Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A w czasie gdy oni przemawiali do ludu, nadeszli kapłani, dowódca straży świątynnej i saduceusze,
[2] »zaniepokojeni, że nauczali lud i zapowiadali zmartwychwstanie w Jezusie.
[3] »I pojmali ich, i wtrącili do więzienia aż do dnia następnego; był już bowiem wieczór.
[4] »Wielu zaś z tych, którzy słyszeli tę naukę, uwierzyło, a liczba ich wynosiła około pięciu tysięcy mężów.
[5] »I stało się, że nazajutrz zebrali się w Jerozolimie ich przełożeni, starsi i uczeni w Piśmie:
[6] »Annasz, najwyższy kapłan, Kajfasz, Jonatan, Aleksander i wszyscy, którzy byli z rodu arcykapłańskiego.
[7] »A postawiwszy ich pośrodku pytali: Jaką mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to?
[8] »Wtedy Piotr napełniony Duchem Świętym rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi!
[9] »Jeżeli nas dzisiaj badają z powodu dobrego uczynku, przez który człowiek chory odzyskał zdrowie,
[10] »to niech wiadome będzie wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu, że (stało się to) przez imię Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, którego wy ukrzyżowaliście, a Bóg wskrzesił z martwych; to imię sprawiło, że ów chory stoi zdrowy przed wami.
[11] »Ten jest owym kamieniem wzgardzonym przez was budujących, który stał się kamieniem węgielnym.
[12] »I w żadnym innym nie masz zbawienia, albowiem nie masz żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym moglibyśmy być zbawieni.
[13] »Widząc tedy odwagę Piotra i Jana, a wiedząc, że to ludzie nieuczeni i prości, zdumiewali się i poznali, że to oni byli z Jezusem.
[14] »A patrząc na owego człowieka uzdrowionego stojącego z nimi, nie mieli co na to odpowiedzieć.
[15] »Polecili im zatem opuścić sanhedryn, rozprawiając między sobą
[16] »i mówiąc: Cóż mamy począć z tymi ludźmi? Bo, że jawny cud został przez nich uczyniony, wiadomo wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, nie możemy temu zaprzeczyć.
[17] »Ale, aby się to bardziej nie rozgłaszało między ludem, zabrońmy im pod karą, aby więcej do nikogo z ludzi w imię to nie przemawiali.
[18] »I przywoławszy ich, zakazali im w ogóle mówić albo też nauczać w imię Jezusa.
[19] »Piotr jednak i Jan odpowiedzieli im: Sami osądźcie, czy wobec Boga słuszne jest bardziej słuchać was aniżeli Boga?
[20] »Nie możemy bowiem nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli.
[21] »A oni zagroziwszy im wypuścili ich, nie wiedząc, jakby ich ukarać, a to ze względu na lud. Wszyscy bowiem wysławiali Boga za to, co się stało.
[22] »A więcej niż czterdzieści lat miał człowiek, który doznał tego cudu uzdrowienia.
[23] »A kiedy ich wypuszczono, przyszli do swoich i oznajmili im, co im powiedzieli arcykapłani i starsi.
[24] »Wysłuchawszy tego jednomyślnie wznieśli głos do Boga mówiąc: Panie, Ty któryś stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest.
[25] »Ty za sprawą Ducha Świętego powiedziałeś przez usta Dawida, sługi swego:
Czemu wzburzyły się narody, a ludy próżne knują zamysły? [26] »Powstali królowie ziemscy i książęta stanęli społem przeciw Panu i przeciw Chrystusowi Jego. [27] »Albowiem złączyli się istotnie w tym mieście Herod i Piłat Poncjusz z poganami i ludem izraelskim przeciw świętemu synowi twemu, Jezusowi, któregoś Ty namaścił,
[28] »ażeby uczynić to, co przedtem postanowiły, ręka twoja i wola twoja, aby się stało.
[29] »A teraz, Panie, wejrzyj na ich groźby i dozwól sługom twoim głosić słowo twoje z całą odwagą,
[30] »podczas gdy Ty twą rękę wyciągniesz, aby uzdrawiać i czynić cuda i znaki w imię świętego syna twojego, Jezusa.
[31] »A kiedy się modlili, zatrzęsło się miejsce, gdzie byli zebrani i napełnieni byli wszyscy Duchem Świętym, i głosili słowo Boże z odwagą.
[32] »A mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
[33] »Apostołowie zaś z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a łaska wielka była w nich wszystkich,
[34] »bo nie było między nimi nikogo w niedostatku. Albowiem ci, którzy posiadali rolę albo domy, sprzedawali je i przynosili zapłatę za to, co sprzedali
[35] »i składali u stóp Apostołów. A wydzielano każdemu, ile komu było potrzeba.
[36] »Tak też i Józef, zwany przez Apostołów Barnabą, (co znaczy syn pocieszenia), lewita, rodem z Cypru,
[37] »mając rolę sprzedał ją, przyniósł zapłatę i złożył u stóp Apostołów.