Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z greckiego » Dzieje Apostolskie » Rozdział 8
«  Dzieje Apostolskie 7 Dzieje Apostolskie 8 Dzieje Apostolskie 9  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »(7:60b) Szaweł zaś przyzwalał na to zabójstwo. (8:1) Wybuchło w owym czasie wielkie prześladowanie Kościoła w Jerozolimie, a wszyscy z wyjątkiem Apostołów rozpierzchli się po ziemiach Judei i Samarii. [2] »Szczepana zaś pogrzebali ludzie bogobojni i wielce go opłakiwali. [3] »A Szaweł burzył Kościół wchodząc do domów, wywlekając mężczyzn i niewiasty i wtrącając ich do więzienia. [4] »Wszakże ci, którzy żyli w rozproszeniu, szli z miejsca na miejsce, głosząc słowo. [5] »A Filip, zaszedłszy do miasta Samarii, głosił im Chrystusa. [6] »I rzesze chętnie i zgodnie skłaniały się do tego, co im mówił Filip, słuchając go i widząc cuda, które czynił. [7] »Wielu opętanych bowiem opuszczały z krzykiem wielkim duchy nieczyste; wielu też sparaliżowanych i chromych odzyskiwało zdrowie. [8] »Toteż wielka radość zapanowała w tym mieście. [9] »A pewien człowiek, imieniem Szymon, który dotychczas zajmował się czarnoksięstwem, zwodził lud Samarii i podawał się za kogoś wielkiego. [10] »I szli za nim wszyscy, wielcy i mali mówiąc: Ten jest ową wielką mocą Bożą. [11] »A szli za nim dlatego, że od dłuższego już czasu omamił ich był swoim czarnoksięstwem. [12] »Kiedy więc uwierzyli Filipowi głoszącemu Ewangelię o Królestwie Bożym i imieniu Jezusa Chrystusa, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty przyjmowali chrzest. [13] »Sam Szymon także uwierzył, a skoro przyjął chrzest, całym sercem przystał do Filipa. A widząc znaki i cuda wielkie, które się działy, zdumiewał się wielce. [14] »A Apostołowie, którzy byli w Jerozolimie, usłyszawszy, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana. [15] »Ci po swym przybyciu modlili się za nimi, aby przyjęli Ducha Świętego. [16] »Na nikogo z nich bowiem jeszcze nie zstąpił, ale ochrzczeni byli tylko w imię Pana Jezusa. [17] »Wtedy wkładali na nich ręce i otrzymywali Ducha Świętego. [18] »Gdy zaś ujrzał Szymon, że przez wkładanie rąk Apostołów otrzymuje się Ducha Świętego, przyniósł im pieniądze [19] »i powiedział: Dajcie i mnie taką władzę, aby każdy, na kogo włożę ręce, otrzymał Ducha Świętego. Ale Piotr rzekł do niego: [20] »Pieniądze twoje niech idą z tobą na zatracenie, ponieważ sądziłeś, że dar Boży za pieniądze może być nabyty. [21] »Nie ma dla ciebie cząstki żadnego udziału w tej nauce, bo serce twoje nie jest prawe przed Bogiem. [22] »Czyń zatem pokutę, abyś porzucił twoją nieprawość i błagaj Pana, a może będzie ci odpuszczone to pragnienie twego serca. [23] »Widzę bowiem, żeś żółcią zgorzkniałą i w więzach nieprawości. [24] »A Szymon odpowiedział: Módlcie się wy za mną do Pana, aby nic z tego, coście mówili, nie przyszło na mnie. [25] »A gdy dali świadectwo słowu Pańskiemu i opowiedzieli je, wrócili do Jerozolimy, głosząc Ewangelię także w wielu wioskach samarytańskich. [26] »A Anioł Pański rzekł do Filipa: Wstań, a idź koło południa na drogę wiodącą z Jerozolimy do Gazy. Jest ona pusta. [27] »I powstawszy poszedł. A oto Etiopczyk, rzezaniec, dostojnik królowej etiopskiej, Kandaki, który był jej podskarbim, przybył do Jerozolimy, aby pokłonić się Bogu. [28] »I wracał siedząc na swoim wozie, czytając Izajasza Proroka. [29] »I rzekł Duch do Filipa: Zbliż się i przyłącz do tego wozu. [30] »A Filip przybiegłszy usłyszał go czytającego Izajasza Proroka i rzekł: Czy rozumiesz, co czytasz? [31] »On zaś odpowiedział: Jakże bym mógł, jeśli mię nikt nie pouczy? I prosił Filipa, aby wszedł na wóz i usiadł przy nim. [32] »A miejsce Pisma, które czytał było to: Jako owca na zabicie był prowadzony i jako cichy baranek przed strzygącym go, tak on nie otworzył ust swoich. [33] »W poniżeniu jego praw mu odmówiono. Ród jego któż opisać zdoła. Bo zgładzony będzie z ziemi żywot jego. [34] »A rzezaniec, odpowiadając Filipowi, rzekł: Proszę cię, o kim to Prorok mówi? O sobie czy o kim innym? [35] »A Filip otworzywszy usta i zaczynając od tego Pisma, opowiedział mu dobrą nowinę o Jezusie. [36] »A gdy jechali drogą, przybyli nad wodę. I rzekł rzezaniec: Oto woda! Cóż przeszkadza, abym był ochrzczony? [37] »I rzekł Filip: Jeśli wierzysz z całego serca, wolno ci. A odpowiadając rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. [38] »I kazał zatrzymać wóz, obydwaj, Filip i rzezaniec zeszli do wody i ochrzcił go. [39] »A gdy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i rzezaniec nie widział go więcej, ale jechał uradowany drogą swoją. [40] »Filip zaś znalazł się w Azocie i obchodząc wszystkie miasta głosił Ewangelię, aż przybył do Cezarei. 
«  Dzieje Apostolskie 7 Dzieje Apostolskie 8 Dzieje Apostolskie 9  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z języka greckiego, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie pierwsze. 858 s. : il., mapy ; 16 cm. Druk: Bydgoszcz : Druk. RSW "Prasa". Druk ukończono we październiku 1961 r. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl