Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »(5:2a) Mąż też niektóry Ananiasz imieniem, z Sapfirą żoną swą przedał imienie,
[2] »(5:2b) i utaił (nieco) summy, z wiadomością żony swej, i przynioższy część niejaką u nóg Apostolskich położył.
[3] »I rzekł Piotr: Ananiaszu, dla czego napełnił Szatan serce twoje, kłamać tobie ducha świętego, i utaić z summy (za) imienie?
[4] »(5:5) Aza nie twoje u ciebie będąc, było? I przedane w twojej władzy było. Co (jest) żeś położył wsercu twojem rzecz tę? Nie skłamałeś ludziom, ale Bogu.
[5] »(5:6) A usłyszawszy Ananiasz te słowa padszy zdechł. I była bojaźń wielka na wsze słyszące to.
[6] »(5:7) Wstawszy lepak młodzieńcy pochwycili go, i wynioższy pogrzebli.
[7] »(5:8) I była jako trzech godzin chwila, (że) i żona jego niewiedząc co się stało weszła.
[8] »(5:9) I odpowiedział jej Piotr: Powiedz mi, jeśli za tylko oddaliście dworzec. A ona rzekła: tak, za tylko.
[9] »(5:10) A Piotr rzekł k niej: co (jest) żeście się wy zmówili kusić ducha pańskiego? Oto nogi grubarzów męża twego we drzwiach i wyniosą cię.
[10] »(5:11a) I natychmiast padła u nóg jego, i zdechła. A wszedszy młodzieńcy naleźli ją martwą, i wynioższy pogrzebli ją przy mężu jej.
[11] »(5:11b) I przyszła wielka bojaźń na wszytek zbór, i na wsze słyszące to.
[12] »Przez ręce lepak Apostołów działy się znamiona i cuda w ludu mnogie, i byli jednomyślnie wszytcy w przysionku Solomonowem.
[13] »A z inych żaden nieśmiał się przyłączyć k nim, ale wysławiał je lud.
[14] »I (tym) więcej przybywało wierzących Panu, mnóstwo i mężów i żon.
[15] »Aż po ulicach wynoszono niemocne, i kładziono na pościelach i na łóżkach, aby przychodzącego Piotra, przynamniej cień kogo z nich zasłonił.
[16] »Schadzało się też i mnóstwo okolicznych miast do Jeruzalema, przynosząc niemocne i cierpiące od duchów nieczystych, którzy wszytcy leczeni bywali.
[17] »Powstawszy lepak arcyof[f]iarnik i wszytcy co z niem (byli) będąc z sekty Saduceuszów, napełnili się zawiści.
[18] »I targnęli się rękoma na Apostoły, i posadzili je do tarasu miejskiego.
[19] »(5:19a) Lecz anioł pański wnocy otworzył drzwi ciemniczne, i wywiodszy je rzekł:
[20] »(5:19b) Idźcie a stanąwszy mówcie w świątnicy ludowi wszytkie słowa żywota tego.
[21] »(5:20) A oni usłuchawszy weszli na świtaniu do świątnice, i uczyli. Przyszedszy lepak arcyoffiarnik i co z nim (byli) zezwali radę, i wszytki starsze synów Izraelskich, i posłali do ciemnice przywieść je.
[22] »(5:21) A oprawcy szedszy, nie naleźli ich w ciemnicy, i wróciwszy się opowiedzieli mówiąc:
[23] »Że ciemnicę jednak naleźliśmy zamnioną ze wszelaką pilnością, i stróże przed (nią) stojące przede drzwiami, lecz otworzywszy, nikogośmy wnątrz nie znaleźli.
[24] »A jako usłyszeli te słowa urzędnik świątnice, i arcyoffiarnicy, biedzili się z myślą o nich co by to było.
[25] »A przyszedszy niektóry opowiedział im, iż oto mężowie któreście posadzili do ciemnice, są w świątnicy stojący i uczący lud.
[26] »Tedy szedszy urzędnik z oprawcami, przywiódł je nie gwałtem. Bo się bali ludu aby (ich) nie ukamionował.
[27] »A przywiodszy je postawili wradzie, i spytał ich arcyoffiarnik mówiąc:
[28] »Nie zapowiedziąli zapowiedzieliśmy wam, byście nie uczyli w imię to? A oto napełniliście Jeruzalem nauki waszej, i chcecie na nas wprowadzić krew człowieka tego.
[29] »A odpowiedając Piotr i Apostołowie rzekli: słuchać potrzeba Boga więcej, niż ludzi.
[30] »Bóg ojców naszych wzbudził Jesusa, któregoście wy zabili zawiesiwszy na drzewie.
[31] »Tego Bóg książęcia i zbawiciela, wywyższył prawicą swą, dać pokajanie Izraelowi, i odpuszczenie grzechów.
[32] »A my jesteśmy świadkowie rzeczy tych i duch święty, którego dał Bóg posłusznym sobie.
[33] »A oni usłyszawszy gryźli się, i radzili się zatracić je.
[34] »Powstawszy lepak niektóry w radzie Faryzeusz imieniem Gamaliel, uczyciel zakonu poczciwy wszemu ludowi, kazał na mały (czas) precz apostołom występić.
[35] »I rzekł k nim: Mężowie Izraelscy, ostrzegajcie się na ludzioch tych, cobyście mieli działać.
[36] »Bo przed temi dni powstał Theudas, mówiąc siebie być niejakim ku któremu przystał poczet mężów jakoby czterzy sta, który zabit jest, i wszytcy którzykolwie ufali jemu, rozbiegli się, i obrócili się wniwecz.
[37] »Ponim powstał Judasz Galileyczyk we dni popisu, i odciągnął lud niemały za sobą, i ten zginął, i wszytcy którzykolwiek ufali jemu, rozsypali się.
[38] »I teraz mówię wam, odstąpcie od ludzi tych, i niechajcie ich, iż jeśliby była z ludzi rada ta, albo sprawa ta rozruszy się.
[39] »Lecz jeśli z Boga jest, niemożecie rozruszyć jej byście się kiedy i z Bogiem walczący nie znaleźli.
[40] »I uwierzyli jemu, a przyzwawszy Apostołów, ubiwszy, zapowiedzieli niemówić w imię Jesusowe, i odpuścili je.
[41] »A oni przedsię szli radując się od oblicza rady, iż dla imienia Jesusowego za dostojne byli miani lekkość ucierpieć.
[42] »A na każdy dzień wświątnicy i wdomiech nie przestawali ucząc i opowiedając Jesusa Christa.