Teksty » Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza - liter. » 5 Księga Mojżeszowa » Rozdział 32
«  5 Księga Mojżeszowa 31 5 Księga Mojżeszowa 32 5 Księga Mojżeszowa 33  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Nakłońcie uszu, niebiosa, pragnę przemówić; Posłuchaj, ziemio, mowy moich ust! [2] »Niech moja nauka pokropi jak deszcz, niech niczym rosa spadnie moja mowa, niech będzie niczym krople deszczu dla trawy i jak ulewa na spragnioną ruń. [3] »Ponieważ pragnę głosić imię JHWH! Musicie przyznać, że wielki jest nasz Bóg! [4] »On jest Skałą! Jego dzieło - doskonałe! Wszystkie Jego drogi - prawe! To Bóg wierny i bez fałszu, sprawiedliwy On i prawy. [5] »Zniszczył ich? Nie! To oni! Winni są Jego synowie! Ród pokrętny i spaczony! [6] »Czy tak chcecie odpłacić PANU, ludu głupi i niemądry? Czy to nie twój Ojciec? Nabył cię! On cię stworzył i utwierdził! [7] »Wspomnij dawne dni! Rozważ czasy wcześniejszych pokoleń! Zapytaj ojca, niech ci oznajmi, swoich starszych - niech ci powiedzą. [8] »Gdy Najwyższy przydzielał dziedzictwo narodom, kiedy rozdzielał synów ludzkich, już wówczas ustalał granice ludów według liczby synów Boga. [9] »Tak! Działem PANA jest Jego lud, Jakub należy do Jego dziedzictwa. [10] »Znalazł go na pustynnej ziemi, wśród bezładnych zawodzeń pustkowia. Przygarnął go i doglądał go, strzegł jak źrenicy oka. [11] »Jak orzeł podrywa swe młode i jak szybuje nad nimi, podkłada im wyciągnięte lotki i niesie na swoich skrzydłach, [12] »tak PAN prowadził swój lud, nie było z Nim innego boga. [13] »Niósł lud przez wzgórza ziemi i żywił plonami pól, karmił go miodem ze skały i oliwą - z najtwardszego krzemienia, [14] »krowim serem i owczym mlekiem, tłuszczem jagniąt i kóz, baranów Baszanu i kozłów, pszenicą bogatą jak tłuszcz nerek i winem z gron, czerwonym niczym krew. [15] »Utył więc Jeszurun i wierzga - a utyłeś, pełny jesteś, gruby - i porzucił Boga, Stworzyciela, zlekceważył Skałę swego zbawienia. [16] »Wzbudzili Jego zazdrość bóstewkami, rozdrażnili Go tym, co obrzydliwe, [17] »przez składanie ofiar demonom zamiast Bogu, bożkom, których nie znali, nowym, pochodzącym z okolic, przed którymi ich ojcowie nie drżeli. [18] »Skałę, która cię powiła, zaniedbałeś! Zapomniałeś o Bogu, co cię zrodził! [19] »Gdy PAN to zobaczył, wzgardził nimi, poczuł niechęć do swych synów i córek: [20] »Zakryję przed nimi oblicze, zobaczę, co przyniesie im przyszłość, bo jest to ród przewrotny, synowie, u których brak wierności. [21] »Wzbudzili we Mnie zazdrość nie-bogiem, drażnili Mnie swoimi marnościami, Ja w nich też wzbudzę zazdrość - nie-ludem, podrażnię ich narodem barbarzyńskim. [22] »Tak! Mój gniew zapłonął płomieniem i sięga głęboko, w świat umarłych, pochłania ziemię i jej plony, wypala posady każdej góry! [23] »Zgarnę więc na nich nieszczęścia! Zużyję na nich groty strzał! [24] »Poślę na nich niszczący głód, trawiący żar, zgubną zarazę i zwierzęce kły - z jadem węży pełzających w prochu! [25] »Na zewnątrz osieroci ich miecz, a wewnątrz komnat - groza, padnie młodzieniec wraz z panną i niemowlę z człowiekiem sędziwym! [26] »Powiedziałbym: Posiekam ich, wymażę pamięć o nich u ludzi, [27] »gdyby nie to, że mogliby z pogardą mówić wrogowie, mogliby twierdzić ich ciemięzcy, że: Nasze ręce górą! To nie PAN uczynił to wszystko! [28] »Tak, są narodem zgubnej rady i brak im rozeznania! [29] »Gdyby byli