Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z greckiego » List do Rzymian » Rozdział 7
«  List do Rzymian 6 List do Rzymian 7 List do Rzymian 8  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Czyż nie wiecie, bracia (a mówię to do znających Zakon), że dopóki człowiek żyje, Zakon nad nim panuje? [2] »Tak niewiasta zamężna, póki mąż żyje, związana jest prawem, jeśli zaś mąż jej umiera, wyzwolona jest od prawa wiążącego ją z mężem. [3] »Dlatego też, gdyby współżyła z innym mężczyzną za życia męża, będzie zwana cudzołożną; jeśli jednak umarł mąż jej, uwolniona jest od tego prawa i nie jest cudzołożną, współżyjąc z innym mężczyzną. [4] »Tak samo wy, bracia moi, umarliście dla Zakonu przez ciało Chrystusowe, abyście należeli do innego, który z martwych powstał, i tak byśmy owoc przynosili Bogu. [5] »Albowiem gdyśmy jeszcze byli w ciele, grzeszne namiętności wywołane przez Zakon działały w naszych członkach, byśmy przynosili owoc śmierci. [6] »Teraz jednak jesteśmy wolni od Zakonu, pod którego władzą byliśmy martwi, tak że służymy w nowości ducha, a nie według przestarzałej litery. [7] »Cóż więc powiemy? Czy Zakon jest grzechem? Bynajmniej. Alem nie poznał grzechu tylko przez Zakon. Nie wiedziałbym o pożądliwości, gdyby Zakon nie mówił „Nie pożądaj”. [8] »Z zakazu czyniąc podnietę, grzech wzbudził we mnie wszelką pożądliwość. Bez Zakonu bowiem grzech jest martwy. [9] »I ja żyłem niegdyś bez Zakonu. Kiedy jednak przyszło przykazanie, grzech ożył, [10] »a jam stał się martwy. I przekonałem się, że przykazanie, które miało wieść ku życiu, wiedzie ku śmierci. [11] »Albowiem grzech, wykorzystując przykazanie, zwiódł mnie i przez nie pozbawił mnie życia. [12] »Przeto Zakon jest wprawdzie święty, a przykazanie święte, sprawiedliwe i dobre. [13] »Więc to, co dobre, stało się dla mnie śmiercią? Bynajmniej. Lecz grzech, żeby okazać się grzechem, przez dobro sprawił mi śmierć, aby przez przykazanie grzech stał się nad miarę wielkim grzechem. [14] »Wiemy bowiem, że Zakon jest duchowy, ja zaś jestem cielesny i zaprzedany grzechowi. [15] »Nie rozumiem bowiem tego, co czynię. Bo nie to czynię, co zamierzam, lecz to czynię, czego nienawidzę. [16] »A jeśli to czynię, czego nie chcę, uznaję, że Zakon jest dobry. [17] »Więc już nie ja to czynię, ale grzech, który tkwi we mnie. [18] »Wiem bowiem, że we mnie, to jest w ciele moim, nie przebywa dobro. Łatwo mi bowiem chcieć, ale żeby dobro wykonać, nie znajduję sposobu. [19] »Bo nie czynię dobra, którego chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię. [20] »A jeśli czynię to, czego nie chcę, już nie ja wykonywam to, lecz grzech, który tkwi we mnie. [21] »Stwierdzam więc w sobie to prawo, że gdy zamierzam czynić dobro, zło przylega do mnie. [22] »Raduję się z Prawa Bożego, jak przystało na człowieka wewnętrznego, [23] »a widzę inne prawo w członkach moich, walczące z prawem umysłu mego, poddające mię w niewolę pod prawo grzechu, które jest w członkach moich. [24] »Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała wiodącego ku śmierci? [25] »Dzięki składam Bogu przez Jezusa Chrystusa Pana naszego! A tak ja sam umysłem służę prawu Bożemu, a ciałem zakonowi grzechu. 
«  List do Rzymian 6 List do Rzymian 7 List do Rzymian 8  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z języka greckiego, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie pierwsze. 858 s. : il., mapy ; 16 cm. Druk: Bydgoszcz : Druk. RSW "Prasa". Druk ukończono we październiku 1961 r. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl