Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I stał się widomym znak wielki na niebie: niewiasta, obleczona w słońce, a księżyc pod nogami jej, i na głowie jej korona z gwiazd dwunastu;
[2] »a mając w żywocie, krzyczała w boleściach i męcząc się ku porodzeniu.
[3] »I stał się widomym inny znak na niebie: i oto smok wielki czerwony, mający głów siedm i rogów dziesięć; a na głowach jego koron siedm;
[4] »a ogon jego ciągnie trzecią część gwiazd nieba, i zrzucił je na ziemię. I stanął smok przed niewiastą, która miała porodzić, ażeby, gdy porodzi, pożarł dziecię jej.
[5] »I urodziła syna mężczyznę, który paść ma wszystkie narody laską żelazną; i porwanem jest dziecię jej do Boga i do tronu jego.
[6] »A niewiasta uciekła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane od Boga, ażeby tam żywiono ją dni tysiąc dwieście sześćdziesiąt.
[7] »I stała się walka na niebie: Michał i aniołowie jego walczyli przeciw smokowi, i smok walczył i aniołowie jego,
[8] »ale nie przemogli, i miejsca ich nie znajdują już więcej na niebie;
[9] »i zrzuconym jest smok wielki, ów wąż starodawny, zwany Djabłem i Szatanem, który zwodzi cały zamieszkały świat, zrzuconym jest na ziemię, i aniołowie jego z nim są zrzuceni.
[10] »I słyszałem głos wielki, mówiący w niebie: „Teraz się stało zbawienie i moc i królestwo Boga naszego i władza Chrystusa jego; bo zrzuconym został oskarżyciel braci naszych, oskarżający ich przed obliczem Boga naszego w dzień i w nocy.
[11] »A oni zwyciężyli go przez krew baranka i przez słowo świadectwa ich, i nie umiłowali duszy swojej aż do śmierci.
[12] »Przeto rozradujcie się niebiosa, i którzy w nich mieszkacie; biada zamieszkującym ziemię i morze, bo zrzuconym jest do was djabeł, w gniewie wielkim, wiedząc, że czas mały ma”.
[13] »A gdy ujrzał smok, że jest zrzuconym na ziemię, prześladował niewiastę, która urodziła mężczyznę.
[14] »I dano niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, ażeby leciała na pustynię, na miejsce swoje, gdzie jest żywioną tam przez czas i czasy i połowę czasu, od oblicza węża.
[15] »I wyrzucił wąż za niewiastą z paszczy swojej wodę, jako rzekę, ażeby ją porwaną przez rzekę uczynił.
[16] »I pospieszyła ziemia na pomoc niewieście, i otworzyła ziemia usta swoje, i wypiła rzekę, którą wyrzucił smok z paszczy swojej.
[17] »I zawrzał smok gniewem przeciw niewieście, i poszedł prowadzić wojnę z innymi z pokolenia jej, którzy strzegą przykazań Bożych i mają świadectwo Jezusa Chrystusa.