mądrzy, przemyśleliby, rozstrzygnęliby - na swą korzyść w przyszłości! [30] »Jak może jeden ścigać tysiąc, a dwaj wzbudzić popłoch u dziesięciu tysięcy? Tylko przez to, że przez swą Skałę zostali sprzedani, że PAN ich po prostu opuścił. [31] »Bo nasza Skała nie jest jak ich skała! Nasi wrogowie są tego świadkiem! [32] »Tak, z winorośli Sodomy wyrosły ich pędy, pochodzą one z pól Gomory. Ich winogrona są zatrute, to same gorzkie kiście! [33] »Ich wino jest trucizną gada, to ognisty jad żmii! [34] »Czy świadectw o tym nie ma u Mnie? Są - zapieczętowane - w moich skarbcach! [35] »Pomsta należy do Mnie, Ja odpłacę w czasie, gdy im zadrżą nogi, bo dzień ich klęski bliski i przeznaczenie nadchodzi. [36] »Tak! PAN osądzi swój lud i zlituje się nad swoimi sługami. Gdy zobaczy, że ustają już ręce, że brakuje niewolników i wolnych, [37] »wtedy spyta: Gdzie się podziali ich bogowie? Skała, ku której biegli po ratunek? [38] »Ci bogowie, co jedli tłuszcz ofiarnych zwierząt i pijali wino ofiar z płynów? Niech wstaną i niech wam pomogą! Niech będą wam osłoną! [39] »Zobaczcie teraz, że to Ja, Ja jestem Nim, poza Mną nie ma boga! Ja uśmiercam i ożywiam, Ja ranię i leczę, a z mojej ręki nikt niczego nie wyrwie! [40] »Tak! Wzniosę mą rękę ku niebu i powiem: Jak żyję na wieki! [41] »Gdy wyostrzę na błysk mój miecz i dla osądu chwycę moją ręką, wywrę pomstę na moich wrogach i odpłacę tym, którzy Mnie nienawidzą. [42] »Upiję krwią moje strzały, a mój miecz naje się mięsa - krwią przebitych i pojmanych spośród włochatych głów wroga. [43] »Radujcie się z Nim, narody! Gdyż pomści krew swoich sług i wywrze pomstę na swoich wrogach, a za swą ziemię, za swój lud, dokona przebłagania! [44] »Mojżesz przyszedł zatem i wypowiedział wszystkie słowa tej pieśni w obecności ludu - on i Jozue, syn Nuna. [45] »Gdy Mojżesz skończył przekazywać te wszystkie słowa całemu Izraelowi, [46] »powiedział jeszcze do nich: Weźcie sobie do serca wszystkie te słowa, które dziś podaję wam ku przestrodze. Przekażcie je też waszym synom, aby pilnowali przestrzegania wszystkich słów tego Prawa. [47] »Nie jest to bowiem dla was Słowo puste. Przeciwnie, jest ono waszym życiem! Przez to Słowo zapewnicie sobie długie lata w ziemi, do której przeprawiacie się przez Jordan, aby ją wziąć w posiadanie. [48] »Tego samego dnia PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: [49] »Wstąp na tę górę Abarim, górę Nebo, w ziemi moabskiej, górę naprzeciw Jerycha, i spójrz na ziemię Kanaan, którą Ja daję synom Izraela na własność. [50] »Tam, na tej górze, umrzesz i zostaniesz przyłączony do swoich przodków, podobnie jak umarł Aaron, twój brat, na górze Hor i został przyłączony do swoich przodków. [51] »Za to, że sprzeniewierzyliście Mi się wśród synów Izraela przy wodach Meriba w Kadesz, na pustyni Syn, za to, że nie uświęciliście Mnie wśród synów Izraela, [52] »tylko z daleka zobaczysz tę ziemię, nie wejdziesz do tej ziemi, którą Ja daję synom Izraela. 
«  5 Księga Mojżeszowa 31 5 Księga Mojżeszowa 32 5 Księga Mojżeszowa 33  »


 Źródło tekstu: Stare i Nowe Przymierze dla programu E-SwordOpis prezentowanego tekstu: Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza [przekład literacki]. Przekład z języka hebrajskiego, aramejskiego i greckiego. Wydanie 1. Ewangeliczny Instytut Biblijny. Poznań 2016. Tekst publikowany za zgodą Wydawcy (zgoda z dnia 20.12.2017 r.).