Teksty » Nowy Testament - Szymon Budny » Ewangelia Mateusza » Rozdział 22
«  Ewangelia Mateusza 21 Ewangelia Mateusza 22 Ewangelia Mateusza 23  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A Odpowiedając Jezus zaś rzekł im w podobieństwach, mówiąc: [2] »Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który uczynił swadbę synowi swemu. [3] »I posłał sługi swoje przyzwać wezwane na swadbę, i niechcieli przyść. [4] »Zaś posłał ine sługi mówiąc: rzeczcie wezwanym: Oto obiad mój zgotowałem, bycy moi i karmne (rzeczy) pobito i wszytko gotowo przyjdźcie na swadbę. [5] »A oni zaniedbawszy poszli, ten do folwarku swego, a ten do kupiectwa swego. [6] »A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pozabijali. [7] »A usłyszawszy on król rozgniewał się, i posławszy wojska swe wytracił morderze ony, i miasto ich spalił. [8] »Tedy mówił sługom swym swadba jednak gotowa jest, lecz wezwani nie byli godni. [9] »Idźcie przeto na rostanie dróg, a którekolwiek najdziecie zowcie na swadbę. [10] »I wyszedszy słudzy oni na drogi, zebrali wszech, którekolwie naleźli, i złe i dobre. I napełniła się swadba siedzącymi. [11] »A wszedszy król oględać siedzące, ujrzał tam człowieka nie ubranego w ubiór swadziebny. [12] »I rzekł mu: Towarzyszu jako wszedłeś tu, nie mając odzienia swadziebnego? A on się zmilczał. [13] »Tedy rzekł król służebnikom: Związawszy mu ręce i nogi (weźmicie) ji a wrzućcie do ciemności zewnętrznej. Tam będzie płacz i zgrzytanie ząb. [14] »Bo wiele jest wezwanych a mało wybranych. [15] »Tedy szedszy faryzeuszowie radę wzięli, jakoby ji usidlili w mowie. [16] »I posyłają k niemu ucznie swe z Herodyany mówiąc: Uczycielu, wiemy iż prawdziwy jesteś, i drogi Bożej w prawdzie uczysz. I niedbasz ni okogo. Bo nie patrzysz na osobę człowieczą. [17] »Rzecz przeto nam co się tobie zda, godzili się czynsz dać Cesarzowi, albo nie? [18] »A wyrozumiawszy Jezus złość ich, rzekł: Co mię kusicie obłudnicy? [19] »Ukażcie mi monetę czynszową. A oni przynieśli mu denarz. [20] »I mówi im: Czyj to obraz i napis? Mówią jemu: Cesarski. [21] »Tedy mówi im: Oddajcie przeto Cesarskie Cesarzowi, a Boskie Bogu. [22] »A usłyszawszy zadziwowali się. I opuściwszy ji odeszli. [23] »W ten dzień przystąpili k niemu Saduceuszowie, którzy mówią (że) nie (ma) być wskrzeszenia, i spytali go mówiąc: [24] »Uczycielu, Moiżesz rzekł: Jeśli kto umrze nie mając dzieci, aby pojął brata jego żonę jego, i wskrzesiłby nasienie bratu swemu. [25] »A było u nas siedm braciej, i pierwszy ożeniwszy się umarł, a nie mając nasienia zostawił żonę swą bratu swemu. [26] »Także i wtóry, i trzeci aż do siedmi. [27] »A naostatek (po) wszytkich umarła i niewiasta. [28] »W zmartwychwstaniu przeto, czyją z siedmi będzie żoną? Bo wszytcy ją mieli. [29] »A odpowiedając Jezus rzekł im: Błądzicie niewiedząc pism, ani mocy Bożej. [30] »Bo czasu wskrzeszenia ni żenią się, ni za mąż idą, ale jako Anieli Boży w niebie są. [31] »A o powstaniu zmarłych nie czytaliście, co rzeczono wam od Boga mówiącego? [32] »Ja jestem Bóg Awrahamów, i Bóg Izaaków, i Bóg Jakobów. Nie jest Bóg Bogiem zmarłych, ale żywiących. [33] »I usłyszawszy tłumy zumiały się nad nauką jego. [34] »Faryzeuszowsie lepak usłyszawszy, iż w uzdał Saduceusze zebrali się w kupę. [35] »I (pytał jeden znich zakonnik, kusząc go i mówiąc:) [36] »Uczycielu, które przykazanie wielkie w zakonie? [37] »A Jezus rzekł mu: Umiłujesz Jehowę Boga twego, wszem sercem twoim, i wszytką duszą twoją, i wszytką myślą twoją. [38] »To jest pierwsze i wielkie przykazanie. [39] »A wtóre podobne jemu: Umiłujesz bliźniego twego jako siebie samego. [40] »W tych dwu przykazaniu wszystek zakon i prorocy wiszą. [41] »A zebrawszy Faryzeusze, spytał ich Jezus, mówiąc: [42] »Co się wam zda o Chrystusie? Czyj jest syn? Mówią mu: Dawidów. [43] »Mówi im: Jako przeto Dawid w duchu panem go zowie, mówiąc: [44] »Rzekł Jehowa panu memu, siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje, podnożkiem nóg twoich? [45] »Jeśli przeto Dawid zowie ji panem, jako syn jego jest? [46] »I nikt nie mógł mu odpowiedzieć słowa. Ani śmiał kto od onego dnia pytać go więcej. 
«  Ewangelia Mateusza 21 Ewangelia Mateusza 22 Ewangelia Mateusza 23  »


 Źródło tekstu: Chomikuj.pl - marekkow144Opis prezentowanego tekstu: Nowy Testament znowu przełożony / a na wielu mieyscach za pewnemi dowodami odprzysad przez Simona Budnego ocżyśćiony / y krotkiemi przypiskami po kraioch obiaśniony. Przydane też są na końcu tegoż dostatecżnieysze przypiski / ktore każdey iak miarz odmiany przyczyny ukazuią, Łosk, [Daniel z Łęczycy], nakł. J. Kiszka, 1574, 8°. Transkrypcja typu "B": an.esword i marekkow144. Tekst zamieszczony za zgodą autorów transkrypcji (zgody odpowiednio z dn. 2018.03.13 i 2018.02.28).