Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wprawdzie i w pierwszym przymierzu były przepisy dotyczące służenia Bogu oraz ziemska świątynia.
[2] »Postawiony został przybytek, w którego części zewnętrznej, zwanej miejscem świętym, stały świecznik i stół oraz wyłożony był chleb obecności.
[3] »Za drugą zasłoną znajdowała się część wewnętrzna przybytku, zwana miejscem najświętszym.
[4] »Mieściły się w niej wykonany ze złota ołtarz kadzidlany oraz pokryta w całości złotem skrzynia Przymierza, w której były złożone: złoty dzban z manną, laska Aarona, która zakwitła, oraz tablice Przymierza.
[5] »Nad skrzynią ustawione były cherubiny chwały, zacieniające pokrywę przebłagania - o czym teraz nie ma potrzeby szczegółowo mówić.
[6] »W związku z takim urządzeniem przybytku kapłani pełniący służbę wchodzą zawsze do jego części zewnętrznej,
[7] »do drugiej natomiast raz w roku wkracza tylko arcykapłan, i to z krwią, którą ofiaruje za samego siebie i za popełnione nieświadomie grzechy ludu.
[8] »Przez to Duch Święty wskazuje, że dopóki istnieje pierwszy przybytek, droga do miejsca świętego pozostaje nieobjawiona.
[9] »Ma to znaczenie symboliczne, odnoszące się do obecnego czasu, kiedy to składane są dary i ofiary, które - jeśli chodzi o sumienie - nie mogą doprowadzić do doskonałości osoby, która pełni służbę.
[10] »Są to tylko przepisy dotyczące ciała. Mówią o pokarmach, napojach i różnych obmywaniach, obowiązujących do czasu wprowadzenia nowego porządku.
[11] »Właśnie Chrystus, który pojawił się jako Arcykapłan nowych przywilejów, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, zbudowany nie ręką ludzką, to jest nienależący do rzeczy stworzonych.
[12] »Wszedł On do świątyni nie z krwią kozłów i cieląt, ale ze swoją własną krwią, raz na zawsze, zapewniając nam wieczne odkupienie.
[13] »Bo jeśli krew kozłów i cielców oraz popiół z jałówki, przez pokropienie, uświęcają skalanych i przywracają cielesną czystość,
[14] »o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez wiecznego Ducha, jako nieskazitelny, ofiarował samego siebie Bogu, oczyści nasze sumienie od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć żywemu Bogu.
[15] »Po to też jest On pośrednikiem Nowego Przymierza, aby - gdy została poniesiona śmierć dla odkupienia wykroczeń popełnionych za pierwszego przymierza - ci, którzy zostali zaproszeni, dostąpili spełnienia obietnicy wiecznego dziedzictwa.
[16] »Tam, gdzie ma funkcjonować przymierze, musi dokonać się śmierć tego, który je ustanawia, [tak jak w przypadku testamentu].
[17] »Przymierze staje się prawomocne z chwilą śmierci sporządzającego. Dopóki on żyje, przymierze nie obowiązuje.
[18] »Dlatego również pierwsze przymierze zostało przypieczętowane krwią.
[19] »Gdy Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie ustawy Prawa, wziął krew cieląt i kozłów wraz z wodą, wełną szkarłatną i hizopem, pokropił zarówno samą księgę, jak i cały lud,
[20] »i powiedział:
To jest krew przymierza, które Bóg dla was ustanowił. [21] »Podobnie pokropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej.
[22] »Właściwie, według Prawa, niemal wszystko oczyszcza się krwią i bez przelania krwi nie ma przebaczenia.
[23] »Skoro więc ziemskie odpowiedniki rzeczy niebieskich trzeba oczyszczać takimi ofiarami, same rzeczy niebieskie - lepszymi ofiarami niż te.
[24] »Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami, będącej odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby teraz reprezentować nas przed obliczem Boga.
[25] »Wszedł też nie po to, aby wciąż na nowo ofiarowywać siebie samego - a tak czyni arcykapłan, gdy co roku wchodzi do świątyni z cudzą krwią.
[26] »Gdyby tak było w przypadku Chrystusa, musiałby On cierpieć wiele razy od powstania świata. Tymczasem On po to ukazał się obecnie, raz przy końcu wieków, aby przez ofiarowanie samego siebie usunąć grzech.
[27] »I jak postanowiono, że człowiek raz umiera, a potem czeka go sąd,
[28] »tak Chrystus, raz złożony w ofierze, aby wziąć na siebie grzechy wielu, drugi raz ukaże się tym, którzy Go wyczekują, nie ze względu na grzech, ale dla ich zbawienia.