Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z Wulgaty » Dzieje Apostolskie » Rozdział 15
«  Dzieje Apostolskie 14 Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: Jeśli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. [2] »Powstał tedy zatarg niemały między nimi a Pawłem i Barnabą i postanowiono, aby Paweł i Barnaba z kilkoma innymi poszli w sprawie tego sporu do Apostołów i starszych w Jerozolimie. [3] »Oni więc, odprowadzeni przez Kościół, szli przez Fenicję i Samarię, rozgłaszając o nawróceniu pogan i radość wielką czyniąc wszystkim braciom. [4] »A gdy przyszli do Jerozolimy, przyjęci byli przez Kościół, Apostołów i starszych, i opowiedzieli, jak wielkie rzeczy Bóg przez nich uczynił. [5] »Ale powstali niektórzy z nawróconych ze stronnictwa faryzeuszów mówiąc: Trzeba ich poddać obrzezaniu i nakazać im zachowywać Prawo Mojżeszowe. [6] »Zgromadzili się tedy Apostołowie i starsi, aby tę sprawę rozważyć. [7] »A gdy wszczął się wielki spór, Piotr powstawszy rzekł do nich: Mężowie bracia! Wiecie, że już od dawna Bóg między nami dokonał wyboru, aby poganie z ust moich posłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. [8] »A Bóg, który zna serca, potwierdził to, dając im Ducha Świętego jako i nam, [9] »i żadnej między nimi a nami nie czyniąc różnicy, oczyściwszy przez wiarę ich serca. [10] »Czemuż więc teraz kusicie Boga, zamierzając na karki uczniów nałożyć jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my udźwignąć nie zdołaliśmy? [11] »Ale wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni, tak jak i oni. [12] »I umilkło całe zgromadzenie, i słuchali opowiadania Barnaby i Pawła, jak wielkie cuda i znaki uczynił Bóg przez nich pośród pogan. [13] »A gdy oni umilkli, odezwał się Jakub mówiąc: Posłuchajcie mnie, mężowie bracia. [14] »Szymon opowiedział, jak to przede wszystkim Bóg postanowił spomiędzy pogan wybrać lud imieniowi swemu. [15] »A z tym zgadzają się słowa Proroków, jako napisano: [16] »Potem powrócę i odbuduję upadły przybytek Dawida, i zwaliska jego odbuduję, i wzniosę go. [17] »Aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje, mówi Pan, który to sprawia. [18] »Od wieków znane jest Panu dzieło jego. [19] »Dlatego ja sądzę, że tym spomiędzy pogan, którzy się do Boga nawracają, nie trzeba czynić trudności, [20] »ale napisać do nich, aby się powstrzymywali od rzeczy splugawionych przez bałwany, od rozpusty, od tego, co zadławione, i od krwi. [21] »Mojżesz bowiem od dawna ma w każdym mieście takich, którzy (Prawo) jego wykładają w synagogach, gdzie też w każdy szabat je odczytują. [22] »Wówczas postanowili Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem wybrać spomiędzy siebie mężów i wysłać ich z Pawłem i Barnabą do Antiochii, a mianowicie Judę, zwanego Barsabaszem, i Sylasa, mężów przedniejszych pomiędzy braćmi. [23] »Za ich pośrednictwem wysłano też pismo: Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom z Antiochii, Syrii i Cylicji. [24] »Ponieważ słyszeliśmy, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszedłszy od nas niepokoją was przez nauki i wprowadzają w zamieszanie dusze wasze, [25] »postanowiliśmy na wspólnym zebraniu wybrać i wysłać do was mężów wraz z najdroższymi nam Barnabą i Pawłem, [26] »ludźmi, którzy życie swe poświęcili dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. [27] »Wysyłamy przeto Judę i Sylasa, którzy wam ustnie powtórzą to samo. [28] »Albowiem zdało się Duchowi Świętemu i nam, by nie nakładać na was żadnego ciężaru nad to, co jest konieczne; [29] »abyście się powstrzymywali od rzeczy ofiarowanych bałwanom, od krwi, od tego, co zadławione, i od rozpusty. Rzeczy tych się wystrzegając, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi. [30] »Wysłańcy tedy przybyli do Antiochii i wręczyli list zebranej gminie. [31] »Po odczytaniu go uradowano się z takiego pocieszenia. [32] »A Juda i Sylas, będąc sami prorokami, częstą przemową napominali braci i umacniali ich. [33] »Po upływie zaś pewnego czasu bracia wyprawili ich w pokoju do tych, którzy ich wysłali. [34] »Ale Sylas postanowił tam pozostać, Juda zatem sam wrócił do Jerozolimy. [35] »A Paweł i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczając i głosząc wraz z wielu innymi słowo Pańskie. [36] »I po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Wróćmy i odwiedźmy braci naszych we wszystkich miastach, w których głosiliśmy słowo Pańskie, jak się też mają. [37] »Ale Barnaba chciał zabrać z sobą i Jana zwanego Markiem; [38] »Paweł jednak prosił, aby go nie brał (dlatego że odłączył się od nich w Pamfilii i nie poszedł z nimi na pracę). [39] »Powstała tedy waśń, tak że się nawzajem rozeszli i Barnaba wziąwszy Marka popłynął na Cypr. [40] »Paweł znowu wybrał sobie Sylasa i wyruszył w drogę, poruczony łasce Bożej przez braci. [41] »Obchodził Syrię i Cylicję, utwierdzając Kościoły i polecając zachowywać nakazy Apostołów i starszych. 
«  Dzieje Apostolskie 14 Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z Wulgaty, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha 1973. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie 18. XLIII, 1024 s., [3] k. tabl.; il., mapy; 18 cm. Druk. RSW "Prasa - Książka - Ruch" Zakłady Graficzne w Bydgoszczy. Druk ukończono we wrześniu 1973 r. Ostatnie wydanie całego Nowego Testamentu. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl