Teksty » Przekład toruński » Ewangelia Łukasza » Rozdział 20
«  Ewangelia Łukasza 19 Ewangelia Łukasza 20 Ewangelia Łukasza 21  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I stało się jednego z owych dni, gdy nauczał lud w świątyni i głosił Ewangelię, że stanęli obok arcykapłani i uczeni w Piśmie ze starszymi, [2] »I powiedzieli do Niego, mówiąc: Powiedz nam, jakim prawem to czynisz, albo kim jest Ten, który dał Ci to prawo? [3] »A On w odpowiedzi, rzekł do nich: „Zapytam i ja was o jedną rzecz. Powiedzcie mi: [4] »Chrzest Jana był z nieba, czy z ludzi?” [5] »A oni wspólnie zastanawiali się i mówili do siebie: Jeśli powiemy: Z nieba, powie: Czemu więc mu nie uwierzyliście? [6] »Jeśli natomiast powiemy: Z ludzi, cały lud nas ukamienuje, ponieważ są przekonani, że Jan był prorokiem. [7] »Odpowiedzieli więc, że nie wiedzą skąd. [8] »A Jezus powiedział im: „I ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.” [9] »I zaczął do ludu mówić to podobieństwo: „Pewien człowiek zasadził winnicę i wynajął ją rolnikom, i odjechał na dłuższy czas. [10] »A we właściwym czasie posłał sługę do rolników, aby dali mu jego część z plonów winnicy; ale rolnicy pobili go i odesłali z niczym. [11] »I ponownie posłał drugiego sługę; ale oni i tego pobili, znieważyli i odesłali z niczym. [12] »I nadto posłał trzeciego; ale oni i tego poranili i wyrzucili. [13] »I powiedział pan winnicy: Co uczynię? Poślę swojego umiłowanego syna, może tego uszanują. [14] »Ale rolnicy, gdy go ujrzeli, rozważali między sobą, mówiąc: To jest dziedzic; zabijmy go, aby dziedzictwo stało się nasze. [15] »I wyrzucili go na zewnątrz winnicy, i zabili. Co więc uczyni im pan winnicy? [16] »Przyjdzie i wytraci tych rolników, a winnicę odda innym.” Gdy to usłyszeli, powiedzieli: Oby się tak nie stało! [17] »Lecz On spojrzał na nich i powiedział: „Co więc znaczy to, co napisano: Kamień, który odrzucili budujący, ten właśnie stał się głowicą węgła? [18] »Każdy, kto upadnie na ten kamień, roztrzaska się, a na kogo by on upadł, zetrze go.” [19] »I starali się arcykapłani i uczeni w Piśmie, aby Go w tej godzinie dostać w swoje ręce, ale bali się ludu; poznali bowiem, że do nich powiedział to podobieństwo. [20] »I zaczęli Go śledzić; wysyłali szpiegów, którzy udawali, że sami są sprawiedliwi, aby pochwycić Go na jakimś słowie i wydać Go urzędowi i władzy namiestnika. [21] »I zapytali Go, mówiąc: Nauczycielu! Wiemy, że poprawnie mówisz i nauczasz, i nie masz względu na osobę, ale zgodnie z prawdą nauczasz Bożej drogi. [22] »Czy wolno nam płacić podatek Cezarowi, czy nie? [23] »On jednak dostrzegł ich podstęp i powiedział do nich: „Czemu mnie kusicie? [24] »Pokażcie mi denara; kogo ma wizerunek i napis?” A w odpowiedzi, rzekli: Cezara. [25] »A On powiedział im: „Oddawajcie więc, co jest Cezara, Cezarowi, a co jest Boga, Bogu.” [26] »I nie mogli złapać Go za słowo wobec ludu, a zdziwieni Jego odpowiedzią, zamilkli. [27] »A podeszli jacyś saduceusze, którzy zaprzeczają, że nie ma powstania z martwych, i zapytali Go, [28] »Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz napisał nam, że jeśli czyjś brat umrze, mając żonę, a umrze bezdzietny, to brat jego ma wziąć jego żonę i wzbudzić potomka swojemu bratu. [29] »Było więc siedmiu braci; pierwszy wziął ją za  żonę i umarł bezdzietny. [30] »I drugi wziął ją za żonę, i on umarł bezdzietny. [31] »I wziął ją trzeci, i tak samo kolejno siedmiu, nie pozostawili dzieci, i umarli. [32] »Na końcu, po wszystkich umarła i ta kobieta. [33] »Przy powstaniu z martwych, którego z nich zatem zostanie żoną, albowiem siedmiu miało ją za żonę? [34] »A Jezus w odpowiedzi, rzekł im: „Synowie tego wieku zaślubiają i wychodzą za mąż. [35] »Ale ci, którzy są godni dostąpić tamtego wieku i powstać z martwych, ani się nie zaślubiają, ani nie wychodzą za mąż. [36] »Ani nie mogą już więcej umrzeć; bo będąc równi aniołom, są synami Boga, gdyż są synami powstania z martwych . [37] »A że umarli są wzbudzani, to i Mojżesz ujawnił przy krzaku cierniowym, gdy mówi: Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba. [38] »Bóg więc nie jest Bogiem umarłych, ale żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją.” [39] »A w odpowiedzi, niektórzy z uczonych w Piśmie powiedzieli: Nauczycielu! Dobrze powiedziałeś. [40] »I już nie śmieli Go więcej o nic pytać. [41] »I powiedział do nich: „Jak mogą mówić, że Mesjasz jest synem Dawida? [42] »A sam Dawid mówi w zwoju psalmów: Powiedział Pan mojemu Panu: Siądź po mojej prawicy, [43] »Aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek twoich stóp. [44] »Dawid więc nazywa Go Panem, to jakże jest jego synem?” [45] »Gdy słuchał Go cały lud, powiedział swoim uczniom: [46] »„Uważajcie na uczonych w Piśmie, którzy chcą chodzić w długich szatach, i miłują pozdrowienia na rynkach i pierwsze ławy w synagogach, i pierwsze miejsca na wieczerzach; [47] »Którzy objadają domy wdów i dla pozoru długo się modlą. Tacy otrzymają wyższy wyrok.” 
«  Ewangelia Łukasza 19 Ewangelia Łukasza 20 Ewangelia Łukasza 21  »


 Źródło tekstu: Fundacja Świadome Chrześcijaństwo - Przekład toruńskiOpis prezentowanego tekstu: Przekład toruński Nowego Przymierza oraz Księgi Mądrościowe (Hi, Ps, Prz), Księgi Pięciu Megilot(Rut, Est, Koh, Pnp i Lam) i Proroków Mniejszych. Tekst wydania siódmego poprawionego [17.04.2023]. Moduł opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie oficjalnego modułu dla Sword. Zachowano: (1) Pisownię tekstem pochylonym  niektórych słów; (2) Pisownię small-caps słów: Jahwe, Jh[wh] i Pan wraz z odmianami; (3) Kolorowanie na czerwono słów Jezusa. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawcy.