Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Agryppa lepak rzekł do Pawła: dopuszczono jest tobie o się mówić. Tedy Paweł obmowę czynił ściągnąwszy rękę.
[2] »We wszem (tem) o co obwinion jestem od Judów królu Agryppo, zdam się sobie błogim, mając obmowę przed tąbą dzisia.
[3] »A zwłaszcza że jesteś świadom wszech Judów i obyczajów i gadek, dla tego proszę cię cierpliwie abyś mię posłuchał.
[4] »A przeto żywot mój z młodości, którym naprzód prowadził w narodzie mojem w Jerozolimie, wiedzą wszytcy Judowie,
[5] »Znający mię zprzodku gdyby chcieli świadczyć, iż wedle najpewniejszej sekty naszego nabożeństwa, żyłem Faryzeuszem.
[6] »A teraz prze nadzieję obietnice ku ojcom uczynioną od Boga stanąłem obwiniony.
[7] »Do której dwanaście pokolenia nasze nocą i dniem służąc (Bogu) nadziewają się przyść. O tę nadzieję obwadzony jestem królu Agryppo od Judów.
[8] »Cóż? za niegodnąli (rzecz) wiary macie u was Bogu martwe wskrzeszać?
[9] »Jać zaiste (tak) u siebie domnimałem, żebym przeciw imieniowi Jesusa Nazareyskiego miał wiele sprzeciwieństwa działać.
[10] »Jakożem i uczynił w Jeruzalemie, i wiele świętych do ciemnic zamykałem, u arcyoffiarników władzą wziąwszy, i kiedy je tracono wydawałem zdanie (swoje.)
[11] »I po wszech szkołach często je męcząc przymuszałem bluźnić, obficiej też szalejąc na nie, prześladowałem aż i do cudzych miast.
[12] »Kiedy też ciągnąc do Damaszku zwładzą i z zleceniem od arcyoffiarników.
[13] »Wpuł dnia królu, na drodze ujrzałem z nieba nad światłość słoneczną oświecające mię światło i zemną idące.
[14] »A gdyśmy wszytcy padli na ziemię, usłyszałem głos mówiący ku mnie i rzekący Hebrejską rzeczą: Saul, Saul, co mię prześladujesz? twardo tobie na styki wierzgać.
[15] »A ja rzekłem: Kto jesteś Panie? A on rzekł: Ja jestem Jesus, którego ty prześladujesz.
[16] »Ale wstań, a stój na nogach twych. Bo na tomci się zjawił, wyobrać cię służebnikiem i światkiem, i tego coś widział, i tego coć zjawię.
[17] »Wyrywając cię z ludu (tego) i z pogan do których cię teraz posyłam,
[18] »Otwarzać oczy ich, aby się nawrócili od ciemności do światła, a (od) władze szatańskiej do Boga, wziąć sobie odpuszczenie grzechów, i los między poświęconymi wiarą w mię.
[19] »Zaczem, królu Agryppo, niebyłem niewierzącym niebieskiemu widzeniu.
[20] »Ale w Damaszku pierwej i w Jeruzalemie na wszytkę też krainę Judską i poganom opowiedałem pokajanie, i nawrócenie do Boga, (którzyby) godne uczynki pokajania działali.
[21] »Dla tegoć mię Judowie pojmawszy w świątnicy kusili się roztargnąć.
[22] »Lecz pomocy dostawszy u Boga, aż do dnia tego zostałem, świadcząc i małemu i wielkiemu, nic nie mówiąc okrom co i prorocy mówili, że się miało dziać i Moiżesz.
[23] »(A) iż miał cierpieć Christus, iż pierwszy z powstania marthwych światło miał opowiedzieć ludowi i poganom.
[24] »A gdy to on obmawiał, Festus wielkim głosem rzekł: Szalejesz Pawle, mnogie cię pisma do szaleństwa przywracają.
[25] »A on: Nie szaleję powieda możny Feste, ale prawdziwe i spełnego rozumu słowa opowiedam.
[26] »Wie bo o tem król przed którem bezpiecznie mówię. Bo żeby się co prze nim z tych (rzeczy) utaiło, niewierzę by namniej, gdyż się to nie wkącie działo.
[27] »Wierzyszli królu Agryppo prorokom? wiem iż wierzysz.
[28] »Agryppa lepak do Pawła rzekł: Za małem mię namówisz Christianinem zostać.
[29] »A Paweł rzekł: żądałbym u Boga żeby i za małem i za wielem, nie tylko ty, ale i wszytcy mnie dzisia słyszący, zostać takimi jaki ja jestem, okrom tych oków.
[30] »I wstał Król, i Starosta i Bernika, i siedzący znimi.
[31] »A odszedszy rozmawiali społem, rzekąc, iż nic godnego śmierci albo więzienia nie udziałał człowiek ten.
[32] »Agryppa lepak rzekł Festowi: puścić by się mógł człowiek ten, gdyby się nie odezwał do Cesarza.