Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A pierwszego
dnia tygodnia, bardzo wczesnym rankiem przyszły do grobowca, niosąc wonności, które przygotowały; a z nimi i inne
kobiety ;
[2] »I znalazły kamień odtoczony od grobowca.
[3] »A gdy
tam weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa.
[4] »I gdy zaczęły się tym niepokoić, oto
nagle dwaj mężczyźni w lśniących szatach stanęli obok nich.
[5] »A one przestraszone, skłoniły twarz ku ziemi;
wtedy oni powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego między umarłymi?
[6] »Nie ma
Go tutaj, ale został wzbudzony
z martwych; przypomnijcie sobie, jak wam
to powiedział, gdy jeszcze był w Galilei,
[7] »Mówiąc, że
„Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi, i być ukrzyżowany, a trzeciego dnia powstać z martwych .” [8] »I przypomniały sobie Jego słowa.
[9] »A gdy wróciły od grobowca, oznajmiły to wszystko jedenastu i wszystkim pozostałym.
[10] »Tymi więc, które mówiły to apostołom, były: Maria Magdalena i Joanna, i Maria,
matka Jakuba, oraz pozostałe z nimi.
[11] »A słowa ich wydawały się im niedorzeczne i nie wierzyli im.
[12] »Piotr jednak powstał i pobiegł do grobowca, a gdy się nachylił, ujrzał jedynie złożone płótna; i odszedł do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.
[13] »A oto dwaj z nich w tym samym dniu szli do miasteczka, które było oddalone sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy, które zwano Emaus.
[14] »I ci rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się zdarzyło.
[15] »I stało się, że gdy oni rozmawiali i stawiali sobie nawzajem pytania, sam Jezus zbliżył się i szedł razem z nimi.
[16] »Ale oczy ich zostały zakryte, żeby Go nie rozpoznali.
[17] »I powiedział do nich:
„Cóż to za myśli wymieniacie między sobą idąc, i dlaczego jesteście smutni?” [18] »A jeden z nich o imieniu Kleofas w odpowiedzi, rzekł Mu: Czy Ty jesteś jedynym przybyszem w Jerozolimie, który nie wie o tym, co się w niej stało w tych dniach?
[19] »I powiedział im:
„Co takiego?” A oni Mu powiedzieli o Jezusie Nazarejczyku, który był mężem i prorokiem, mocnym w czynie i w słowie przed Bogiem i całym ludem;
[20] »I jak Go wydali arcykapłani i nasi przywódcy na karę śmierci; i ukrzyżowali Go.
[21] »A my mieliśmy nadzieję, że On jest tym,
który ma odkupić Izraela. Lecz właśnie dziś upływa trzeci dzień po tym wszystkim, jak to się stało.
[22] »Lecz niektóre z naszych kobiet zadziwiły nas. Wcześnie rano, gdy były przy grobowcu,
[23] »Nie znalazły Jego ciała, a gdy przyszły, mówiły, że miały widzenie aniołów, którzy mówili,
że On żyje.
[24] »I udali się niektórzy z naszych do grobowca, i znaleźli wszystko tak, jak powiedziały kobiety; ale Jego nie widzieli.
[25] »A On powiedział do nich:
„O nierozumni z sercem nieskorym, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy! [26] »Czyż Mesjasz nie musiał tego wycierpieć i tak wejść do swojej chwały?” [27] »I zaczynając od Mojżesza i przez wszystkich proroków, wykładał im ze wszystkich Pism
to, co o Nim samym
jest napisane .
[28] »I zbliżyli się do miasteczka, do którego szli, a On sprawiał wrażenie, jakby miał iść dalej.
[29] »I przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, bo ma się ku wieczorowi i już się dzień nachylił
ku końcowi. I wstąpił, aby z nimi pozostać.
[30] »I stało się, gdy On spoczął z nimi
przy stole, że wziął chleb, pobłogosławił, a gdy złamał, podawał im.
[31] »I oczy ich zostały otworzone, i rozpoznali Go; a On stał się niewidzialny dla nich.
[32] »I mówili do siebie: Czyż nasze serce nie pałało w nas, gdy mówił do nas w drodze i gdy otwierał nam Pisma?
[33] »I wstali w tej samej godzinie, i wrócili do Jerozolimy i znaleźli zgromadzonych jedenastu, i tych,
którzy byli z nimi,
[34] »Mówiących, że prawdziwie Pan powstał
z martwych i ukazał się Szymonowi.
[35] »A oni wyjaśnili,
co stało się w drodze, i jak dał się im poznać przy łamaniu chleba.
[36] »A gdy oni to mówili, sam Jezus stanął pośrodku nich i powiedział im:
„Pokój wam!” [37] »A oni przerazili się i przestraszyli,
albowiem myśleli, że widzą ducha.
[38] »A
On im powiedział:
„Dlaczego jesteście zatrwożeni i dlaczego wątpliwości wstępują do waszych serc? [39] »Zobaczcie moje ręce i moje stopy, że to jestem ja sam; dotknijcie mnie i zobaczcie, że duch nie ma ciała ani kości, tak jak widzicie, że ja mam.” [40] »I gdy to powiedział, pokazał im
swoje ręce i stopy.
[41] »A gdy oni jeszcze z radości nie wierzyli i dziwili się, powiedział im:
„Macie tutaj coś do jedzenia?” [42] »A oni Mu podali kawałek pieczonej ryby i plaster z pszczelego miodu.
[43] »A On wziął i jadł przy nich.
[44] »I powiedział im:
„To są słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami, że musi zostać wypełnione wszystko to, co zostało napisane w Prawie Mojżesza, i u Proroków, i w Psalmach o mnie.” [45] »Wtedy otworzył ich umysły, aby rozumieli Pisma.
[46] »I powiedział im:
„Tak jest napisane, tak też Mesjasz musiał cierpieć i powstać z martwych trzeciego dnia; [47] »A w Jego imię ma być głoszone upamiętanie i odpuszczenie grzechów dla wszystkich narodów, zaczynając od Jeruzalem. [48] »A wy jesteście tego świadkami. [49] »I oto ja posyłam do was obietnicę Ojca mojego, a wy pozostańcie w mieście Jeruzalem, aż zostaniecie przyobleczeni w moc z wysokości.” [50] »A wyprowadził ich na zewnątrz
miasta, aż do Betanii, i gdy podniósł swoje ręce, błogosławił ich.
[51] »I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
[52] »A oni oddali Mu pokłon i wrócili do Jerozolimy z wielką radością.
[53] »I byli stale w świątyni, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen.