Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A gdy oni mówili k ludu, naszli na nie offiarnicy i urząd świątnice, i Saduceuszowie.
[2] »Ciążąc (sobie), że oni uczyli lud i opowiedali w Jesusie powstanie zmartwych.
[3] »I wrzucili na nie ręce i posadzali do tarasu do jutra. Bo był już wieczór.
[4] »A wiele z słuchających rzeczy uwierzyli, i była liczba mężów, jakoby pięć tysięcy.
[5] »Nazajutrz lepak zebrali się ich przedniejszy i starszy i Księża do Jeruzalema.
[6] »I Annasz arcyoffiarnik, i Kaiafasz, i Johan, i Aleksander, i którzykolwiek byli zrodzaju arcyoffiarnickiego.
[7] »A postawiwszy je wpojśrzodku pytali: którą mocą albo którym imieniem uczyniliście to wy?
[8] »Tedy Piotr pełem ducha świętego, rzekł k nim: przedniejszy ludu i starszy Izraelscy,
[9] »Ponieważ nas dzisia sądzicie o dobrodziejstwo człowiekowi niemocnemu (uczynione) czem ten uzdrowion.
[10] »Wiadomo niech będzie wszem wam, i wszemu ludowi Izraelskiemu, iż w imię Jesusa Christa Naraeyskiego, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wskrzesił z martwych, w tem ten stoi przed wami zdrowy.
[11] »Ten jest kamień wzgardzony od was budujących który się stał głową węgła.
[12] »A nie masz w inem żadnem zbawienia. Bo ani jest imię drugie pod niebem dane między ludźmi wktórymby nam potrzeba być zbawionemi.
[13] »A ujrzawszy Piotrowę śmiałość i Johanowę, i zrozumiawszy, że ludzie bez pisma są i prości, dziwowali się, a znali je iż z Jezusem bywali.
[14] »Człowieka też widząc znimi stojącego a ulęczonego, nie mieli nic naprzeciw mówić.
[15] »Przeto kazawszy im precz zrady odyść, gadali jeden do drugiego,
[16] »Mówiąc: co uczynim ludziom tym? Bo jednak znaczne znamię uczynione jest przez nie, wszem mieszkającym w Jeruzalemie jawne, a nie możemy zaprzeć.
[17] »Ale aby się to więcej nieszerzyło do ludu, groźbą zagrozimy im, (aby) na potym nie mówili tym imieniem ni jednemu z ludzi.
[18] »A pozwawszy je, zapowiedzieli im zgoła nie głas[z]ać, ani uczyć w imię Jesusowe.
[19] »Lecz Piotr i Johan odpowiedając rzekli k nim: jeśli sprawiedliwo jest przed Bogiem, was słuchać więcej niźli Boga, osądźcie.
[20] »Bo niemożem my (tego) cośmy widzieli i słyszeli nie mówić.
[21] »A oni przygroziwszy (im) odpuścili je, nie najdując jakoby je karali dla ludu; iż wszytcy sławili Boga z (onego) uczynku.
[22] »Bo było więcej niż czterdzieści lat człowiekowi, nad którym się było stało to znamię uzdrowienia.
[23] »A odpuszczeni przyszli k swoim, i opowiedzieli cokolwiek k nim arcyoffiarnicy i starszy mówili.
[24] »A oni usłyszawszy, jednomyślnie wznieśli głos ku Bogu i mówili: Panie ty jesteś Bóg, któryś uczynił niebo i ziemię, i morze, i wszytko co wnich.
[25] »Który duchem świętym, przez usta ojca naszego Dawida, sługi twego rzekłeś: Przecz powstali narodowie, a ludzie zadumali próżności?
[26] »Przystąpili królowie ziemscy, a książęta zeszli się społem na Pana i na Christa jego.
[27] »Zebrali się bo po prawdzie w mieście tem na świętego sługę twego Jesusa któregoś pomazał, Herod i Pontski Piłat z narodami i z ludźmi Izraelskimi.
[28] »Uczynić, cokolwiek ręka twoja i rada twoja przejrzała być.
[29] »A teraz Panie wejrzy na grozy ich, a daj niewolnikom twoim ze wszelaką śmiałością mówić słowo twe.
[30] »Gdy rękę twą ściągniesz aby uzdrawiania, i znamiona, i cuda działy się, przez imię świętego sługę twego Jesusa.
[31] »A gdy się modlili, zatrzęsło się miejsce na którym byli zebrani, i napełnili się wszytcy ducha świętego, i mówili słowo Boże z śmiałością.
[32] »Mnóstwa lepak wierzących było serce (jedno) i dusza jedna, a żaden na swoje majętności nie mówił, aby jego były, ale było im wszytko spolno.
[33] »A wielką mocą wydawali świadectwa Apostołowie (o) powstaniu pana Jesusa, łaska też wielka była nad wszemi imi.
[34] »Bo i żaden ubogi nie był między nimi. Bo którzykolwiek dzierżawcami pól albo domów byli, przedawając przynosili summy przedanych (rzeczy.)
[35] »I pokładali u nóg Apostolskich, a udzielano każdemu jako kto czego potrzebował.
[36] »(5:1a) JOses lepak rzeczony Barnabas od Apostołów, co jest syn pocieszenia, Lewit, Cypryiski rodem,
[37] »(5:1b) mając pole i przedawszy przyniósł pieniądze, i położył u nóg Apostolskich.