Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wtedy całe zgromadzenie wzniosło głośny lament i lud płakał tej nocy.
[2] »W Izraelitach narastał bunt przeciw Mojżeszowi i Aaronowi. W końcu ludzie wybuchli: Szkoda, że nie pomarliśmy w ziemi egipskiej albo i na tej pustyni!
[3] »Po co PAN prowadzi nas do tej ziemi? Czy po to, byśmy tam padli od miecza? Czy po to, by nasze żony i dzieci stały się tam łupem? Czy nie lepiej nam wrócić do Egiptu?
[4] »I zaczęli zachęcać się nawzajem: Obierzmy sobie wodza i wróćmy do Egiptu!
[5] »Wtedy Mojżesz i Aaron padli na twarz przed zgromadzeniem synów Izraela.
[6] »Jozue zaś, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, którzy należeli do grona zwiadowców wysłanych do Kanaanu, rozdarli swoje szaty
[7] »i powiedzieli wobec wszystkich zgromadzonych: Ziemia, przez którą przeszliśmy i którą zbadaliśmy, jest ziemią nadzwyczaj dobrą.
[8] »Jeśli PAN upodobał nas sobie, to nas do niej wprowadzi. On nam da tę ziemię opływającą w mleko i miód.
[9] »Tylko nie buntujcie się przeciw PANU! Nie bójcie się mieszkańców tej ziemi. Tak! Padną naszym łupem! Nie mają osłony! Z nami zaś jest PAN! Nie bójcie się ich!
[10] »Jednak gdy całe zgromadzenie gotowe było ich ukamienować, chwała PANA ukazała się w namiocie spotkania na oczach wszystkich Izraelitów.
[11] »Wtedy PAN powiedział do Mojżesza: Jak długo ten lud będzie Mną pogardzać? I jak długo nie będą Mi wierzyć pomimo wszystkich znaków, których dokonałem wśród nich?
[12] »Uderzę go zarazą i wydziedziczę go! Ciebie uczynię narodem większym i liczniejszym niż oni.
[13] »Lecz Mojżesz odpowiedział PANU: Gdy Egipcjanie o tym usłyszą - bo przecież wywiodłeś ten lud w swojej mocy spośród nich -
[14] »przekażą to mieszkańcom tej ziemi. A ci już usłyszeli, że Ty, PANIE, jesteś pośród tego ludu, że Ty, PANIE, ukazujesz mu się oko w oko, że Twój obłok stoi nad nim, że w słupie obłoku kroczysz przed nim za dnia, a w słupie ognia nocą.
[15] »Jeśli więc wygubisz ten lud do ostatniego człowieka, to narody, które słyszały wieść o Tobie, stwierdzą:
[16] »Ponieważ PAN nie był w stanie wprowadzić tego ludu do ziemi, którą im przysiągł, to wybił go na pustyni.
[17] »Proszę więc, niech się teraz okaże moc mojego Pana. Niech się okaże to, co oznajmiłeś w słowach:
[18] »PAN jest powściągliwy w gniewie i wielce łaskawy, przebacza winę i przestępstwo, nigdy nie pozostawia bez kary, lecz nawiedza winę ojców na synach do trzeciego i do czwartego pokolenia.
[19] »Przebacz, proszę, winę tego ludu, według wielkości Twojej łaski, jak już odpuszczałeś temu ludowi od czasu jego wyjścia z Egiptu aż dotąd.
[20] »A PAN powiedział: Przebaczyłem - według twego słowa.
[21] »Ale - jak żyję i jak cała ziemia jest pełna chwały PANA -
[22] »żaden z tych ludzi, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, to, czego dokonywałem w Egipcie i na pustyni - a już po dziesięciokroć wystawiali Mnie na próbę i nie słuchali mojego głosu -
[23] »nie zobaczy ziemi, którą przysiągłem ich ojcom! Nie zobaczy jej żaden z tych, którzy Mnie znieważyli.
[24] »Jednak mojego sługę Kaleba, za to, że jest z nim inny duch i bez reszty obstawał za Mną, wprowadzę do ziemi, do której poszedł, i jego potomstwo ją posiądzie.
[25] »Skoro więc Amalekici i Kananejczycy mają mieszkać w dolinie, zawróćcie jutro i wyruszcie na pustynię, w drogę ku Morzu Czerwonemu.
[26] »PAN przemówił ponadto do Mojżesza i Aarona tymi słowy:
[27] »Jak długo jeszcze będzie to niegodziwe zgromadzenie szemrać przeciw Mnie? Słyszałem narzekających synów Izraela, wiem, jak szemrają przeciw Mnie!
[28] »Powiedz im: Jak żyję - oświadcza PAN - spełnię wam to, o czym mówiliście w mojej obecności.
[29] »Na tej pustyni padną wasze trupy i wszyscy spisani spośród was, w pełnej liczbie, od dwudziestego roku życia wzwyż - wszyscy, którzy szemraliście przeciw Mnie!
[30] »Nie wejdziecie do ziemi, co do której przysiągłem, że osiedlę was w niej, za wyjątkiem Kaleba, syna Jefunego, i Jozuego, syna Nuna.
[31] »Za to wasze dzieci, o których mówiliście, że staną się łupem, te wprowadzę i one przejmą na własność tę ziemię, którą wy pogardziliście.
[32] »Wy zaś padniecie trupem na tej pustyni!
[33] »Co do waszych synów, pozostaną oni pasterzami na pustyni przez czterdzieści lat. Ponosić będą karę za waszą niewierność, aż wszyscy, co do jednego, padniecie trupem na tej pustyni.
[34] »Ile trwał zwiad w tej ziemi, a trwał czterdzieści dni, tyle też - licząc dzień za rok, a więc czterdzieści lat - ponosić będziecie karę za wasze winy i doznacie mojej niechęci.
[35] »Ja, PAN, tak powiedziałem i tak postąpię z całym tym niegodziwym zgromadzeniem, które zmówiło się przeciw Mnie. Na tej pustyni wyginą do ostatniego, tu pomrą!
[36] »Zwiadowcy zaś, których Mojżesz wysłał na przeszpiegi, a którzy po powrocie, przez rozgłaszanie złej wieści o ziemi, podburzyli całe zgromadzenie do szemrania przeciw Niemu,
[37] »ci zwiadowcy zatem, którzy roznosili złą wieść, pomarli przed PANEM dotknięci plagą.
[38] »Tylko Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, pozostali przy życiu spośród tych, którzy poszli, aby zbadać ziemię.
[39] »Gdy Mojżesz oznajmił Izraelitom te słowa, ci bardzo się zasmucili.
[40] »Wstali wcześnie rano, wyszli na skraj góry i postanowili: Oto jesteśmy! Chcemy wyruszyć w te miejsca, o których mówił PAN, bo jednak zgrzeszyliśmy.
[41] »Mojżesz jednak próbował ich powstrzymać: Dlaczego chcecie przekroczyć rozkaz PANA? To się nie powiedzie.
[42] »Nie wyruszajcie, gdyż nie ma PANA wśród was! Bez Niego zostaniecie pobici przez waszych wrogów.
[43] »Bo Amalekici i Kananejczycy już tam na was czekają. Padniecie od miecza, ponieważ odstąpiliście od kroczenia za PANEM - i PAN nie będzie z wami!
[44] »Oni jednak uparli się. Weszli na szczyt góry, chociaż skrzynia Przymierza z PANEM i Mojżesz nie opuścili obozu.
[45] »Wówczas zeszli Amalekici i Kananejczycy mieszkający w tych okolicach, pokonali ich i bili aż po Chormę.