Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy byli wszyscy razem na tym samym miejscu:
[2] »I stał się z nagła z nieba szum, jakby zerwał się gwałtowny wicher i napełnił cały dom, w którym siedzieli.
[3] »I ukazały się im rozdzielone języki jak gdyby ognia i na każdym z nich z osobna spoczął jeden.
[4] »I wszyscy napełnieni byli Duchem Świętym, i poczęli mówić obcymi językami, jako im Duch (Święty) dozwalał mówić.
[5] »A przebywali w Jerozolimie Żydzi, ludzie nabożni, pochodzący ze wszystkich krajów, jakie są pod niebem.
[6] »Gdy więc rozległ się ten szum, zbiegło się mnóstwo ludzi i ogarnęła ich trwoga, bo każdy słyszał ich jak przemawiali w jego języku.
[7] »Toteż bardzo zdumiewali się wszyscy i mówili zdziwieni: „Czyż ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami?
[8] »Jakże więc słyszymy każdy z nas swój własny język, w którym się urodziliśmy?
[9] »Partowie i Medowie, Elamici i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji,
[10] »Frygii i Pamfilii, Egiptu i ziem libijskich leżących koło Cyreny i przybysze z Rzymu,
[11] »Żydzi i prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – czy nie słyszymy ich mówiących w naszych językach o wielkich sprawach Bożych?”
[12] »Zdumiewali się więc wszyscy, a nie wiedząc co sądzić, mówili jeden do drugiego: „Cóż to ma znaczyć?”
[13] »Inni zaś mówili naśmiewając się: opili się młodym winem.
[14] »A Piotr wraz z jedenastoma powstawszy głośno przemówił do nich: Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy! Niech słowa moje dotrą do waszych uszu i niechże wam to będzie wiadome:
[15] »że nie są oni, jak mniemacie, pijani, bo jest trzecia godzina dnia,
[16] »ale spełniło się to, co było zapowiedziane przez Proroka Joela:
[17] »Stanie się w ostateczne dni – mówi Pan – ześlę Ducha mojego na każdego człowieka, a synowie wasi jak i córki wasze będą prorokowali, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy wasi będą śnili we śnie. [18] »A także na sługi moje i na służebnice moje ześlę Ducha mojego w one dni i będą prorokowali. [19] »I uczynię dziwy na niebie w górze i znaki w dole, na ziemi, krew i ogień, i kłęby dymu. [20] »Słońce zamieni się w ciemności, a księżyc – w krew, zanim nadejdzie dzień Pański wielki i jawny. [21] »I stanie się, że każdy zbawienia dostąpi, ktokolwiek imienia Pańskiego wzywać będzie.
[22] »Izraelici! Posłuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, którego Bóg wskazał wam przez cuda, dziwy i znaki, jakie uczynił przez niego wśród was, jak sami wiecie,
[23] »tego to, gdy według zakreślonego z góry postanowienia i przejrzenia Bożego został wydany, wyście przez ręce złoczyńców przybili do krzyża i zgładzili.
[24] »Ale Bóg go wskrzesił, zachowując od cierpień otchłani, albowiem było niemożliwe, aby nad nim zapanowała.
[25] »Dawid bowiem mówi o nim:
Miałem Pana zawsze przed oczyma mymi, bo jest po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. [26] »Dlatego uweseliło się serce moje i rozradował język mój. A nadto i ciało moje odpocznie w nadziei, [27] »albowiem nie zostawisz duszy mej w otchłani ani nie dozwolisz, by święty twój uległ skażeniu. [28] »Oznajmiłeś mi drogi żywota i napełnisz mnie błogością przed obliczem twoim. [29] »Bracia! Wolno mi śmiało powiedzieć wam o patriarsze Dawidzie, że umarł i był pogrzebany, a grób jego zachował się u nas aż po dzień dzisiejszy.
[30] »Będąc jednak Prorokiem i wiedząc, że Bóg uroczyście zaręczył mu, iż jego potomek zasiądzie na tronie jego,
[31] »w widzeniu proroczym mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa: albowiem ani nie pozostał w otchłani, ani ciało jego nie uległo zniszczeniu.
[32] »Tego to Jezusa Bóg wskrzesił, czego my wszyscy jesteśmy świadkami.
[33] »Prawicą tedy Bożą wywyższony, otrzymał obietnicę Ducha Świętego od Ojca i zesłał go, jak sami widzicie i słyszycie.
[34] »Albowiem Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak powiada:
Rzekł Pan do Pana mego: Zasiądź po prawicy mej, [35] »aż uczynię nieprzyjaciół twoich podnóżkiem stóp twoich. [36] »Niech więc wie najpewniej cały dom Izraela, że i Panem, i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.
[37] »Słysząc to przejęli się w sercu żalem i rzekli do Piotra i pozostałych Apostołów: „Cóż mamy czynić, bracia?”
[38] »A Piotr do nich: Czyńcie, mówi, pokutę i niechaj każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa dla odpuszczenia grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.
[39] »Obietnica to bowiem dla was i dla synów waszych, i dla wszystkich, co są daleko, których przywoła Pan Bóg nasz.
[40] »Wielu też innymi słowy zaklinał ich i zachęcał mówiąc: Ratujcie się spośród tego przewrotnego narodu.
[41] »Ci zaś, którzy przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni i przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.
[42] »I trwali w nauce apostolskiej i wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.
[43] »A każdego przejmował lęk, działy się bowiem rzeczy dziwne i znaki za sprawą Apostołów.
[44] »A wszyscy, którzy uwierzyli, byli razem i mieli wszystko wspólne.
[45] »Sprzedawali też majętności i dobytek i obdzielali wszystkich według tego, ile kto potrzebował.
[46] »Codziennie także przebywali (jednomyślnie) w świątyni, po domach zaś łamiąc chleb pożywali pokarmy z weselem i prostotą serca,
[47] »chwaląc Boga i zyskując łaskę u całego ludu. A Pan każdego dnia pomnażał ich liczbę tymi, którzy mieli być zbawieni.