BibliePolskie.pl - Tłumaczenia ksiąg biblijnych na język polski

Teksty » Psałterz floriański - transkrypcja IJP PAN » Księga Psalmów » Rozdział 89

Księga Psalmów 89

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] Miłosierdzia gospodnowa na wieki piać będę. W pokolenie i w pokolenie zjawię prawdę twoję w uściech mojich. [2] Bo rzekł jeś: Na wieki miłosierdzie założono będzie w niebiesiech, nagotowana będzie prawda twoja w nich. [3] P❬o❭łożył jeśm obrząd wybranym mojim, przysiągł jeśm Dawidowi słudze memu: [4] Na wieki nagotuję siemię twoje i usiedlę w pokolenie i w pokolenie stolec twoj. [5] Poznają niebiosa dziwy twoje, Gospodnie, i zaprawdę prawdę twoję w cerekwi świętych. [6] Bo kto w obłocech zrowna sie Gospodnu, rowiennik będzie Gospodnu w synoch Bożych? [7] Bog, jenże sławion będzie w radzie świętych, wieliki i groźny nade wszemi, jiż w ❬o❭kolicy jego są. [8] Gospodnie Boże czci, kto rowiennik tobie? Mogący jeś, Gospodnie, i prawda twoja w okrędze twojem. [9] Ty panasz mocy morza, ruszanie zaprawdę lelejania jego ty uciszasz. [10] Ty uśmierzył jeś jako rannego pysznego, w ramieniu czci twojej rozproszył jeś nieprzyjaciele twoje. [11] Twoja są niebiosa i twoja jest ziemia, okrąg ziemie i pełność jej ty jeś założył, [12] wiatr połnocny i morze ty jeś stworzył. Tabor i Hermon w imieniu twojem wiesielić sie będą, [13] twoje ramię s mocą. Śćwierdzona bądź ręka twoja i powyszona bądź prawica twoja; [14] sprawiedlność i sąd nagotowanie stolca twego, miłosierdzie a prawda przejdzieta oblicze twoje. [15] Błogosławiony lud, jenże umie śpiewanie. Gospodnie, w światłości oblicza twego chodzić będą [16] i w imieniu twojem wiesielić sie będą wszego dnia, i we sprawiedlności twojej powyszoni będą. [17] Bo sława czci jich ty jeś i w lubości twojej powyszon będzie rog nasz, [18] bo boże jest wzniesienie nasze i świętego Israhel, krola naszego. [19] Tegdy mołwił jeś w widzeni świętym twojim i rzekł jeś: Położył jeśm pomoc w mocnem i powyszył jeśm wybrańca z luda mego. [20] Nalazł jeśm Dawida sługę mego, olejem świętym mojim pomazał jeśm ji. [21] Ręka zaprawdę moja podpomoże ji a ramię moje umocni ji. [22] Nics prześpieje nieprzyjaciel w niem a syn lichoty nie przyłoży zawadzać jemu. [23] I usiekę od oblicza jego nieprzyjaciele jego a nienawidzące ji w uciekanie obrocę. [24] A prawda moja i miłosierdzie moje s nim, a w imieniu mojem powyszon będzie rog jego. [25] I położę w morzu rękę jego a w rzekach prawicę jego. [26] On wezwał mie: Ociec moj jeś ty, Bog moj i przyjemca zbawienia mego, [27] a ja pirzwieńcem położę onego, wysokiego nad krolmi ziemie. [28] Na wieki schowam jemu miłosierdzie moje a obrząd moj wierny jemu. [29] I położę na wieki wiekom siemię jego a stolec jego jako dni nieba. [30] Acz zaprawdę synowie jego ostali są zakona mego a w sądziech mojich nie chodzili, [31] acz sprawiedności moje pobiezczynili a kaźni mojich nie strzegli, [32] nawiedzę w mietle lichoty jich i w biczach grzechy jich. [33] Miłosierdzia zaprawdę mego nie rozproszę od niego ani zawadzę w prawdzie mojej, [34] ani pobiezczynię obrzędu mego a jeż wychodzą z warg mojich, nie uczynię wzdruszono. [35] Jedną przysiągł jeśm w świętem mojem: Acz Dawidem sełżę, [36] siemię jego na wieki będzie a stolec jego jako słuńce w obeźrzeniu mojem [37] a jako łuna przezpieczna na wieki, a świadek w niebiesiech wierny. [38] Ty zaprawdę odpędził jeś i wzgardził jeś, i potępił jeś pomazańca twego. [39] Otewrocił jeś obrząd sługi twego, pobiezczynił jeś na ziemi świątość jego. [40] Skaził jeś wszystki płoty jego, położył jeś ćwierdzą jego strachem. [41] Targali są ji wszystcy chodząc drogą, uczynił sie jest przekorę sąsiadom swojim. [42] Powyszył jeś prawicę poniżających ji, uwiesielił jeś wszystki nieprzyjaciele jego. [43] Otewrocił jeś pomoc miecza jego i nie jeś pomocen był jemu w boju. [44] Skaził jeś ji od oczyszczenia a stolec jego na ziemi starł jeś. [45] Umniejszył jeś dni czasa jego, oblał jeś ji sromotą. [46] I dokąd, Gospodnie, otewracasz sie do końca? Zażże sie jako ogień gniew twoj? [47] Wspomień, cso jest moja część; azawiem zaprawdę za dar ustawił jeś wszystki syny ludzskie? [48] Ktory jest człowiek, jenże żyw jest, a nie uźrzy śmierci, wytargnie duszę swoję z ręki niskości? [49] Gdzie są miłosierdzia twoja stara, Gospodnie, jako jeś przysiągł Dawidowi w prawdzie twojej? [50] Pamięcien bądź, ❬Gospodnie❭, przekory sług twojich, jąż trzymał jeśm w łonie mojem, wiela poganow, [51] cso rozgarzali cie nieprzyjaciele twoji, Gospodnie, cso rozgarzali są przemienienie pomazańca twego. [52] Błogosławiony Gospodzin na wieki. Zstań sie! zstań sie!

« Księga Psalmów 88

Księga Psalmów 89

Księga Psalmów 90 »

Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie. Opis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Oprócz psałterza tekst zawiera również zbiór hymnów i kantyków (2 Mojż 15,1-19; 1 Sam 2,1-10; Iz 12,1-6; Iz 38,10-20; Hab 3,1-6). Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie Rkps BN 8002. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN. Moduł opracowany przez BibliePolskie.pl