Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Agryppa tedy rzekł do Pawła: Wolno ci mówić w swej obronie. Wówczas Paweł wyciągnąwszy rękę począł przemawiać w swej sprawie:
[2] »Za szczęśliwego się poczytam, królu Agryppo, że przed tobą mam się dzisiaj bronić w sprawie tego wszystkiego, o co mnie oskarżają Żydzi.
[3] »I to tym bardziej, że ty znasz wszystkie zwyczaje i spory żydowskie. Dlatego proszę cię, abyś cierpliwie posłuchać mię raczył.
[4] »Wszystkim Żydom wiadomo, że życie moje w latach młodości spędziłem od początku wśród narodu mojego w Jerozolimie.
[5] »Znają mię oni od dawna (jeśliby tylko zaświadczyć chcieli), że według zasad najsurowszej sekty religii naszej żyłem jako faryzeusz.
[6] »A teraz z powodu nadziei w spełnienie obietnicy danej przez Boga ojcom naszym stoję oto przed sądem.
[7] »Spełnienia tego spodziewa się dostąpić dwanaście naszych pokoleń, dniem i nocą służąc Bogu. Z powodu tej nadziei jestem oskarżony przez Żydów, o królu.
[8] »Dlaczego za rzecz do wiary niepodobną uważacie, że Bóg wskrzesza zmarłych?
[9] »I mnie samemu zaiste zdawało się, że powinienem wiele czynić przeciw imieniu Jezusa Nazareńskiego.
[10] »Co też i czyniłem w Jerozolimie, i gdym otrzymał władzę od przedniejszych kapłanów, wielu świętych wtrącałem do więzienia, a gdy ich miano skazywać na śmierć, dawałem na to moją zgodę.
[11] »I często po wszystkich synagogach udręką zmuszałem ich do bluźnierstwa, a popadając w coraz większy szał prześladowałem ich nawet po miastach ościennych.
[12] »I gdym w tych sprawach zdążał do Damaszku z władzą i zezwoleniem przedniejszych kapłanów,
[13] »w południe, w ciągu drogi — o królu — ujrzałem światło z nieba, jaśniejsze nad blask słoneczny, które oświeciło mnie i tych, co ze mną byli.
[14] »I gdyśmy wszyscy upadli na ziemię, usłyszałem głos mówiący do mnie w języku hebrajskim: Szawle, Szawle, czemu mię prześladujesz? Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi.
[15] »A jam rzekł: Kim jesteś, Panie? Pan zaś powiedział: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz.
[16] »Ale podnieś się i stań na nogi, albowiem na to ci się ukazałem, abym cię ustanowił sługą i świadkiem tego, coś widział, i tego, co ci objawię.
[17] »Wyrwałem cię z tego ludu i spośród pogan, do których cię teraz posyłam
[18] »dla otworzenia im oczu, aby nawrócili się z ciemności do światła i z mocy szatańskiej do Boga, aby dostąpili odpuszczenia grzechów, a przez wiarę we mnie współudziału ze świętymi.
[19] »Toteż, królu Agryppo, nie byłem nieposłuszny widzeniu z nieba,
[20] »ale naprzód tym, którzy są w Damaszku i w Jerozolimie, a następnie całej krainie judzkiej i poganom głosiłem, aby czynili pokutę i nawracali się do Boga przez uczynki, jakich wymaga pokuta.
[21] »Z tej to przyczyny pojmali mię Żydzi, gdym był w świątyni, i usiłowali zamordować.
[22] »Ale wsparty pomocą Bożą, ostałem się po dzień dzisiejszy, dając świadectwo małym i wielkim i nic nie mówiąc ponad to, co zapowiadali Prorocy i Mojżesz:
[23] »że Chrystus ma cierpieć i że będzie pierwszym, który po zmartwychwstaniu będzie zwiastował światło narodowi i poganom.
[24] »A gdy on to mówił ku swojej obronie, Festus zawołał głosem donośnym: Szalejesz, Pawle, wielka nauka przywodzi cię do szaleństwa.
[25] »Nie szaleję — odrzekł Paweł — dostojny Festusie, ale wypowiadam słowa prawdy i rozwagi.
[26] »Wie bowiem o tym król, do którego śmiało przemawiam, bo jestem przekonany, że nic z tego nie jest mu tajne. Bo też nic z tych rzeczy w zakątku się nie działo.
[27] »Czy wierzysz, królu Agryppo, Prorokom? Ja wiem, że wierzysz.
[28] »Na to Agryppa do Pawła: Niebawem namówisz mnie, żebym został chrześcijaninem.
[29] »A Paweł odrzekł: Proszę Boga gorąco, aby czy to niebawem, czy po długim czasie nie tylko ty, ale i wszyscy, którzy mię słuchają, stali się takimi, jakim i ja jestem, z wyjątkiem tych więzów.
[30] »I powstał król, namiestnik i Berenika, i ci, co brali udział w posiedzeniu.
[31] »A gdy odeszli, naradzali się między sobą mówiąc: Nic godnego śmierci lub więzienia człowiek ten nie uczynił.
[32] »Agryppa zaś rzekł do Festusa: Można by było uwolnić tego człowieka, gdyby się nie był odwołał do cesarza.