Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A na sześć dni przed Paschą przyszedł Jezus do Betanii, gdzie przebywał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych.
[2] »I przygotowano mu tam wieczerzę, na której Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, co siedzieli z nim u stołu.
[3] »Maria zaś, wziąwszy funt drogiego olejku z prawdziwego nardu, namaściła stopy Jezusa i otarła swoimi włosami nogi jego. I napełnił się dom wonią olejku.
[4] »Rzekł wtedy Judasz Iszkariota, jeden z uczniów jego, ten, który go miał wydać:
[5] »Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ubogim?
[6] »A mówił to nie dlatego, żeby się troszczył o ubogich, ale że był złodziejem i mając trzos, nosił to, co wkładano.
[7] »Powiedział tedy Jezus: Daruj jej, że na dzień pogrzebu mego to zachowała.
[8] »Ubogich bowiem macie zawsze pośród siebie, a mnie nie zawsze macie.
[9] »A liczna rzesza spośród Żydów dowiedziała się, że jest tam, i przyszli nie tylko dla Jezusa, ale również żeby zobaczyć Łazarza, którego wskrzesił z martwych.
[10] »A najwyżsi kapłani zamierzali zabić także i Łazarza,
[11] »bo wielu Żydów odstępowało z jego przyczyny i wierzyło w Jezusa.
[12] »Nazajutrz wielka rzesza, która przybyła na święta, skoro usłyszała, że Jezus zdąża do Jerozolimy,
[13] »nabrała gałązek palmowych i wyszła na jego spotkanie wołając:
Hosanna! Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, król izraelski. [14] »A Jezus, znalazłszy oślę, wsiadł na nie, jak napisano:
[15] »Nie bój się, córo Syjonu! Oto król twój przybywa, siedząc na oślęciu. [16] »Tego z początku nie zrozumieli jego uczniowie, ale kiedy Jezus był uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że tak było o nim napisane i że tak mu uczyniono.
[17] »Dawała przeto świadectwo rzesza, która z nim była, gdy wywołał z grobu Łazarza i wskrzesił go z martwych.
[18] »I właśnie dlatego tłumy wychodziły na jego spotkanie, bo słyszały, że on ten cud uczynił.
[19] »Faryzeusze zaś mówili między sobą: Widzicie, żeście niczego nie dokazali. Oto świat poszedł za nim.
[20] »Było także trochę Greków między tymi, którzy przybyli na święta, aby hołd złożyć Bogu.
[21] »Ci tedy zwrócili się do Filipa, który był z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go mówiąc: Panie, chcemy zobaczyć Jezusa.
[22] »Idzie więc Filip i powiada to Andrzejowi, potem Andrzej i Filip mówią o tym Jezusowi.
[23] »A Jezus odpowiada im: Przyszła godzina, aby uwielbiony był Syn Człowieczy.
[24] »Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli ziarno pszeniczne wrzucone w ziemię nie obumrze,
[25] »samo zostanie, lecz jeżeli obumrze, wiele owocu przynosi. Kto miłuje życie swoje, traci je, ale kto ma w nienawiści życie swoje na tym świecie, na żywot wieczny je zachowa.
[26] »Kto by chciał mi służyć, niech mnie naśladuje, a gdzie ja jestem, tam będzie i sługa mój. Jeśli kto służyć mi będzie, uczci go Ojciec.
[27] »Teraz zatrwożyła się dusza moja. Czyż mam powiedzieć: Ojcze, wybaw mnie od tej godziny?
[28] »Wszakże przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, uwielbij imię twoje. I dał się słyszeć głos z nieba: I uwielbiłem i jeszcze uwielbię.
[29] »A rzesza, która stała i słyszała, mówiła, że zagrzmiało. A inni mówili: Anioł do niego przemówił.
[30] »Odpowiedział Jezus mówiąc: Nie dla mnie stał się ten głos, ale dla was.
[31] »Teraz odbywa się sąd nad tym światem, teraz książę tego świata precz wyrzucony zostanie.
[32] »A ja, gdy nad ziemię podwyższony będę, wszystkich do siebie przyciągnę.
[33] »A mówił to oznajmiając, jaką śmiercią miał umrzeć.
[34] »Odpowiedziała mu tedy rzesza: My słyszeliśmy z Zakonu, że Chrystus trwa na wieki, a jakże ty powiadasz, że trzeba, aby podwyższony był Syn Człowieczy? Któż to jest Syn Człowieczy?
[35] »Rzekł im tedy Jezus: Jeszcze tylko krótko światłość będzie pośród was. Chodźcie, póki światłość macie, aby was ciemności nie ogarnęły, bo kto w ciemności chodzi, nie wie, dokąd zdąża.
[36] »Dopóki światłość macie, wierzcie światłości, abyście stali się synami światłości. To powiedział Jezus i odszedł, i ukrył się przed nimi.
[37] »A chociaż tak wielkie cuda czynił wobec nich, nie wierzyli w niego,
[38] »aby się wypełniły słowa, które wyrzekł Izajasz Prorok:
Panie, kto uwierzył nauce naszej i ramię pańskie komuż objawione było? [39] »Dlatego uwierzyć nie mogli, że powiedział nadto Izajasz:
[40] »Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, aby oczyma nie widzieli, a sercem nie pojęli, aby się nie nawrócili, bym ich nie uzdrowił. [41] »To powiedział Izajasz, gdy ujrzał chwałę jego i mówił o nim.
[42] »Jednakże i z książąt wielu uwierzyło w niego, ale z obawy przed faryzeuszami nie przyznawali się, aby ich nie wyłączono z synagogi.
[43] »Albowiem chwałę ludzką umiłowali bardziej niż chwałę Bożą.
[44] »A Jezus wołał głośno: Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w tego, który mnie posłał.
[45] »A kto mnie widzi, widzi tego, który mnie posłał.
[46] »Ja, światłość, przyszedłem na świat, aby nie pozostał w ciemności nikt, kto wierzy we mnie.
[47] »A kto by słuchał słów moich, a nie przestrzegał ich, ja go sądzić nie będę, bo nie przyszedłem, żeby sądzić świat, ale żebym świat zbawił.
[48] »Kto gardzi mną i słów moich nie przyjmuje, ma przeciw sobie sędziego: nauka, którą głosiłem, ta go sądzić będzie w dzień ostateczny.
[49] »Bom ja z siebie samego nic nie mówił, ale Ojciec, który mnie posłał, On mi rozkazał, co mam mówić i głosić.
[50] »A wiem, że przykazanie jego – to żywot wieczny. A przeto, cokolwiek mówię, jak powiedział mi Ojciec, tak mówię.