Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I zaczął do nich mówić w podobieństwach:
„Pewien człowiek zasadził winnicę, ogrodził ją płotem, wykopał dół pod tłocznię, zbudował wieżę, i wynajął ją rolnikom, i odjechał. [2] »A we właściwym czasie posłał sługę do rolników, aby odebrał część z plonów tej winnicy. [3] »Lecz oni go pojmali i wychłostali, odsyłając z niczym. [4] »I ponownie posłał do nich drugiego sługę, którego obrzucili kamieniami, zranili w głowę i odesłali znieważonego. [5] »I ponownie posłał innego; a i tego zabili, i wielu innych również wychłostali lub pozabijali. [6] »Mając więc jeszcze jednego – swojego ukochanego syna, na końcu posłał go do nich, mówiąc: Uszanują mojego syna. [7] »Lecz owi robotnicy powiedzieli do siebie: To jest dziedzic; pójdźmy, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze. [8] »A gdy go pochwycili, zabili i wyrzucili poza winnicę. [9] »Co więc uczyni pan winnicy? Przyjdzie i wygubi robotników, a winnicę odda innym. [10] »Czy nie czytaliście tych słów Pisma: Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się głowicą węgła? [11] »Pan to sprawił i jest to godne podziwu w naszych oczach.” [12] »I starali się Go pojmać; bo poznali, że o nich powiedział to podobieństwo, lecz przestraszyli się tłumu. Więc opuścili Go i odeszli.
[13] »I posłali do Niego niektórych
spośród faryzeuszów i z herodian, aby Go pochwycić w mowie.
[14] »A gdy
oni przyszli, powiedzieli Mu: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i nie zważasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na oblicze ludzi, ale w prawdzie nauczasz drogi Bożej; czy wolno dawać podatek Cezarowi, czy nie?
[15] »Dać go, czy nie
dać? A On znając ich obłudę, powiedział im:
„Dlaczego mnie kusicie? Przynieście mi denara, abym go obejrzał.” [16] »Wtedy Mu przynieśli; a On powiedział im:
„Czyj to jest obraz i napis?” A oni Mu powiedzieli: Cezara.
[17] »I Jezus w odpowiedzi, rzekł im:
„Oddawajcie więc, to co Cezara, Cezarowi, a to, co Boga, Bogu.” I podziwiali Go.
[18] »I przyszli do Niego saduceusze, którzy mówią, że nie ma powstania
z martwych, i pytali Go, mówiąc:
[19] »Nauczycielu! Mojżesz napisał nam, że jeśli czyjś brat umrze i zostawi żonę, a dzieci nie pozostawi, to
wtedy, jego brat
ma pojąć jego żonę i wzbudzić potomka swojemu bratu.
[20] »Było więc siedmiu braci; a pierwszy pojął żonę, umarł i nie zostawił potomka;
[21] »I drugi pojął ją, umarł, lecz i on nie zostawił potomka; a trzeci tak samo.
[22] »A tak pojęło ją siedmiu braci i nie zostawili potomka. Na końcu po nich wszystkich umarła i ta kobieta.
[23] »Zatem przy powstaniu
z martwych, gdy powstaną, którego z nich będzie żoną? Bo ich siedmiu miało ją za żonę.
[24] »I Jezus w odpowiedzi, rzekł im:
„Czy nie dlatego jesteście w błędzie, że nie znacie Pism, ani mocy Bożej? [25] »Bo gdy powstaną z martwych, ani nie będą poślubiać, ani wychodzić za mąż; ale będą jak aniołowie w niebiosach. [26] »A o umarłych natomiast, że są wzbudzani, czy nie czytaliście w zwoju Mojżesza, jak Bóg powiedział do niego przy krzaku cierniowym: Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba? [27] »Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale Bogiem żywych; jesteście w wielkim błędzie.” [28] »I przystąpił jeden z uczonych w Piśmie, który słyszał ich rozprawiających, a wiedząc, że im dobrze odpowiedział, spytał Go: Jakie jest pierwsze ze wszystkich przykazań?
[29] »A Jezus odpowiedział mu:
„Pierwsze ze wszystkich przykazań jest to: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jest jeden. [30] »I: Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swojego serca, i z całej swojej duszy, i z całej swojej myśli, i z całej swojej siły; to jest pierwsze przykazanie. [31] »A drugie podobne, to: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie. Większego przykazania od tych nie ma.” [32] »I powiedział do Niego uczony w Piśmie: Nauczycielu! Prawdziwie dobrze powiedziałeś, że jeden jest Bóg, i nie ma innego oprócz Niego.
[33] »A miłować Go z całego serca, i z całej myśli, i z całej duszy, i z całej siły, i miłować bliźniego jak samego siebie,
to więcej jest niż wszystkie całopalenia i ofiary.
[34] »A Jezus widząc, że on mądrze odpowiedział, powiedział
do niego:
„Niedaleko jesteś od Królestwa Bożego.” I nikt nie ośmielał się Go już
więcej pytać.
[35] »A gdy
im na to odpowiedział, Jezus, nauczając w świątyni, mówił:
„Jak mogą uczeni w Piśmie mówić, że Mesjasz jest synem Dawida? [36] »Bo sam Dawid w Duchu Świętym powiedział: Rzekł Pan mojemu Panu: Siądź po mojej prawicy, aż położę nieprzyjaciół twoich pod podnóżek twoich stóp. [37] »Sam więc Dawid nazywa Go Panem, jak to możliwe, że jest Jego synem?” A liczny tłum chętnie Go słuchał.
[38] »I mówił do nich w swojej nauce:
„Uważajcie na uczonych w Piśmie, którzy chcą chodzić w długich szatach i być pozdrawiani na rynkach, [39] »W synagogach zajmować pierwsze ławy i mieć pierwsze miejsca na wieczerzach, [40] »Którzy objadają domy wdów, i to pod pozorem długich modlitw. Ci otrzymają większy wyrok.” [41] »A Jezus, siedząc naprzeciwko skarbca, przypatrywał się jak tłum wrzucał pieniądze do skarbca i jak wielu bogatych wiele wrzucało.
[42] »I gdy przyszła jedna uboga wdowa, wrzuciła dwa leptony czyli kodrantes.
[43] »I przywołał swoich uczniów, mówiąc im:
„Zaprawdę mówię wam, że ta uboga wdowa wrzuciła więcej, niż ci wszyscy, którzy wrzucili do skarbca. [44] »Bo wszyscy wrzucili z tego, co im zbywało; ale ona ze swego ubóstwa wrzuciła wszystko co miała, wszystkie środki do życia.”