Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I Widziałem ano baranek stoi na górze Syonie, a znim sto czterdzieści, czterzy tysiące, mające imię jego, i imię ojca jego, napisane na czelech swych.
[2] »I usłyszałem głos znieba jako głos wód mnogich, i jako głos gromu wielkiego; i głos usłyszałem gędców gędących na arfach swoich.
[3] »I śpiewali jakoby pieśń nową przed stolicą, i przed czworgiem zwierząt i (przed) starcami; a żaden się niemógł nauczyć pieśni (onej) jedno (ona) sto, czterdzieści, czterzy tysiące, którzy kupieni z ziemie.
[4] »Ci są co się z niewiastami niesplugawili, bo są dziewice. Ci naśladują baranka, gdziekolwiek idzie. Ci pokupieni są u ludzi naczątek Bogu i barankowi.
[5] »A w uściech jich nie naleziona zdrada, bo bez przygany są przed stolicą Bożą.
[6] »I widziałem inego anioła lecącego wpośrzód niebios mającego Ewanielion wieczne, aby (je) opowiedział siedzącym na ziemi, i każdemu narodowi, i pokoleniu, i języku, i ludowi.
[7] »Mówiąc głosem wielkim: Bójcie się Boga i dajcie mu sławę, bo przyszła godzina sądu jego; i pokłońcie się (temu) kto uczynił niebo, i ziemię, i morze, i źrzódła wodne.
[8] »I iny anioł nadszedł, mówiąc: Upadł, upadł, Babilon miasto wielkie, które z wina nieczystości swej popoiło wszytki narody.
[9] »I trzeci anioł nadszedł za nimi, mówiąc głosem wielkim: Jeśli się kto kłania zwierzowi, i obrazowi jego, i bierze cechę na ciele swym, albo na rękę swą,
[10] »I ten napije się wina gniewu Bożego, nalanego wina nieroztworzonego w czaszy gniewu jego; i męczon będzie w ogniu i (w) siarce, przed anioły świętymi, i przed barankiem.
[11] »A dym męki jich wznidzie na wieki wieków, a nie mają odpoczynienia we dnie i wnocy, co się kłaniają zwierzowi i obrazowi jego, i jeśli kto przyjmuje cechę imienia jego.
[12] »Tu cierpliwość świętych jest, tu chowający przykazania i wiarę Jesusowę.
[13] »I usłyszałem głos z nieba mówiący mi: napisz: Błodzy martwi w Panu umierający, odtąd mówi zaiste duch, aby odpoczynęli od prac swoich. Bo uczynki jich idą za nimi.
[14] »I widziałem, ano obłok biały, a na obłoku siedzący, podobny synowi człowieczemu, mając na głowie swej wieniec złoty, a wręce swej sierp ostry.
[15] »I drugi anioł wyszedł zkościoła, krzycząc wielkim głosem (do) siedzącego na obłoku. Pośli sierp twój, a żni, gdyż tobie przyszła godzina żąć, ponieważ uschło żniwo (na) ziemi.
[16] »I rzucił siedzący na obłoku sierp swój na ziemię, i pożęta (jest) ziemia.
[17] »I wyszedł inszy anioł z kościoła, który wniebie, mając i ten sierp ostry.
[18] »A inszy anioł wyszedł z ołtarza, mając władzą nad ogniem, i zawołał wrzaskiem wielkim (na) mającego sierp ostry, mówiąc: Pośli sierp twój ostry, a po urzynaj grona winnice ziemskiej, gdyż dojrzałe jagody jej.
[19] »I rzucił anioł sierp swój na ziemię, i porzazał winnicę ziemską i wrzucił do kadzi gniewu Bożego, wielkiej.
[20] »I deptano kadź za miastem, i wyszła krew zkadzi aż po wędzidła końskie, przez stajań tysiąc, sześć set.