Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A w Ikonium stało się tak samo: weszli do synagogi żydowskiej i przemawiali tak, że uwierzyła wielka rzesza Żydów i Greków.
[2] »Jednak ci Żydzi, którzy nie okazali posłuszeństwa, podburzyli i źle
usposobili dusze pogan przeciwko braciom.
[3] »Przebywali tam więc przez dłuższy czas, śmiało mówiąc dzięki Panu, który poświadczał słowo swojej łaski i sprawiał, że przez ich ręce działy się znaki i cuda.
[4] »Jednak ludność miasta została rozdarta, jedni wprawdzie byli z Żydami, a drudzy z apostołami.
[5] »Gdy więc nastał tumult, poganie i Żydzi ze swoimi przełożonymi
chcieli ich znieważyć i ukamienować,
[6] »Świadomi
tego, uszli do miast Likaonii – do Listry i do Derbe oraz okolicy,
[7] »I tam głosili Ewangelię.
[8] »A był pewien mąż w Listrze, o bezwładnych nogach, który siedział,
bo był chromy już w łonie swojej matki i nigdy nie chodził.
[9] »Ten słuchał przemawiającego Pawła, który patrząc uważnie na niego, i widząc, że ma wiarę, by zostać uzdrowionym,
[10] »Powiedział potężnym głosem: Stań prosto na swoje nogi! A on poderwał się i zaczął chodzić.
[11] »A tłumy, widząc, co uczynił Paweł, podniosły swój głos, mówiąc po likaońsku: Bogowie stali się podobni ludziom i zstąpili do nas.
[12] »Tak więc zaczęli nazywać Barnabę Zeusem, a Pawła Hermesem, ponieważ on przewodził
w mowie.
[13] »A kapłan Zeusa,
ze świątyni będącej przed ich miastem, przyprowadził do bram woły z wieńcami i chciał wraz z ludem złożyć
im ofiarę.
[14] »Słysząc to apostołowie Barnaba i Paweł, rozdarli swoje szaty i wpadli w tłum, krzycząc i wołając:
[15] »Ludzie! Dlaczego to czynicie? I my jesteśmy ludźmi, poddani tym samym doznaniom co wy, głoszącymi wam dobrą nowinę, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest;
[16] »Który w minionych pokoleniach dopuścił wszystkim poganom chodzić swoimi drogami,
[17] »Jednakże w żadnym razie nie przestawał dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobro, dając nam z nieba deszcze i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością nasze serca.
[18] »A to mówiąc, z trudem uspokoili tłumy,
aby nie złożyli im ofiary.
[19] »Przybyli jednak z Antiochii i z Ikonium Żydzi, którzy przekonali tłumy, i ukamienowali Pawła, i wywlekli go na zewnątrz miasta sądząc, że umarł.
[20] »Lecz gdy otoczyli go uczniowie, wstał i wszedł do miasta, a następnego dnia odszedł z Barnabą do Derbe.
[21] »I po ogłoszeniu dobrej nowiny temu miastu i pozyskaniu znacznego
grona uczniów, wrócili do Listry i do Ikonium, i do Antiochii,
[22] »Utwierdzając dusze uczniów i zachęcając, aby trwali w wierze, mówiąc, że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do Królestwa Bożego.
[23] »A gdy im w każdym zborze ustanowili starszych
w modlitwie z postem, powierzyli ich Panu, w którego uwierzyli.
[24] »I gdy przeszli Pizydię, przybyli do Pamfilii.
[25] »A gdy opowiedzieli Słowo w Perge, zeszli do Atalii.
[26] »I stamtąd odpłynęli do Antiochii, gdzie zostali oddani łasce Bożej ku temu dziełu, które wypełnili.
[27] »A gdy tam przybyli i zgromadzili zbór, oznajmili, jak wiele Bóg przez nich uczynił, i że otworzył poganom drzwi wiary.
[28] »I spędzili tam niemały czas z uczniami.