Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Mówię tedy: czy odrzucił Bóg lud swój? Żadną miarą. Bo i ja jestem Izraelitą z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina.
[2] »Nie odrzucił Bóg ludu swego, który znał od wieków. Czyż nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jako się uskarżał przed Bogiem na Izraela?
[3] »Panie! Proroków twoich zabili, ołtarze twe wywrócili. Zostałem jeno ja i czyhają na życie moje.
[4] »Ale co mu głosi odpowiedź Boża? Zostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem.
[5] »Tak przeto i w tym czasie według łaski wybrania reszta została zbawiona.
[6] »A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska już nie jest łaską.
[7] »Cóż tedy? Izrael nie osiągnął, czego szukał, wybrani wszakże osiągnęli, a inni zaślepieni zostali:
[8] »jako napisane jest: Dał im Bóg ducha odrętwienia, oczy, aby nie widzieli, i uszy, aby nie słyszeli, aż po dzień dzisiejszy.
[9] »A Dawid powiada: Niechaj stół ich stanie się dla nich siecią i sidłem, zgorszeniem i słuszną zapłatą.
[10] »Niech się zaćmią ich oczy, aby nie widzieli, a grzbiet ich trzymaj zawsze nachylony.
[11] »Mówię tedy: czyż tak się potknęli, aby upadli? Żadną miarą. Ale ich przestępstwo stało się zbawieniem dla pogan, aby w nich współzawodnictwo obudzić.
[12] »Jeśli więc przestępstwo ich stało się bogactwem świata, a ich pomniejszenie — umocnieniem pogan, czymże dopiero będzie pełna ich liczba?
[13] »A mówię do was, do pogan: Jak długo pozostaję Apostołem pogan, będę pracował z chwałą dla posługiwania mego,
[14] »abym też i rodaków moich do współzawodnictwa pobudził i przynajmniej niektórych z nich zbawił.
[15] »Jeśli bowiem odrzucenie ich jest pojednaniem świata, czymże będzie ich przyjęcie, jeśli nie powstaniem z martwych do życia?
[16] »Bo gdy zaczyn jest święty, to i ciasto; jeśli korzeń jest święty, to i gałęzie.
[17] »A jeżeli nawet niektóre z gałęzi odłamane zostały, a na ich miejsce wszczepiony jesteś ty, coś był gałązką dzikiej oliwki i stałeś się uczestnikiem korzenia i tłustości oliwnej — nie wynoś się nad gałęzie.
[18] »A jeśli się wynosisz, wiedz, że nie ty dźwigasz korzeń, ale korzeń ciebie.
[19] »Powiedz tedy: Odłamano gałęzie, abym ja był wszczepiony.
[20] »Dobrze. Odłamano je dla niedowiarstwa, ty zaś wiarą stoisz. Nie bądźże wyniosły, ale się lękaj.
[21] »Jeśli bowiem Bóg naturalnym gałęziom nie przebaczył, snadnie może nie przebaczyć i tobie.
[22] »Bacz przeto na dobroć i surowość Boga, surowość dla tych, którzy upadli, a dobroć Bożą względem ciebie, jeżeli trwasz w dobroci, bo inaczej i ty będziesz wycięty.
[23] »Ale i oni, jeśli nie będą trwali w niedowiarstwie, będą wszczepieni, mocen jest bowiem Bóg wszczepić ich ponownie.
[24] »Bo jeśli ty, będąc wycięty z oliwki z natury dzikiej, i przeciw naturze wszczepiony zostałeś w oliwkę szlachetną, jakże daleko bardziej wszczepieni będą do swej oliwki ci, którzy z natury do niej należą.
[25] »Albowiem nie chcę, abyście bracia, mieli nie wiedzieć o tej tajemnicy (abyście wiele nie myśleli o sobie), że zaślepienie padło na część Izraela, dopóki wszyscy poganie nie wejdą (do Kościoła),
[26] »a wówczas i cały Izrael zbawiony będzie, jako napisane jest: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel i odwróci niezbożność od Jakuba.
[27] »I to będzie moje z nimi przymierze, gdy zgładzę ich grzechy.
[28] »Wprawdzie według Ewangelii są oni dla was nieprzyjaciółmi, ale dzięki wybraniu są umiłowanymi ze względu na przodków.
[29] »Albowiem Bóg nie żałuje darów i wezwania.
[30] »Bo jako i wy niegdyś nie wierzyliście Bogu, a teraz dla ich niedowiarstwa dostąpiliście miłosierdzia,
[31] »tak i oni nie uwierzyli teraz w wasze miłosierdzie, aby i sami miłosierdzia dostąpili.
[32] »Wszystko bowiem Bóg w niedowiarstwie zamknął, aby się nad wszystkim zlitował.
[33] »O, głębokości bogactw, mądrości i umiejętności Bożej! Jakże niepojęte są sądy jego i niedościgłe drogi jego.
[34] »Któż bowiem poznał myśl Pana albo kto był doradcą jego?
[35] »Albo kto dał mu pierwszy, aby mu oddać miał?
[36] »Albowiem z niego, przez niego i w nim jest wszystko: jemu chwała na wieki. Amen.