Teksty » Przekład toruński » Apokalipsa Jana » Rozdział 12
«  Apokalipsa Jana 11 Apokalipsa Jana 12 Apokalipsa Jana 13  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I został ukazany na niebie wielki znak: kobieta odziana w słońce, a księżyc pod jej stopami, i na jej głowie wieniec z dwunastu gwiazd; [2] »A jest w ciąży, krzyczy wśród bólów porodowych i mąk rodzenia. [3] »I został ukazany inny znak na niebie: a oto wielki ognisty smok, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach jego siedem diademów; [4] »A jego ogon ciągnie trzecią część gwiazd nieba i zrzucił je na ziemię; i smok stał przed kobietą, która ma urodzić, aby, kiedy urodzi, pożreć jej dziecko. [5] »I urodziła syna, mężczyznę, który ma paść wszystkie narody laską żelazną; a jej dziecko zostało porwane do Boga i do Jego tronu, [6] »A kobieta uciekła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby tam ją żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. [7] »I nastąpiła wojna w niebie. Michał i jego aniołowie walczyli przeciwko smokowi, i walczył smok i jego aniołowie. [8] »Ale nie przemogli, i nie znalazło się już miejsce dla nich w niebie. [9] »I został zrzucony smok wielki, wąż starodawny, który jest nazywany diabłem i szatanem, który zwodzi cały zamieszkały świat, został zrzucony na ziemię, i zostali z nim zrzuceni jego aniołowie. [10] »I usłyszałem potężny głos, mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie i moc, i Królestwo Boga naszego, i władza Jego Mesjasza, ponieważ zrzucony został oskarżyciel naszych braci, który ich oskarżał przed Bogiem naszym dniem i nocą. [11] »A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo swojego świadectwa, i nie umiłowali swojej duszy aż do śmierci. [12] »Dlatego weselcie się niebiosa i wy, w nich zamieszkujący! Biada zamieszkującym ziemię i morza, bo zstąpił do was diabeł z wielkim gniewem, wiedząc, że ma mało czasu. [13] »A gdy widział smok, że został zrzucony na ziemię, prześladował kobietę, która urodziła mężczyznę. [14] »I dano kobiecie dwa skrzydła wielkiego orła, aby odleciała na swoje miejsce z dala od oblicza węża na pustynię, tam, gdzie jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu. [15] »I wypuścił wąż ze swoich ust za kobietą wodę jak rzekę, aby spowodować, by uniósł ją nurt rzeki. [16] »A ziemia pomogła kobiecie; i otworzyła ziemia swoje usta, i pochłonęła rzekę, którą wypuścił smok ze swoich ust. [17] »I rozgniewał się smok na kobietę, i odszedł walczyć z pozostałymi z jej potomstwa, którzy zachowują przykazania Boga i mają świadectwo Jezusa Chrystusa. 
«  Apokalipsa Jana 11 Apokalipsa Jana 12 Apokalipsa Jana 13  »


 Źródło tekstu: Fundacja Świadome Chrześcijaństwo - Przekład toruńskiOpis prezentowanego tekstu: Przekład toruński Nowego Przymierza oraz Księgi Mądrościowe (Hi, Ps, Prz), Księgi Pięciu Megilot(Rut, Est, Koh, Pnp i Lam) i Proroków Mniejszych. Tekst wydania siódmego poprawionego [17.04.2023]. Moduł opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie oficjalnego modułu dla Sword. Zachowano: (1) Pisownię tekstem pochylonym  niektórych słów; (2) Pisownię small-caps słów: Jahwe, Jh[wh] i Pan wraz z odmianami; (3) Kolorowanie na czerwono słów Jezusa. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawcy.