Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I widziałem, a oto baranek, który stanął na górze Syońskiej, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące mających imię ojca jego napisane na czołach swoich.
[2] »I słyszałem głos z nieba, jako głos wód wielu i jako głos grzmotu wielkiego; i głos słyszałem cytrzystów, grających na cytrach swoich.
[3] »I śpiewają jakoby pieśń nową przed tronem, i przed czterema zwierzętami i starcami; a nikt nie mógł nauczyć się tej pieśni, jak tylko ci sto czterdzieści cztery tysiące, którzy są kupieni od ziemi.
[4] »To są ci, którzy się z niewiastami nie pokalali; bo pannami są. To są ci, którzy towarzyszą barankowi, gdziekolwiek idzie. Ci są kupieni od ludzi, jako pierwociny Bogu i barankowi;
[5] »a w ustach ich nie znalazło się kłamstwo: bo niewinnymi są wobec tronu Boga.
[6] »I widziałem innego anioła, lecącego przez środek nieba, mającego ewangelię wieczną, aby ją zwiastował mieszkającym na ziemi i wszelkiemu narodowi i pokoleniu i językowi i ludowi,
[7] »mówiącego głosem wielkim: „Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, bo przyszła godzina sądu jego; i oddajcie pokłon temu, kto uczynił niebo i ziemię i morze i źródła wód”.
[8] »A inny anioł następował, mówiąc: „Upadła, upadła Babilonja, owe miasto wielkie, bo winem pożądliwości wszeteczeństwa swego napoiła wszystkie narody”.
[9] »A trzeci anioł następował za nimi, mówiąc głosem wielkim: „Jeśli kto bestyi hołduje i obrazowi jej, i przyjmuje cechę na czole swojem, albo na rękę swoją,
[10] »i on pić będzie z wina pożądania Boga, czystego, nalanego do kubka gniewu jego, i będzie męczony w ogniu i siarce w obec świętych aniołów i wobec baranka.
[11] »A dym męki ich wznosi się na wieki wieków; i nie mają odpoczynku w dzień ani w nocy ci, którzy hołdują bestyi i obrazowi jej, i jeżeli kto przyjmuje cechę imienia jej”.
[12] »Tu jest cierpliwość świętych; tu ci, którzy strzegą przykazań Bożych i wiary Jezusa.
[13] »I słyszałem, jak głos z nieba mówił do mnie: „Napisz: Błogosławieni umarli, którzy w Panu umierają odtąd. Zaprawdę, mówi Duch, że odpoczną od trudów swoich; uczynki zaś ich towarzyszą im”.
[14] »I widziałem, a oto obłok jasny, a na tym obłoku siedzący, podobny synowi człowieka, mający na głowie swojej koronę złotą, a w ręce swojej sierp ostry.
[15] »A inny anioł wyszedł z kościoła, wołając głosem wielkim do siedzącego na obłoku: „Zapuść sierp twój i żnij, bo przyszła dla ciebie godzina żniwa, gdyż dojrzało zboże ziemi”.
[16] »I zarzucił siedzący na obłoku sierp swój na ziemię, i pożętą została ziemia.
[17] »A inny anioł wyszedł z kościoła, który jest w niebie, mając i on sierp ostry.
[18] »A inny anioł wyszedł od ołtarza, mający władzę nad ogniem, i zawołał krzykiem wielkim do mającego sierp ów ostry, mówiąc: „Zapuść sierp twój ostry i obetnij winogrona ziemi, bo dojrzały jagody jej”.
[19] »I zarzucił anioł sierp swój w ziemię, i obciął winogrona ziemi, i rzucił do prassy gniewu Bożego wielkiej.
[20] »I tłoczoną jest prassa za miastem, i wyszła krew z prassy aż do wędzideł koni na stadyj tysiąc sześćset.