Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »(6:19) Te przeto mając obietnice namilszy, oczyśćmy się od wszelkiego plugastwa ciała i ducha, wykonywając poświęcenie w strachu Bożem.
[2] »(7:1) PRzyjmujecie nas; nikogośmy nieskrzywdzili, nikogośmy nieskazili, nikogośmy łakomstwem nie podeszli.
[3] »(7:2) Nie ku osądzaniu mówię. Bo wprzód powiedziałem, iżeście wsercach naszych, na (to że) pospołu i umrzeć i żyć.
[4] »(7:3) Wielkie mam bezpieczeństwo do was, wielką pochwałę zwas; napełniłem się pociechy, nazbyt obfituję radością we wszelakiem kłopocie naszem.
[5] »(7:4) Bo gdyśmy i do Macedonij przyszli, żadnego odpoczynienia nie miało ciało nasze, ale we wszem (byliśmy) frasowliwi, znadworza bitwy, we wnątrz strachy.
[6] »(7:5) Ale który pociesza niskie, pocieszył nas przyściem Tytowym.
[7] »(7:6) A nie tylko przyściem jego, ale i pociechą, którą pocieszon z was, opowiedając nam waszę chęć, wasz płacz, wasz żal nademną. Tak, żem się więcej radował.
[8] »(7:7) Iż aczem was zasmucił w liście, nie kaję się (tego) aczem się się kajał. Bo widzę że on list, acz też na czas zasmucił was.
[9] »(7:8) Teraz radem, nie iżeście się byli zasmucili, ale iżeście się zasmucili ku pokajaniu. 9 Boście się byli zasmucili wedle Boga, abyście ni wczem nie uszkodzeni z nas.
[10] »Bo smutek wedle Boga, pokajanie do zbawienia nieodmienne sprawuje. Lecz świetski smutek śmierć sprawuje.
[11] »Bo oto samo to żeście wedle Boga byli zasmuceni, jak wielką sprawiło w was pilność, jaką obmowę, jakie nieprzyjęcie, jaki strach, jaką chuć, jaki żal, jakie mszczenie? we wszem pokazaliście się niewinnemi być wtej rzeczy.
[12] »Atoli aczem i pisał wam, nie dlatego co ukrzywdził (pisałem) ani dla ukrzywdzonego, ale dla objawienia pilności waszej dla nas, i przed Bogiem.
[13] »Dla tego pocieszeni jesteśmy. A wnaszem pocieszeniu obficiej (a) więcej radowaliśmy się z radości Tyta, że ochłodzon duch jego odewszech was.
[14] »Iż jeślim się co przed nim z was przechwalał, nie jestem zawstydzon, ale jakośmy wam wszytko wprawdzie mówili, tak i pochwała nasza przed Tytem, prawdą została.
[15] »(7:15a) A wnętrzności jego obficiej do was są, gdy wspomina wszech was posłuszeństwo, jako z strachem i ze drżeniem przyjęliście ji.
[16] »(7:15b) Radem przeto że wam we wszem ufam.