Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A Odpowiedając Jezus zaś rzekł im w podobieństwach, mówiąc:
[2] »Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który uczynił swadbę synowi swemu.
[3] »I posłał sługi swoje przyzwać wezwane na swadbę, i niechcieli przyść.
[4] »Zaś posłał ine sługi mówiąc: rzeczcie wezwanym: Oto obiad mój zgotowałem, bycy moi i karmne (rzeczy) pobito i wszytko gotowo przyjdźcie na swadbę.
[5] »A oni zaniedbawszy poszli, ten do folwarku swego, a ten do kupiectwa swego.
[6] »A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pozabijali.
[7] »A usłyszawszy on król rozgniewał się, i posławszy wojska swe wytracił morderze ony, i miasto ich spalił.
[8] »Tedy mówił sługom swym swadba jednak gotowa jest, lecz wezwani nie byli godni.
[9] »Idźcie przeto na rostanie dróg, a którekolwiek najdziecie zowcie na swadbę.
[10] »I wyszedszy słudzy oni na drogi, zebrali wszech, którekolwie naleźli, i złe i dobre. I napełniła się swadba siedzącymi.
[11] »A wszedszy król oględać siedzące, ujrzał tam człowieka nie ubranego w ubiór swadziebny.
[12] »I rzekł mu: Towarzyszu jako wszedłeś tu, nie mając odzienia swadziebnego? A on się zmilczał.
[13] »Tedy rzekł król służebnikom: Związawszy mu ręce i nogi (weźmicie) ji a wrzućcie do ciemności zewnętrznej. Tam będzie płacz i zgrzytanie ząb.
[14] »Bo wiele jest wezwanych a mało wybranych.
[15] »Tedy szedszy faryzeuszowie radę wzięli, jakoby ji usidlili w mowie.
[16] »I posyłają k niemu ucznie swe z Herodyany mówiąc: Uczycielu, wiemy iż prawdziwy jesteś, i drogi Bożej w prawdzie uczysz. I niedbasz ni okogo. Bo nie patrzysz na osobę człowieczą.
[17] »Rzecz przeto nam co się tobie zda, godzili się czynsz dać Cesarzowi, albo nie?
[18] »A wyrozumiawszy Jezus złość ich, rzekł: Co mię kusicie obłudnicy?
[19] »Ukażcie mi monetę czynszową. A oni przynieśli mu denarz.
[20] »I mówi im: Czyj to obraz i napis? Mówią jemu: Cesarski.
[21] »Tedy mówi im: Oddajcie przeto Cesarskie Cesarzowi, a Boskie Bogu.
[22] »A usłyszawszy zadziwowali się. I opuściwszy ji odeszli.
[23] »W ten dzień przystąpili k niemu Saduceuszowie, którzy mówią (że) nie (ma) być wskrzeszenia, i spytali go mówiąc:
[24] »Uczycielu, Moiżesz rzekł: Jeśli kto umrze nie mając dzieci, aby pojął brata jego żonę jego, i wskrzesiłby nasienie bratu swemu.
[25] »A było u nas siedm braciej, i pierwszy ożeniwszy się umarł, a nie mając nasienia zostawił żonę swą bratu swemu.
[26] »Także i wtóry, i trzeci aż do siedmi.
[27] »A naostatek (po) wszytkich umarła i niewiasta.
[28] »W zmartwychwstaniu przeto, czyją z siedmi będzie żoną? Bo wszytcy ją mieli.
[29] »A odpowiedając Jezus rzekł im: Błądzicie niewiedząc pism, ani mocy Bożej.
[30] »Bo czasu wskrzeszenia ni żenią się, ni za mąż idą, ale jako Anieli Boży w niebie są.
[31] »A o powstaniu zmarłych nie czytaliście, co rzeczono wam od Boga mówiącego?
[32] »Ja jestem Bóg Awrahamów, i Bóg Izaaków, i Bóg Jakobów. Nie jest Bóg Bogiem zmarłych, ale żywiących.
[33] »I usłyszawszy tłumy zumiały się nad nauką jego.
[34] »Faryzeuszowsie lepak usłyszawszy, iż w uzdał Saduceusze zebrali się w kupę.
[35] »I (pytał jeden znich zakonnik, kusząc go i mówiąc:)
[36] »Uczycielu, które przykazanie wielkie w zakonie?
[37] »A Jezus rzekł mu: Umiłujesz Jehowę Boga twego, wszem sercem twoim, i wszytką duszą twoją, i wszytką myślą twoją.
[38] »To jest pierwsze i wielkie przykazanie.
[39] »A wtóre podobne jemu: Umiłujesz bliźniego twego jako siebie samego.
[40] »W tych dwu przykazaniu wszystek zakon i prorocy wiszą.
[41] »A zebrawszy Faryzeusze, spytał ich Jezus, mówiąc:
[42] »Co się wam zda o Chrystusie? Czyj jest syn? Mówią mu: Dawidów.
[43] »Mówi im: Jako przeto Dawid w duchu panem go zowie, mówiąc:
[44] »Rzekł Jehowa panu memu, siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje, podnożkiem nóg twoich?
[45] »Jeśli przeto Dawid zowie ji panem, jako syn jego jest?
[46] »I nikt nie mógł mu odpowiedzieć słowa. Ani śmiał kto od onego dnia pytać go więcej.