Teksty » Nowy Testament - Szymon Budny » Apokalipsa Jana » Rozdział 12
«  Apokalipsa Jana 11 Apokalipsa Jana 12 Apokalipsa Jana 13  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I Zjawiło się znamię wielkie wniebie, niewiasta obleczona wsłońce, a miesiąc pod nogoma jej, a na głowie jej wieniec ze dwunaście gwiazd. [2] »A mając (płód) w żywocie krzyczała bolejąc i męcząc się rodzeniem. [3] »I jawiło się drugie znamię wniebie, a oto Smok wielki czerwony, mając głów siedm a rogów dziesięć, a na rogach jego korun siedm. [4] »A ogon jego ciągnął trzecią część gwiazd, i zrzucił je na ziemię. I stanął Smok przed niewiastą mającą rodzić, aby skoroby urodziła dziecię swoje, zjadłby (je.) [5] »I urodziła syna mężczyznę, który miał rządzić wszytki narody prętem żelaznym; i pochwycono dziecię jej do Boga i do stolice jego. [6] »A niewiasta uciekła do pustynie, gdzie ma miejsce nagotowane od Boga, aby ją tam karmili dni tysiąc, dwieście, sześćdziesiąt. [7] »I była bitwa wniebie, Michael i aniołowie jego walczyli na Smoka, a Smok walczył i aniołowie jego, ale nie zmogli. [8] »Ani się ich miejsce już nalazło wniebie. [9] »I zrzucon Smok wielki, wąż dawny, rzeczony dyabeł, i Szatan, który wbłąd zawodził wszytek świat zrzucon na ziemię, i aniołowie jego znim zrzuceni są. [10] »I usłyszałem głos wielki wniebie, mówiący: Teraz się stało zbawienie, i moc, i królestwo Boga naszego, i władza pomazańca jego, iż zrzucon oskarżyciel braciej naszej, który je oskarżał przed Bogiem we dnie i wnocy. [11] »Lecz ci zwyciężyli ji, prze krew baranka (onego) i prze słowo świadectwa swego, a nie umiłowali dusze swej do śmierci. [12] »Dla tego weselcie się niebiosa i którzy wnich przebywacie. Bieda obywatelom ziemie i morza, iż spadł diabeł do was mając gniew wielki, wiedząc że czasu mało ma. [13] »A gdy ujrzał smok że zrzucon na ziemię gonił niewiastę, która urodziła mężczyznę. [14] »I dano niewieście dwie skrzydle orła wielkiego, aby zaleciała do pustynie na miejsce swoje, gdzie (ją) karmią czas, i czasy, i puł czasu przed twarzą węża. [15] »I rzucił wąż za niewiastą z gęby swej wodę jako rzekę, aby uczynił żeby ją rzeka porwała. [16] »I ratowała ziemia niewiastę, i otworzyła ziemia usta swe, i wypiła rzekę, którą (był) wyrzucił Smok z gęby swojej. [17] »I rozgniewał się Smok na niewiastę, i poszedł zwieść bitwę z drugiemi zjej nasienia, którzy strzegą przykazań Bożych, i mają świadectwo Jesusa Christa. 
«  Apokalipsa Jana 11 Apokalipsa Jana 12 Apokalipsa Jana 13  »


 Źródło tekstu: Chomikuj.pl - marekkow144Opis prezentowanego tekstu: Nowy Testament znowu przełożony / a na wielu mieyscach za pewnemi dowodami odprzysad przez Simona Budnego ocżyśćiony / y krotkiemi przypiskami po kraioch obiaśniony. Przydane też są na końcu tegoż dostatecżnieysze przypiski / ktore każdey iak miarz odmiany przyczyny ukazuią, Łosk, [Daniel z Łęczycy], nakł. J. Kiszka, 1574, 8°. Transkrypcja typu "B": an.esword i marekkow144. Tekst zamieszczony za zgodą autorów transkrypcji (zgody odpowiednio z dn. 2018.03.13 i 2018.02.28).