Teksty » Nowy Testament - Szymon Budny » Dzieje Apostolskie » Rozdział 16
«  Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16 Dzieje Apostolskie 17  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »PRzyszedł lepak do Derbenu i Listry a oto uczeń niektóry był tam, imieniem Tymotheusz, syn niewiasty (niektórej) Judowki wiernej, a ojca Greka. [2] »Ten świadestwo miał od braciej (co) w Listrze i Ikoniu. [3] »Tego to chciał Paweł (aby) znim szedł, a wziąwszy obrzezał ji dla Judów, którzy byli na miejscach onych, wiedzieli bo wszyscy ojca jego Greka być. [4] »A gdy przechadzali miasta, podawali im strzec wyroki postanowione od apostołów i starszych co w Jeruzalemie. [5] »A przeto zbory zmacniały się wiarą, i obfitowały liczbą co dzień. [6] »A gdy zchodzili Frygią i Galatski kraj, pohamowani są od ducha świętego mówić słowa (pańskie) w Azyi. [7] »A przyszedszy do Misyi, kusili się iść do Bithynij, i niedopuścił im duch. [8] »Minąwszy przeto Misią, zeszli do Troady. [9] »I zjawiło się widzenie wnocy Pawłowi: Mąż niektóry Macedonin był stojący, prosząc go, i mówiąc przyszedszy do Macedoniej pomóż nam. [10] »A jako (skoro) widzenie (to) ujrzał, wnet szukaliśmy odyść do Macedoniej rozumiejąc że nas przyzywał Bóg opowiedać Ewanielion. [11] »Wyszedszy przeto z Troady, prostośmy bieżeli do Samotracyiej, a nazajutrz do Neapola. [12] »A zstąd do Filippów które jest strony Macedońskiej, pierwsze miasto, Kolonia; a byliśmy wtem mieście mieszkając kilka dni. [13] »A wdzień sobotny wyszliśmy za miasto nad rzekę, gdzie zwykła była modlitwa bywać, i siedząc mówiliśmy schodzącym się niewiastam. [14] »A niektóra niewiasta imieniem Lidia, co przedawała szarłat miasta Tyatyrskiego, służąca Bogu, usłyszała, której Pan otworzył serce pilnować co było mówiono od Pawła. [15] »A gdy się ponurzyła i dom jej, prosiła mówiąc: Jeśliście mię osądzili być wierną Panu, wszedszy do domu mego mieszkajcie. I przymusiła nas. [16] »Stało się lepak gdyśmy szli do modlitwy, niewolnica niejaka mająca ducha wieszczego, zabieżała nam, która pożytek wielki działała panom swym wróżąc. [17] »Ta idąc za Pawłem i za nami, krzyknęła mówiąc: Ci ludzie słudzy nawyższego Boga są, którzy opowiedają nam drogę zbawienia. [18] »To czyniła przez wiele dni, a steskniwszy się Paweł i obróciwszy się duchowi rzekł: Roskazuję tobie w imię Jesusa Christa wyniść od niej. I wyszedł tejże godziny. [19] »A ujrzawszy Panowie jej, iż uszła nadzieja pożytku ich, pojmawszy Pawła i Sylę, przywlekli do prawa przed przełożone. [20] »A przywiodszy je urzędnikom, rzekli: Ci ludzie buntują miasto nasze, Judowie będący, [21] »I opowiedają obyczaje, których się nam niegodzi przyjąć, ani czynić, gdyżeśmy Rzymianie. [22] »I zszedł się tłum na nie. A urzędnicy rozedrawszy ich odzienia, kazali (je) rózgami bić. [23] »A zadawszy im mnogie razy, wrzucili do ciemnice, roskazawszy ciemnicznemu stróżowi strzec ich pilno. [24] »Który takie roskazanie wziąwszy, wrzucił je do wnętrznej ciemnice, i nogi ich zamknął do kłody. [25] »A o pułnocy Paweł i Syla modlący się wyśpiewawali Boga, a słyszeli je więźniowie. [26] »(16:26) Nagle lepak trzęsienie wielkie powstało, aż się chwiały fundamenty ciemnice. (16:27) I otworzyły się natychmiast wszytki drzwi, i wszech okowy osłabiały. [27] »(16:28) A ocuciwszy się ciemniczny stróż, i widząc otworzone drzwi ciemnice, wyjąwszy miecz miał się sam zabić, mnimając że więźniowie pouciekali. [28] »(16:28) I zawołał głosem wie[l]kim Paweł mówiąc: nieczyń sobie nic złego, bo wszyscy jesteśmy owdzie. [29] »A (on) poprosiwszy światła wskoczył, a drżąc padł do nóg Pawłowi i Syli. [30] »A wywiodszy wen mówi: panowie co mam uczynić, abych zbawion był? [31] »A oni rzekli: Uwierz w pana Jesusa (Christa), a zbawion będziesz ty i dom twój. [32] »I mówili mu słowo pańskie, i wszem którzy wdomu jego byli. [33] »A (on) wziąwszy je w onejże godzinie nocy, omył rany ich. I ponurzon sam i wszytcy jego natychmiast. [34] »A w wiodszy je do domu swego, postawił przed nie stół, i rozradował się ze wszem domem uwierzywszy Bogu. [35] »A gdy dzień nastał, posłali urzędnicy ceklarze mówiąc: Odpuść ludzie ony. [36] »Nakazał ciemniczny stróż słowa te do Pawła, iż przysłali urzędnicy abyście wypuszczeni byli; teraz przeto wyszedszy, idźcie w pokoju. [37] »Lecz Paweł rzekł do nich: ubiwszy nas jawnie, nie osądzone ludzie Rzymskie będące, wrzucili do ciemnice, a teraz potajemnie nas wyganiają? Nie tak, ale przyszedszy sami niech wyprowadzą nas. [38] »I opowiedzieli ceklarze urzędnikom te słowa, i zlękli się słysząc że są Rzymianie. [39] »A przyszedszy przeprosili je, i wywiodszy prosili aby wyszli z miasta. [40] »A wyszedszy z ciemnice weszli do Lidyej, a widząc bracią pocieszyli je i wyszli. 
«  Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16 Dzieje Apostolskie 17  »


 Źródło tekstu: Chomikuj.pl - marekkow144Opis prezentowanego tekstu: Nowy Testament znowu przełożony / a na wielu mieyscach za pewnemi dowodami odprzysad przez Simona Budnego ocżyśćiony / y krotkiemi przypiskami po kraioch obiaśniony. Przydane też są na końcu tegoż dostatecżnieysze przypiski / ktore każdey iak miarz odmiany przyczyny ukazuią, Łosk, [Daniel z Łęczycy], nakł. J. Kiszka, 1574, 8°. Transkrypcja typu "B": an.esword i marekkow144. Tekst zamieszczony za zgodą autorów transkrypcji (zgody odpowiednio z dn. 2018.03.13 i 2018.02.28).