościele, a niech do siebie samego mówi i do Boga. [29] »A prorocy niech mówią dwaj albo trzej, inni niech roztrząsają. [30] »I gdyby któremu z siedzących zostało coś objawione, pierwszy niech zamilknie. [31] »Możecie bowiem wszyscy po jednemu prorokować, aby wszystkich pouczyć i wszystkim dać napomnienie. [32] »A siły ducha proroczego są w mocy proroków. [33] »Bóg bowiem nie jest Bogiem waśni, lecz pokoju. Jak we wszystkich kościołach świętych –  [34] »niewiasty niech w Kościele milczą, bo nie dozwala się im mówić, ale mają być poddane, jak i Zakon mówi. [35] »A jeśli się czego chcą nauczyć, w domu niech mężów swoich pytają. Bo nie godzi się niewieście mówić w Kościele. [36] »Czy od was wyszło słowo Boże? Albo czy tylko do was dotarło? [37] »Jeżeli ktoś uważa się za proroka albo za kogoś posiadającego dary duchowe, niech wie, że to, co do was piszę, jest nakazem Pańskim. [38] »Lecz jeżeli ktoś tego nie uzna, i sam nie będzie uznany. [39] »Przeto, bracia, ubiegajcie się o dar proroctwa i nie wzbraniajcie mówić językami. [40] »A wszystko niech się dzieje z godnością i w należytym porządku. 
«  1 List do Koryntian 13 1 List do Koryntian 14 1 List do Koryntian 15  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z języka greckiego, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie pierwsze. 858 s. : il., mapy ; 16 cm. Druk: Bydgoszcz : Druk. RSW "Prasa". Druk ukończono we październiku 1961 r. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl