Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z Wulgaty » Ewangelia Łukasza » Rozdział 13
«  Ewangelia Łukasza 12 Ewangelia Łukasza 13 Ewangelia Łukasza 14  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A w tym właśnie czasie nadeszli niektórzy i oznajmili mu o Galilejczykach, których krew zmieszał Piłat z ofiarami ich. [2] »A odpowiadając rzekł im: Czy mniemacie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż wszyscy inni Galilejczycy, że takie rzeczy ucierpieli? [3] »Bynajmniej — powiadam wam — ale jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy podobnie zginiecie. [4] »Jako owych osiemnastu, na których runęła wieża w Siloe i zabiła ich; czy mniemacie, że i oni byli większymi winowajcami niż wszyscy ludzie mieszkający w Jeruzalem? [5] »Bynajmniej — powiadam wam — ale jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy podobnie zginiecie. [6] »I mówił im tę przypowieść: Człowiek pewien miał drzewo figowe zasadzone w winnicy swojej i przyszedł szukać na nim owocu, ale nie znalazł. [7] »I rzekł do uprawiającego winnicę: Oto przez trzy lata przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je więc, po cóż jeszcze ziemię zajmuje. [8] »A on odpowiadając rzekł mu: Panie, zostaw je i na ten rok, aż je okopię i obłożę nawozem, [9] »czy też nie wydałoby owocu, a jeśli nie, wytniesz je później. [10] »Nauczał też w szabat w synagodze ich. [11] »A oto niewiasta, która od osiemnastu lat cierpiała, była pochylona tak, że nie mogła żadną miarą spojrzeć w górę. [12] »Gdy ją tedy ujrzał Jezus, przywołał ją do siebie i rzekł jej: Niewiasto, uwolniona jesteś od niemocy swojej. [13] »I włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. [14] »W odpowiedzi jednak przełożony synagogi, oburzony, że Jezus uzdrawiał w szabat, mówił do rzeszy: Jest sześć dni, w które należy pracować, w te dni więc przychodźcie po uleczenie, a nie w dzień szabatu. [15] »A Pan odpowiadając mu rzekł: Obłudnicy, czy każdy z was nie odwiązuje wołu swego albo osła od żłobu i nie prowadzi, aby go napoić w dzień szabatu? [16] »A czyż tej córki Abrahamowej, którą związał szatan od osiemnastu lat, nie należało od więzi tej uwolnić w dzień szabatu? [17] »I gdy to mówił, zawstydzili się wszyscy przeciwnicy jego, a cały lud radował się ze wszystkiego, co chwalebnie działo się przezeń. [18] »Mówił tedy: Do czego podobne jest Królestwo Boże i z czym bym mógł je porównać? [19] »Podobne jest do ziarna gorczycznego, które wziąwszy człowiek zasiał w ogrodzie swoim i wzrosło, i stało się drzewem wielkim, a ptaki niebieskie odpoczywały w gałęziach jego. [20] »I znowu rzekł: Do czego przyrównam Królestwo Boże? [21] »Podobne jest do kwasu, który wziąwszy skryła niewiasta w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło. [22] »I chodził nauczając przez miasta i osady, zdążając ku Jerozolimie. [23] »I rzekł doń ktoś: Panie, czy mało jest tych, którzy będą zbawieni? A on rzekł do nich: [24] »Usiłujcie wejść przez ciasną bramę, bo powiadam wam, wielu będzie chciało wnijść, ale nie będą mogli. [25] »Skoro bowiem wejdzie pan domu i drzwi zamknie, będziecie stać na zewnątrz i kołatać do drzwi mówiąc: Panie, otwórz nam. A odpowiadając rzecze do was: Nie wiem, skąd jesteście. [26] »Wtedy poczniecie mówić: Jadaliśmy i pijaliśmy wobec ciebie i nauczałeś na ulicach naszych. [27] »I powie wam: Nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość. [28] »Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, skoro ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich Proroków w Królestwie Bożym, a samych siebie precz wyrzuconych. [29] »I przyjdą od wschodu i od zachodu, od północy i od południa, i zasiądą w Królestwie Bożym. [30] »A oto ostatni staną się pierwszymi, a pierwsi ostatnimi. [31] »Tegoż dnia przystąpili niektórzy z faryzeuszów mówiąc doń: Wyjdź, a uchodź stąd, bo Herod chce cię zabić. [32] »I rzekł im: Idźcie i powiedzcie temu lisowi: oto wyrzucam czarty i dokonywam uzdrowień dziś i jutro, a dnia trzeciego skończę. [33] »Wszakże potrzeba, abym dziś, jutro i pojutrze był w drodze, nie godzi się bowiem Prorokowi zginąć poza Jerozolimą. [34] »O, Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz Proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani. Ilekroć chciałem zgromadzić synów twoich jak ptak pisklęta swe pod skrzydła, a nie chciałoś? [35] »Oto zostanie dom wasz pusty. Albowiem powiadam wam, nie ujrzycie mnie dotąd, aż powiecie: Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie. 
«  Ewangelia Łukasza 12 Ewangelia Łukasza 13 Ewangelia Łukasza 14  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z Wulgaty, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha 1973. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie 18. XLIII, 1024 s., [3] k. tabl.; il., mapy; 18 cm. Druk. RSW "Prasa - Książka - Ruch" Zakłady Graficzne w Bydgoszczy. Druk ukończono we wrześniu 1973 r. Ostatnie wydanie całego Nowego Testamentu. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl